Yamaha versterker, tuner en SACD speler

Het was in een periode dat ik volop in de pubertijd zat en de hormonen door het lijf gierden, dat ik, tijdens bezoeken aan de Firato en vele bezoeken aan de Haagse radio- en televisiewinkels, Yamaha leerde kennen als serieuze fabrikant van hoogwaardige audio-apparatuur.

Toch is het er nooit van gekomen om zelf aan de slag te gaan met het merk dat de slogan Natural Sound voert. Voornamelijk keek ik met een schuin oog naar de NS-1000M monitor die zoveel studio's in die jaren sierde. Des te beter dat Yamaha een nieuwe serie apparaten heeft uitgebracht die sterk doen denken aan de glorie jaren van de betere hifi.

Forse dozen bevatten twee apparaten uit de topserie van Yamaha, te weten de A-S2000 geïntegreerde versterker en de CD-S2000 SACD-speler; in de laatste doos is een T-S1000 tuner verpakt. Een T-S2000 bestaat namelijk niet. Als eerste sta ik met een knap zware versterker te balanceren. In mijn geval met een aluminium front en licht gekleurde houten zijkanten. Inderdaad, van dichtbij ziet de Yamaha-serie er uit of we terug zijn gegaan naar de jaren 70. Zelfs toonregelingen ontbreken niet op het front. Gek genoeg ontbreekt wel een loudness-knop, die destijds zo populair was. Verder vinden we de volumeregelaar, de keuzeschakelaar voor de ingangen, balansregeling, speakerkeuzeschakelaar, mute, phono-omschakeling van MM naar MC, hoofdtelefoonuitgang met instelbaar volume en de aan/uit-knop. De achterzijde toont dubbele luidsprekeruitgangen, een gebalanceerde ingang (XLR) voor CD en RCA-ingangen voor CD, phono, tuner, twee maal lijn in, waarvan één ook een uitgang heeft (tape out), main in naast pre out en de netsnoeraansluiting.

In de kast zit een gebalanceerde versterker met een eigen voeding voor elke helft van de stereoschakeling. Vier in totaal dus. Samen met het versterkende gedeelte goed voor 90 Watt aan 8 Ohm of 150 Watt aan 4 Ohm. Daarnaast schermt Yamaha nog met dynamisch vermogen en maximaal vermogen; aan die informatie hebben we niet veel. Voor mij is belangrijker dat de ingangen met 47 kOhm een lichte belasting vormen voor de bron en het gebruik van wat langere kabels minder kritisch maken. Het stroomverbruik is maximaal 350 Watt en in rustnog steeds 80 Watt. Die vermogensopname zorgt, dat de kast warm gaat worden en een vrije opstelling vereist is. Yamaha levert bij elk apparaat een zeer uitgebreide handleiding in de Nederlandse taal (hulde!), die her en der grappig is vertaald. Zo heet de EU bij Yamaha: “Europese Economische Ruimte”.

De CD-S2000 is exact even groot als de versterker. De gebruikelijke toetsen op het frontpaneel: speel/stop/pauze/open-dicht/volgende-vorige track. Verder een druktoets om de CD- of SACD-laag te kiezen en een toets met het opschrift "pure direct", die het display volledig dimt en de digitale uitgangen afsluit. Op de achterzijde de analoge uitgang via XLR- en RCA-bussen, dus zowel gebalanceerd als ongebalanceerd. Tevens S/PDIF digitaal uit via Toslink of een RCA-plug. Welke DAC-chip Yamaha gebruikt blijft onbekend, wel weten we dat de voeding fors is en die bepaalt een groot deel van de 15 kilo gewicht, die de speler op de weegschaal zet. Jammer dat de CD-S2000 geen digitale ingang heeft, zodat hij als D/A-converter kan dienen in een streaming-opstelling.

