Piega Classic 40.2 luidsprekers


René van Es | 17 juni 2015 | Piega

SAMENVATTING

Naast muziekweergever heeft de Classic 40.2 dienst gedaan als luidspreker systeem bij tv-series, documentaires en speelfilms. Juist bij tv vind ik verstaanbaarheid erg belangrijk, zeker als er geen center luidspreker aanwezig is. Op dat vlak heeft Piega de zaakjes ook goed voor elkaar. Zelfs Nederlandse series, waarbij ik mij met regelmaat afvraag waarom achtergrond geluiden niet beter onderdrukt kunnen worden ten gunste van de dialogen, vormen geen beletsel. Daarmee en met alle muziek die in de afgelopen weken is gedraaid heeft de Classic 40.2 zich bewezen als een heel erg goede luidspreker die met trots de Piega naam mag dragen. Positieve eigenschappen zijn in het bijzonder de gefundeerde basweergave, die met behoudt van details zich ferm weet te presenteren. Vervolgens de rust die in het systeem zit, waarbij de aantekening dat dit karakter kenmerk u wel moet aanspreken, en niet te vergeten de zijdezachte hoge tonen weergave van de bandtweeter. Plots realiseer ik mij dat ik die niet eerder heb genoemd. Ik weet ook waarom, de weergave is volkomen op maat, detailrijk en natuurlijk. Zo als het moet zijn en dan… dan valt het gewoon niet op. Een groter compliment is moeilijk te bedenken. Realiseert u zich met de 40.2 dat hij ruimte vraagt en nodig heeft. Het fysieke formaat is behoorlijk, gelukkig verpakt in een fraai gestileerde behuizing die eerder bewondering oogstte, dan als (te) groot werd ervaren, zelfs door diverse dames. Ik ga heel graag nog een keer een stap verder met de Classic 80.2, maar die naar mijn woonlaag brengen is een onmogelijke opgave en daarom zal ik daarvoor elders gaan luisteren. Voor de vraagprijs van € 5000 per paar zet u met de Classic 40.2 al een machtig systeem neer in de luisterruimte, waar weinig compromissen in aan te wijzen zijn. Vandaar dat ik de Piega Classic 40.2 met een tevreden glimlach heel graag bij u wil aanbevelen.

Voor alles is er een eerste keer, voor mij is het een eerste keer kennismaken met Piega luidsprekers in de eigen luisterruimte. Importeur AV Tunes nam de moeite om een set Classic 40.2 luidsprekers mee te brengen die wij samen naar 3-hoog brachten. Geen sinecure om de 42 kilo wegende kasten te sjouwen in een flat zonder lift. Maar het is gelukt en ik mag er twee tot drie weken bij uitrusten voordat zij weer gehaald worden.

Voor een luidspreker met twee woofers van elk 18cm, die ingebouwd zijn in een kast welke van buiten 120x30x42cm meet, is een redelijke luisterruimte vereist. Ik kom tot 32m2 en dat blijkt gelukkig genoeg te zijn. De in witte polyester lak afgeleverde kasten zijn op de schuine bovenzijde en het front afgewerkt met Napalette (imitatie leder) en zwarte beschermroosters voor de units plus een rooster voor de zeer grote basreflexpoort. Alternatief zijn de kasten pianolak zwart gespoten of met Makassar hout gefineerd. Piega plaatst de Classic 40.2 op een voetplaat met daaronder voetjes. De behuizing heeft een C-vorm, opgebouwd met gebogen 25mm MDF panelen, aan de voorkant gelijmd aan de baffle en aan de achterzijde gelijmd aan een 40mm dikke balk.



In die balk is een uitsparing gefreesd voor de bi-wire aansluitingen. Het systeem is opgebouwd als een 2½-weg, waarbij de bovenste woofer ook een deel van het middengebied voor zijn rekening neemt, waarna een bandtweeter de rest van het frequentiegebied invult. Die type LDR 2642 Mk. II tweeter, die geschaard mag worden onder de magnetostaten, heeft een aluminiumfolie membraan van slechts 7mg, een keer of 30 lichter dan een gebruikelijke dome. Het membraan meet 26x42mm en werkt volgens opgave tot 50kHz. Binnen Piega zijn twee dames verantwoordelijk voor de productie van de tweeter, zij  beheersen het proces van spannen en inleggen van het membraan tot in de finesses. Werkend binnen een exact bepaalde tijdspanne waarna de tweeter geassembleerd wordt. De basweergave van de Classic 40.2 zou doorlopen tot 26Hz, maar Piega geeft niet op hoeveel decibel de 40.2 dan al afgevallen is. Piega is heel summier met technische details, ik kan alleen melden dat het rendement 93dB/W/m is en de minimum impedantie op 4Ohm ligt. Genoeg om een versterker te kiezen, voor de rest is luisteren veel interessanter dan specificaties bekijken. De Classic 40.2 heeft twee grotere broers, de 60.2, een drieweg met 22cm woofers en een coaxiale tweeter en verder de 80.2 met 26cm woofers en een nog grotere coaxiale tweeter. Allemaal hebben zij de specifieke C-vorm met de sterk aflopende bovenkant, die met een knipoog naar het land van herkomst in de wintersport benoemd zou worden als een Zwitserse zwarte piste. Piega verleent op de systemen een garantie van zes jaar.

