Frits Spits Muziekbeleving
Frits Ritmeester, beter bekend als Frits Spits, presenteerde vanaf 1978 vijftien jaar lang De Avondspits en is daarmee zelf ook soort van `vintage`. En tevens retro, want hij presenteert nog steeds: sinds ruim zestien jaar presenteert de legendarische diskjockey van maandag tot en met donderdag voor de KRO op Radio 2 Tijd voor Twee en op zaterdag De Strepen van Spits. Zijn Muziekbeleving past dus mooi in onze Vintage Special.
Frits Spits werd in 1948 in Eindhoven geboren als zoon van Sam Ritmeester, bekend gemeenteraadslid, huisarts en clubarts bij PSV, en Hanny Meijler, (liedjes)schrijver en journalist.
Rond zijn zestigste verjaardag schreef de geridderde radiomaker het boek Zestig Strepen, waarin hij zestig liedjes beschrijft die de soundtrack van zijn leven vormen. Tijd voor De Muziekbeleving van…. Frits Spits. De radiomaker over de eerste rock ’n roll, de kracht van Nederlandstalige pop, Sinatra en stilmakende liedjes. “Ik ben een beetje sentimenteel.”
“Dat hoort bij mij! Dat was mijn eerste gedachte toen ik Rock Around the Clock van Bill Haley & His Comets in zwart-witbeelden op tv zag. Ik moet niet ouder dan zeven geweest zijn. Dat lied klonk zo opzwepend en echt. Thuis werd er ook wel rock ’n roll gedraaid zoals Fats Domino, maar vooral andere muziek. Mijn zusje hield van jazz, ik kan me Petites Fleurs van Sidney Bechet nog goed herinneren, mijn vader van klassiek, waar ik zelf weinig mee heb. Mijn moeder - ze is twee jaar geleden overleden - draaide veel Nederlandstalig cabaret en kleinkunst. Ze schreef ook liedjesteksten. Bijvoorbeeld Ik Ben Gelukkig Zonder Jou van Conny Vandenbos, misschien wel het eerste feministische Nederlandstalige lied.”
Rock ’n roll
“Mijn eerste single was A Big Hunk O’Love van Elvis. Met al mijn zakgeld in mijn knuistjes ging ik als jochie van elf naar Van Leest in Eindhoven en zei: ‘ik wil rock ’n roll’. Toen kreeg ik die Elvis-single. Nou, dat was inderdaad rock ’n roll! Vervolgens kwam Cliff Richard, mijn eerste echte held, daarna The Beatles met I Wanna Hold Your Hand. Daar wilde ik eerst niet aan, omdat ik als puber het gevoel had dat ik dan Cliff zou verraden.”
Philips Jubileumhal
“Uiteindelijk overvleugelde The Beatles alles. The Stones waren natuurlijk ook goed, maar vond ik toch minder. Van The Kinks werd ik wel een enorme fan. En van Boudewijn de Groot, die ik rond mijn zeventiende zag in de Philips Jubileumhal, mijn eerste concert. Ook hield ik van The Four Tops en Motown.”
Radiomens
“Al mijn zakgeld ging op aan muziek. Ik kocht vooral bij Jan Reijs die een zaak had in de Eindhovense Piazza. Bijvoorbeeld het eerste album van Santana, met die zwart-witte hoes. Ik was ook al vroeg een radiomens. Luisterde naar Herman Stok, Jos Brink, Radio Luxembourg. Toen ik in 1966 om te studeren naar Amsterdam vertrok, ontdekte ik Radio Veronica, dat was nauwelijks te ontvangen in Eindhoven.”
Nederlandstalig
“Nederlandstalig is altijd mijn specialiteit geweest. Daar weet ik veel van, dat durf ik wel te zeggen. Nederlandse teksten komen directer aan. De Dijk, Doe Maar, Klein Orkest, het is heel belangrijke muziek. Sommige rappers zijn ook interessant, zoals Brainpower of De Jeugd van Tegenwoordig, al passen die minder in mijn programma’s. Frank Boeijen vind ik de beste componist van Nederland. Zijn laatste album Genade, dat hij maakte bij een boek, is weer een meesterwerk. Hij wordt ernstig onderschat, vind ik.”