Wel ben ik blij met de mogelijkheid SACD af te spelen. Veel klassiek werk verschijnt op SACD en maakt de weergave op die manier vrijwel altijd beter. Tenslotte de tuner, type T-S1000, die maar half zo hoog is als de twee andere componenten. Op zijn front een rij druktoetsen om de display te dimmen, RDS-informatie op te vragen, geheugenplaatsen vast te zetten en FM of AM te selecteren. Afstemmen gaat met een draaiknop en kan naar keuze automatisch of met de handgeschieden. Aan de achterzijde alleen RCA-uitgangen en antenne-aansluitingen. Verder behoort bij elk apparaat een afstandsbediening.In mijn geval waren die achtergebleven op de redactie. Behalve de tuner staan de apparaten op zware poten met spikes, waar Yamaha heel handig magnetische onderzetters bij levert, zodat u uw meubel niet hoeft te beschadigen. 

Experimenteren en luisteren

Hoewel de Yamaha-set de nodige uren heeft staan draaien en de afgelopen weken heel wat opwarmtijd heeft gekregen, blijf ik maar het idee houden dat een stuk vuurwerk (gestoken op een bepaalde plaats) wonderen kan verrichten. De weergave is mooi, ruimtelijk, details in overeenstemming met de verwachting, geen brom of narigheid. Tegelijk te weinig opwinding, zelfs niet met live opgenomen CD’s. Dus ben ik gaan experimenteren. Filter weg dat tussen de set en het lichtnet zit. Dat maakt de weergave niet sneller, wel minder ruimtelijk en onrustiger. Met een SEEC filter heb ik tot nu toe altijd goede resultaten, ook nu weer, dus dat blijft op zijn plaats. Supra netsnoeren willen nog wel eens rond en zacht klinken. Klopt, dus een paar Hanze Hifi kabels ertussen. Dat scheelt in positieve zin. Vervolgens heen en weer tussen de XLR- en RCA-verbinding, met meerdere soorten interlinks. De XLR-verbinding blijft de hoogste waarde in luistergenot scoren, zelfs al is de kabel een erg goedkoop type. CD of SACD, display aan of uit, het helpt allemaal in de juiste richting, maar niet genoeg om echte opwinding te brengen. Dus leg ik mij er bij neer dat de Yamaha set nu eenmaal niet de meest opwindende weergave biedt en daarmee verder af staat van bijvoorbeeld een ritmisch sterk Naimdan welArcam-geluid: smooth en aangenaam, lief en retro. Uiterlijk en weergave passen bij elkaar. Laat ik het daar op houden.

De set op onze redactie

Als luidsprekers is een set PMC Twenty.23 vloerstaanders ingezet, die recent door What Hifi werden verkozen tot speaker van het jaar in de prijsklasse boven 1500 Pound. Aangesloten met Chord kabels. Een eenvoudige Ikea Lack tafel doet dienst als meubel (geheimtip: de Lack tafel is door zijn ultralichte opbouw heel geschikt als plateau voor audio en zeker voor sommige platenspelers zoals een Linn LP12). Kortom een no-nonsense opstelling met niet al te dure kabels en accessoires. Later, veel later kan ik beschikken over een PS Audio P5 Powerplantregenerator die briljante dingen doet met de Yamaha set. Helaas is de prijs daarvan niet in verhouding met de rest (4450 Euro), dus het heeft geen zin daar verder over te schrijven. Maar mooi was het zeker, hetgeen het belang van schone energie wederom onderstreept.

Luisteren

Mijn (SA)CD-collectie is gestreamd en opgeborgen in dunne plastic hoesjes. Het even daarom even zoeken naar SACD-opnames, maar ze zijn er. Bijvoorbeeld een leuke verzamelaar met Marvin Gaye, Elton John, Toto, Trijntje Oosterhuis en Diana Krall. Stuk voor stuk de wat meer onbekende tracks die een behoorlijke indruk geven van de capaciteiten van de SACD-speler indien een SACD laag wordt aangeboden. Behalve hetgeen ik heb aangehaald onder het kopje "Experimenteren", spelen zowel de SACD-speler als de versterker op een aangename manier. Mijn PMC’s weten het aangeboden stereobeeld naar alle drie de richtingen open te trekken. Hoogte is niet helemaal correct, zangers staan te laag, alsof ze zitten, al reikt de muziek wel tot haast aan het plafond. Breed is de weergave zeker, met Africa van Toto komen de geluiden haast naast mij tot leven. Dat is erg goed en betekent dat het geluid ook de ruimte heeft in de diepte. Niet opgedrongen aan de luisteraar, fraai op enige afstand neergezet. Dat correcte stereobeeld is mij ook al opgevallen met CD’s, met een goede SACD gaat het nog een stap verder in de juiste richting. Van stereobeeld naar de klank van de versterker en speler. Of beter gezegd het ontbreken van een klanksignatuur.

