Boston Acoustics introduceert A-serie
Sinds 2005 maakt de Amerikaanse luidsprekerfabrikant Boston Acoustics deel uit van de wereldwijd opererende D&M Holding, het bedrijf dat ook eigenaar is van onder andere de merken Denon en Marantz. Boston Acoustics - sinds 2005 dus ook vertegenwoordigd door D&M Europe en gedistribueerd door Marantz Benelux - is in de afgelopen jaren een beetje onder de HiFi.nl radar gebleven. In 2008 bespraken we een Soundbar van Boston en daarna duurde het tot 2010 voordat we een luidspreker en een iPod Dock van het merk onder de loep namen. Maar Boston heeft grootse plannen met Europa.
Voor de introductie van een compleet nieuwe luidsprekerlijn werd de Europese pers uitgenodigd op het hoofdkantoor van D&M Europe in Eindhoven. Eli Harary (Senior Vice President, Global Brand Management & Business Development) van Boston was speciaal voor de gelegenheid overgekomen uit Amerika om het belang van de introductie te onderstrepen. De nieuwe A-serie is dan ook erg belangrijke voor Boston Acoustics: het is de eerste serie die vanuit een wereldomvattende gedachte is ontworpen. Eigenlijk vergelijkbaar met het Mondeo project van autofabrikant Ford.
Volgens Boston Acoustics zijn het vooral de Europese luidsprekerfabrikanten die wereldwijd in de smaak blijken te vallen. Voor de ontwikkeling van de A-serie werd daarom een Europese luidsprekerontwerper aangetrokken in de persoon van Karl-Heiz Fink van Fink Audio Consultancy. Daarnaast werd ook Ken Ishiwata van Marantz nauw bij de ontwikkeling van de A-serie betrokken.
Karl-Heinz Fink en Ken Ishiwata kregen een basisontwerp van de A-serie in handen waarop ze verder konden bouwen. Karl-Heinz Fink: “Het basisontwerp dat ik in handen kreeg was op zich al erg goed. Maar mijn Europese oren vertelden me dat het voornamelijk ontbrak aan een mooie soundstage. Amerikanen hechten daar minder waarde aan. Ook de laagweergave was duidelijk afgestemd op de Amerikaanse smaak en omstandigheden. Huiskamers zijn daar groter en ook het materiaal voor de wanden wijkt sterk af van wat we in Europa gebruiken. Mijn taak was te zorgen voor een mooie soundstage gecombineerd met een volle en dynamische laagweergave.”
De naam A-serie is een verwijzing naar de luidsprekerserie die Boston in 1979 op de markt bracht en die de doorbraak van Boston als luidsprekerfabrikant betekende. De doelstelling van Boston voor de A-serie is dan ook niet gering: de A-serie moet nieuwe maatstaven zetten in zijn prijsklasse. Nu horen we dat vaker, maar tijdens de presentatie van Karl-Heinz Fink wordt steeds duidelijker dat het Boston menens is: fraaie en zeer degelijk gebouwde kasten worden gecombineerd met hoogwaardige luidspreker-units. Maar het duurt tot de demonstratie van Ken Ishiwata voordat ik de claims van Boston echt op waarde kan schatten. En afgaande op die meer dan uitstekende demo moeten andere fabrikanten in deze prijsklasse zich serieus zorgen gaan maken!
De A-serie van dichtbij
Uit bovenstaande zou je wellicht concluderen dat de A-serie in een bovengemiddelde prijsklasse valt. Maar het tegenovergestelde is waar: de A-serie begint met een boekenplank model van nog geen 100 euro per stuk (A23) en loopt door tot een grote vloerstaande luidspreker van net geen 400 euro (A360). En daarmee mag je de A-serie wat mij betreft goedkoop noemen. Goedkoop in prijs, zeker niet goedkoop in materialen en uitvoering!
De afwerking en materiaalkeuze is namelijk van hoog niveau. Mijn initiële bedenkingen bij het uiterlijk van de A-serie verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik de A23 in handen krijg. De hoogglans zwarte afwerking van de kast is onberispelijk. De bovenzijde en het front van het kastje zijn bekleed met imitatieleer, maar dat het geen echt leer betreft wordt pas duidelijk als je er aan voelt. Op de achterzijde vind je een paar zware luidsprekerklemmen.