Patronen
“Ik vind het mooi om te zien dat steeds dezelfde patronen terug komen in de liedjes waar Nederlandstalige artiesten over schrijven, zoals de liefde, het ouder worden. Er wordt nog steeds veel moois gemaakt. Zo is de nieuwe van Daniël Lohues een meesterwerk. Het staat vol stilmakende liedjes. Zo’n song als Herinnerings, zo schitterend. Buurman vind ik een geweldige Belgische band, Eefje de Visser, indrukwekkend, het gaat maar door.”
Agnes Obel
“Ik krijg bijna alle nieuwe platen toegestuurd. Heel soms koop ik nog wel eens wat in de platenwinkel, zoals laatst The Decemberists, het duurde mij te lang voordat ik hem van de platenmaatschappij kreeg. Ik ontdek niks, dat doen de muzikanten zelf. Het is mijn taak om de muziek op een zeef te leggen en het beste eruit te zeven. Ik kan nog steeds erg verrast worden door nieuwe muziek. Zoals Philharmonics van Agnes Obel. Daar ben ik laatst ook in Paradiso naar toe geweest. Een frêle, bijna doorzichtige zangeres. Ze werd begeleid op cello, prachtig.”
iPhone
“Ik heb thuis een goede Marantz-installatie staan, met een oude, maar goede platenspeler uit de Hilversum 3-studio, en een goede koptelefoon van Sony. Ik ben een doorsneegebruiker, heb geen moeite met geluid van een iPhone of uit de computer. Het moet gewoon goed klinken en het moet werken.”
Sentimenteel
“Muziek verveelt me nooit. Het gaat wel over, dacht ik lange tijd. Maar het gaat niet weg, de passie blijft. Ik word nog steeds dagelijks geïnspireerd door pop. Ik ben erg ontvankelijk voor bepaald sentiment, ben wel een beetje sentimenteel, ja. Maar het is ook lekker om af en toe uit je dak te gaan. Een programma als De Strepen van Spits is gigantisch veel werk, ook thuis. Maar het voelt nooit als werk, géén seconde.”
De favorieten van… Frits Spits
Mijn hifi-set: “Marantz. En een hele goede platenspeler uit de oude studio van Hilversum 3.” Mijn favoriete genre: “Pop, met speciale belangstelling voor Nederlandstalig.” All time favourite: “It Was A Very Good Year van Frank Sinatra. De nummer 1 in mijn boek. Bij de presentatie ervan heeft Rob de Nijs mijn vertaling van die song gezongen. It Was A Very Good Year is een prachtig levensverhaal in ruim drie minuten. Op twee staat trouwens Eleanor Rigby, de beste Beatles-song aller tijden.” Ik gruwel echt van: ”Slechte teksten. Nee, ik noem geen voorbeelden.” Guilty pleasure: “Ah, de ‘foute’ plaat. Ik vind niks fout. Als ik er niks aan vind, draai ik het niet.” Omvang collectie: “Heel groot, maar ook steeds meer computerwerk.” Verzamelaar? “Van The Beatles heb ik het meeste wel. Maar ik hoef niet die speciale boxen te hebben, het gaat om de liedjes.” Vinyl of cd? “Ik ben natuurlijk met vinyl begonnen, nee, zelfs bakeliet. Al mijn platen van vroeger heb ik nog. Ik heb het idee dat vinyl beter klinkt, maar geef toch de voorkeur aan de cd.” Meest memorabele muziekbeleving: “Het concert van The Eagles in Ahoy, in 2007 of 2008. Rond de release van de onderschatte parel Long Road Out of Eden. Het concert duurde zeker drie uur.” Mijn luistertip: “Luister op de koptelefoon, dan krijg je de beste muziekbeleving.”Zestig Strepen. De soundtrack van mijn leven van Frits Spits, is hier te bestellen.