De Yamaha set toont weinig karakter van zichzelf, is zeer neutraal zolang de toonregelaars niet aangeraakt worden. Dat is niet negatief bedoeld, toonregelaars zijn soms een zegen als de marketing afdeling van een platenmaatschappij vindt dat de muziek moet krijsen of bonken. Of als uw gehoor een streepje extra hoog wel kan waarderen vanwege de leeftijd. Maar uiteraard verandert een toornregeling de frequentiecurve en dan kan de weergave nooit meer neutraal zijn. Heel mooi is dat, als de toonregeling in de "12 uur"- positie gaat, intern in de versterker een relais klikt. Yamaha trekt echt de meest korte weg door de versterker als hij “neutraal” staat. Pas als de toonregeling actief wordt ingezet, gaat het signaal met een omweg door de betreffende circuits.

Intussen kwelen Norah Jones en Diana Krall hun teksten. Nog altijd aangenaam en op een bedeesde wijze. Dat doet me zachtjes meebewegen op de maat, geeft nooit dat moment van kippenvel waar ik zo naar kan snakken.Een prachtig voorbeeld daarvan is een CD van Stacey Kent, die live is opgenomen. Draai ik die op mijn andere set, dan staat het lieve mens in de kamer,sleept me naar het podium, raakt me intens. Toegegeven, de versterker daar kost het 10-voudige van de Yamaha A-S2000.Ik wil alleen maar aangeven dat het wèl kan. Zelfs binnen de prijsklasse van Yamaha. Mogelijk levert u dan wel in op andere zaken, zoals dat fraaie stereobeeld of de gebrachte rust. Keuzes maken, het is niet anders. Wie erg valt op live-opnames en al hun randjes en oneffenheden op de koop toe neemt, kan beter een ander merk eens aan de tand voelen. Bent u meer van precies, correct en ongekleurd, dan zal de Yamaha-set u geen kwaad woord ontlokken.

Mag ik nog wat klassiek op SACD de revue laten passeren? Want waar de massa-industrie zich lijkt te hebben afgewend van deze geluidsdrager zijn een aantal kleinere labels fanatiek bezig het medium optimaal te benutten. Zoals Channel Classics, waar mooie werken te vinden zijn van bijvoorbeeld Pieter Wispelwey. Als ik die weer eens beluister op een echte SACD-speler, dan gaat dat toch verder dan een FLAC-rip op een uitgekiende mediaserver, zelfs als die dedicated voor CD werkt. Al snel dringt zich de vergelijking op met"high resolution"-opnames met samplerates van 88.2 of 96 kHz. Dat Channel Classics bovendien geen last heeft van marketeers draagt bij aan de uitstekende opname, die nooit overstuurd raakt. SACD opent opnieuw de ogen en is eigenlijk ook hier te lang uit huis geweest.