Voor deze prijsklasse is de afwerking zonder meer bovengemiddeld te noemen. De echte verrassing komt bij het optillen van de kasten: deze blijken veel zwaarder te zijn dan verwacht. Een lijntekening van de dwarsdoorsnede van de luidspreker verduidelijkt het een en ander. De kast is intern versterkt met een aantal schotten (braces) en de middentoner zit in een cilindervormige interne behuizing. Om staande golven in de kast tegen te gaan hebben de vloerstaande modellen een diagonaal geplaatst paneel aan de onderzijde die een gedeelte van de kast afsluit. Hierdoor wordt wel het interne volume van de luidsprekerkast verkleind, maar dat is een compromis dat de ontwerpers van de A-serie graag wilden maken om staande golven in de kast te kunnen elimineren.
Ook de drivers in de A-serie zijn van hoge kwaliteit. De woofers zijn gemaakt van met mica en glasvezel versterkt polypropyleen en de tweeter is een Kortec softdome. Het filter is opgebouwd met zorgvuldig geselecteerde componenten.
Mijn eerste indruk van de A-serie is dus zonder meer goed te noemen. Maar zoals gezegd, werd ik compleet verrast door de prestaties van de A-serie in de luisterruimte van Ken Ishiwata.
De luisterruimte van Ken behoort tot de beste in Europa. De ruimte is door Ken zorgvuldig getuned om de levendigheid te behouden, maar ongewenste reflecties te voorkomen. Bij binnenkomst staan de luidsprekers opgesteld zoals we dat tijdens demonstraties van Ken vaker zien: de A360 luidsprekers staan dusdanig ver ingedraaid dat de on-axis lijnen elkaar ruim voor de luisterpositie kruisen. Hiermee zou volgens Ken Ishiwata het geluidsbeeld op alle luisterplekken goed moeten zijn. Voor de aansturing van de A360 luidsprekers heeft Ken gekozen voor een KI Pearl Lite set.
Ik neem plaats op de achterste rij, uiterst links. Niet de meest ideale positie bij een traditionele opstelling van de luidsprekers, maar vandaag zit ik uitstekend en word beloond met een mooie spreiding in het geluidsbeeld. Ishiwata zet meteen de toon door van acquit te gaan met Shostakovich onder leiding van Haitink in het Concertgebouw: een opname die veel vraagt van de aangesloten luidsprekers. Op redelijk fors volume blijft de vervorming van de hoogweergave netjes binnen de grenzen, terwijl het laag vol en dynamisch de luisterruimte in knalt. Daarbij staat het geluidsbeeld mooi op hoogte, terwijl de spreiding in de breedte bijzonder goed is (waar natuurlijk ook de uitstekende ruimte een belangrijk steentje aan bijdraagt). De toon is gezet.
Als Oscar Peterson door de luidsprekers schalt vallen weer die enorme spreiding en goede plaatsing in de hoogte op. Deze vroege stereo-opname is uitstekend, waarbij de drums uiterst links en de bas uiterst rechts geprojecteerd worden. “Eigenlijk is dit eerder drie keer mono dan stereo”, grapt Ken Ishiwata. Vervolgens legt hij een cd van Louis Armstrong in de lade van de KI Pearl Lite speler. Armstrong’s stem is mooi doortekend en wordt erg fraai weergegeven...met het middengebied van deze luidsprekers is ook erg weinig mis moet ik bekennen. Het voetje tapt lustig mee terwijl Armstrong zingt, altijd een goed teken.
Bij het draaien van een track van de werkelijk prachtige American Beauty soundtrack blijkt hoe goed de A-serie omgaat met dynamiek. De percussie in deze soundtrack start en stopt met verbazingwekkende snelheid waardoor de weergave echt superdynamisch wordt. Maar het is vooral de plaatsing in het geluidsbeeld van de verschillende percussieve instrumenten die het meeste indruk maakt. Ongelooflijk dat een dergelijke prestatie in deze prijsklasse mogelijk is.
Natuurlijk moet je bij een demonstratie in een vreemde setting met onbekende luidsprekers en onbekende elektronica geen absoluut oordeel vellen over de prestaties: of ze nu positief of negatief zijn. Zeker niet als je luistert in een perfecte ruimte als die van Ken Ishiwata. Het oordeel kan in een luistersessie in je eigen omgeving en met je eigen apparatuur totaal anders uitvallen. Maar dat deze demonstratie indruk op me heeft gemaakt mag duidelijk zijn.
Natuurlijk heb ik meteen een setje gereserveerd voor beluistering thuis, dus houd HiFi.nl in de gaten voor een uitgebreide review.