Opstelling

Het gewicht en de omvang van de luidspreker maken het plaatsen niet eenvoudiger, al laten ze zich goed schuiven op de eigen voetjes. De plaatsing blijkt niet heel erg kritisch, 30cm van de achterwand en vrij van de zijwanden blijkt genoeg, ingedraaid richting de luisteraar, waarbij ik de aanwijzing van Piega volg om de afstand tussen de luidsprekers zo te houden dat de afstand tot de luisterpositie 1,5 maal de onderlinge afstand is. Om de Piega Classic 40.2 van mooie muziek te voorzien gebruik ik als bron voornamelijk mijn digitale systeem bestaande uit een NAD M50/M52 netwerk speler en om en om twee D/A-converters, te weten een Aqua Acoustics La Scala en de nieuwste ontwikkeling van Metrum Acoustics, de Pavane. Versterkers komen bij Audia uit Italië vandaan, de Strumento No.1 lijnversterker en de Flight 50 eindversterker. Voor de bekabeling tekenen Crystal Cable, Yter, Kemp, VdH, Apogee en Supra, terwijl in de stroomvoorziening een PS Audio Powerplant 5 staat.



Nadat de luidsprekers hun plaats hebben gekregen voor de komende weken is het eerste dat opvalt het fundament dat de Piega neerzet in de huiskamer. Natuurlijk valt dat te verwachten gezien de afmetingen van de kast, de doorsnede van de woofers en de prijs, toch valt in dit geval die vloeiende basweergave op. Lang niet elke luidspreker die vergelijkbaar is op genoemde punten heeft dat vermogen om de lage tonen ook daadwerkelijk van gewicht te voorzien. Terwijl een fundament in de weergave naar mijn mening net zo belangrijk is als dat van een huis. Luister maar eens naar “50 Words For Snow” van Kate Bush waarop een vleugel de hoofdrol speelt. Een majestueus instrument als een vleugel heeft heel veel kracht, laat zich groot neerzetten in een ruimte en is rijk aan dynamiek. Precies waar de Classic 40.2 weet te scoren. Het zoveelste bewijs dat een echt goede weergave om luidsprekers vraagt van een behoorlijke afmeting, goed in de zin van natuurlijk, want ik weet ook dat er heel erg fijne, kleine luidsprekers op de markt zijn. Met dat gewicht in het bassegment is het voor de Classic 40.2 geen eenvoudige opgave om het midden en hoog sprankelend en bij de tijd te houden. De bovenste woofer is verantwoordelijk voor een flink deel van het middengebied en pas daarboven neemt de tweeter het over. Zoals opgemerkt, Piega heeft ervoor gekozen zo weinig mogelijk los te laten over de technische specificaties, dus waar de scheidingsfrequenties liggen in het 2½ weg systeem blijft giswerk. In ieder geval kunnen we vaststellen dat de Classic 40.2 niet behoort tot de categorie “schreeuwers” maar zich beheerst weet op te stellen. Daarmee moet wel rekening worden gehouden bij de keuze van elektronica, een heldere bron en dito versterker kunnen geen kwaad. Tegelijk moet de versterker wel in staat zijn om flink wat stroom te leveren vanwege de lage 4 Ohm impedantie van het systeem. Daar staat een behoorlijk rendement tegenover, zodat mijn eigen 50 Watt aan 8 Ohm tot 100 Watt aan 4 Ohm in de praktijk meer dan genoeg is.