Meer muziek

Dead Can Dance op CD bewijst dat er genoeg druk geleverd kan worden in het lage tonen bereik. De bas gaat diep en heeft op de transmissionlines alle ruimte om de kamer in te komen. Zonder enige neiging tot overdrijven overigens. Over het middengebied hoort u mij evenmin klagen en de hoge tonen zijn helder, zonder een sprankje scherpte. De laatste details worden nimmer hoorbaar, dat kan òf de versterker niet halen òf de SACD-speler blijft daarin achter. Met het wisselen van bronnen en het uitproberen van de speler in een andere set, blijkt al snel dat beide apparaten debet zijn aan de soort weergave en eenzelfde karakter vertonen. Samen aansluiten en in één opstelling gebruiken geeft zeker synergie aan de Yamaha-set. Met gelijke netsnoeren en een fraaie interlink. Accessoires die niet de halve wereld hoeven te kosten wanneer u, in overleg met uw dealer, met zorg wat kabels uitprobeert. Vooral de SACD-speler gebalanceerd aansluiten. In dat licht gezien vind ik het jammer dat er maar één enkele XLR-aansluiting op de versterker te vinden is. De XLR-ingang heeft zijn meerwaarde ruimschoots bewezen. Met die wijze woorden ga ik over een paar dagen naar de conclusie toewerken.De eerder gedraaide muziek, de muziek die speelt terwijl ik schrijf en naar ik verwacht ook later nog te draaien(SA)CD’szullen mijn mening over de Yamaha-set niet fundamenteel meer doen veranderen. Wel rest nog een slotwoord over de tuner die op zondagmorgen zijn nut mocht bewijzen.

De tuner deed zijn werk met een Magnum Dynalab MD-2 antenne en ik verkreeg daarmee heel wat zenders die mijn eigen tuner overslaat. De Yamaha is behoorlijk gevoelig en kan met weinig signaal toe. De geluidskwaliteit is goed, maar niet bijzonder. Stemmen zijn mooi verstaanbaar, muziek speelt lekker. Zoals vaak in dit segment gaat er meer geld op aan de kast van de tuner dan aan de inhoud. Misschien is het daarom beter uit te wijken naar de NP-S2000 netwerkspeler van Yamaha en te gaan spelen met internetradio. Die netwerkspeler geeft u gelijk toegang tot een muziekbibliotheek op een NAS en in dat geval mist u op de SACD-speler de digitale ingang niet langer. Niettemin past de tuner uitstekend in de set.Als u radio gebruikt voor het verkrijgen van informatie of voor arbeidsvitaminen, volstaat hij prima.

Conclusie

Op de keper beschouwd is er weinig aan te merken op de complete Yamaha-keten. Ik heb er met plezier naar zitten luisteren, opgesteld als tweede systeem. Gezien de prijzen moet er kwaliteit geleverd worden en Yamaha laat u niet in de steek. Het meest positief opvallend zijn de versterker en met nadruk de SACD-speler. Dat de tuner wat achterblijft is normaal bij alle merken, de omzet in tuners is te klein om daar “voor weinig veel te leveren”.

De weergave vanaf CD of SACD is ruimtelijk, voorzien van details en nimmer storend. De set speelt soepel, komt nooit adem te kort en vertoonde absoluut geen kuren. Het enige aspect dat in mijn ogen achterblijft bij de overige eigenschappen is het lichte gebrek aan enthousiasme dat de set kenmerkt. Luisteren gaat meer op een relaxte manier en niet op het puntje van de stoel. In hoeverre dat voor u als luisteraar belangrijk is, moet u voor uzelf invullen. Vandaar dat ik voorzichtig blijf met een aanbeveling.

In deze prijsklasse is veel te koop, ook van merken die gerekend worden tot audiofiele producten, en die kunnen voor Yamaha belangrijke concurrenten zijn. Aan de andere kant zie ik die super-audiofielemerken zelden metYamahasamen in dezelfdewinkel, omdat Yamaha in een ander segment is gepositioneerd. Rest nog op te merken dat het klassieke uiterlijk niet betekent dat Yamahaqua schakelingenis blijven steken in de 70-er jaren. De inhoud van de kasten is volledig up-to-date. Kortom: best een set om eens over na te denken.

Prijzen:
Yamaha A-S2000 versterker - 1699 euro
Yamaha CD-S2000 SACD speler - 1400 euro
Yamaha T-S1000 tuner - 500 euro

Importeur:
Yamaha Music Europe 
Tel. +31 (0) 347 358049
Fax.+31 (0) 347 358060
av-sales-nl@gmx.yamaha.com