Nauwkeurig
Minder bombastisch dan het werk van Bush is de nog altijd schitterende opname van Rachell Ferrell die “Live In Montreux” in 1991 en 1997 heeft op laten nemen. Haar “My Funny Valentine” speelt een stuk lichtvoetiger dan de voorganger daarnet. Om nogmaals de laagweergave aan te halen is deze opname ook zeer geschikt. Omdat ik tijdelijk in het bezit van meerdere digitaal naar analoog converters en deze wil vergelijken, is het heel eenvoudig om vast te stellen dat converter A veel beter in staat is om details naar voren te brengen van een bas dan dat converter B dat doet. Nu is dat waarde oordeel hier niet van belang want ik beoordeel in dit verhaal geen converters, maar het geeft wel aan hoe nauwkeurig de Piega Classic 40.2 omgaat met het aangeboden materiaal. Zij laten beluisteren wat de bron en de versterker aanbieden zonder zelf een beperkende factor te zijn. Tel daarbij op de heldere stem van Rachell en de flitsende piano, dan kun je als luisteraar alleen maar een tevreden gevoel krijgen. De muziek laat zich soepel beluisteren, de Classic 40.2 is ook met deze opname, die best agressief kan worden op sommige luidsprekers, blijvend aangenaam en met een zekere rust. Een punt waar smaak een belangrijke rol gaat spelen, niet iedereen zoekt beheersing in de weergave. Het dames drieluik sluit ik graag af met de cd “Crème De La Crème” van de Belgische zangeres Micheline van Hautem. Op de cd zingt zij in het Frans vertaalde klassiekers als “Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder” van Ramses Shaffy, “Het Land Van Maas En Waal” van Boudewijn de Groot en van Frank Boeijen het nummer “Zeg Mij Dat Het Niet Zo Is”. Instrumentaal zijn de opnames bescheiden gehouden, vaak niet veel meer dan akoestisch gitaarwerk zoals op laatst genoemde track. Micheline ken ik al van haar werk met de band Mich En Scene en haar stem houdt de gevoelige nummers volledig in hun waarde. De Piega gaat er schitterend mee om, laat de zangeres vrij in de ruimte, laat de gitaren los achter de stem, geeft het juiste gevoel weer dat Micheline zo zuiver wil overbrengen. De cd is puur genieten, de Piega wil slechts een schakel zijn in de keten tot meerdere glorie voor de dame. Op de track van Ramses zijn de lage tonen wel erg sterk vertegenwoordigd en geeft de Piega iets teveel van het goede. Waarbij uiteraard de ruimte een rol speelt die meer gedempt of groter zou mogen zijn voor de Classic 40.2.

Classic

Tijdens het luisteren naar klassieke muziek heeft “Garden Of Early Delight” van Pamela Thorby & Andrew Laurence-King een speciale plek ingenomen. Blokfluit gecombineerd met harp is mogelijk niet ieders meug, mij bevalt het goed op Piega. De fluit is helder en zweeft door de ruimte, met dat typische blokfluit karakter dat optredens tussen de schuifdeuren zo vreselijk kan maken. Thorby is dat niveau lang geleden ontgroeid en fluit als een nachtegaal. Goed ruimtelijk neergezet, mooi losgekomen van het systeem, al zou het stereobeeld in alle dimensies een stapje mogen groeien. Buiten de driehoek van luidsprekers en luisteraar gebeurt er eigenlijk niets, daarbinnen gelukkig des te meer. Een volgend blaasinstrument is de hobo die als solo instrument wordt gebruikt in een concert van Marcello. Heel fraai neergezet in een prettige ambiance die verraadt dat men bij Piega wellicht meer gecharmeerd is van klassiek werk dan van pop muziek.



Zou dat terug te vinden zijn in de naamgeving van de Classic 40.2? Waarmee ik deze luidspreker geenszins een eenkennig type zou willen noemen, het valt alleen wel op hoe nog lekkerder klassieke muziek speelt. Gelukkig weet ik wel beter en heeft “Classic” betrekking op het kastmateriaal, even weg van de metalen behuizingen waar Piega mede beroemd om geworden is. Want zelfs al bespaart een aluminium kast 30% aan ruimte, is hij uitermate stijf te maken, is de stijl fraai en onderscheidend, dan nog mag hout nooit uit het oog worden verloren als kastmateriaal. Intussen neemt het romantische hobo concert mijn gedachten mee naar weidse uitzichten, lentezon en bevallige dames met tengere, ingeregen lijfjes. Precies wat muziek kan doen als de weergave goed genoeg is om je mee te voeren op de tonen. Wat zwaarder werk sluit het luisteren voorlopig af: Beethovens “Symfonie Nr. 9, Choral” uitgevoerd door het London Symphony Orchestra onder leiding van Bernard Haitink. Waarmee blijkt dat het grote systeem wel weg weet met een symfonie orkest. Volume halen is geen probleem, in de zachte passages de kleine elementen speels weergeven evenmin. Mijn favoriete muziek is dit niet, toch gebruik ik het om de Piega in alle facetten te belichten.



Een tevreden glimlach
Naast muziekweergever heeft de Classic 40.2 dienst gedaan als luidspreker systeem bij tv-series, documentaires en speelfilms. Juist bij tv vind ik verstaanbaarheid erg belangrijk, zeker als er geen center luidspreker aanwezig is. Op dat vlak heeft Piega de zaakjes ook goed voor elkaar. Zelfs Nederlandse series, waarbij ik mij met regelmaat afvraag waarom achtergrond geluiden niet beter onderdrukt kunnen worden ten gunste van de dialogen, vormen geen beletsel. Daarmee en met alle muziek die in de afgelopen weken is gedraaid heeft de Classic 40.2 zich bewezen als een heel erg goede luidspreker die met trots de Piega naam mag dragen. Positieve eigenschappen zijn in het bijzonder de gefundeerde basweergave, die met behoudt van details zich ferm weet te presenteren. Vervolgens de rust die in het systeem zit, waarbij de aantekening dat dit karakter kenmerk u wel moet aanspreken, en niet te vergeten de zijdezachte hoge tonen weergave van de bandtweeter. Plots realiseer ik mij dat ik die niet eerder heb genoemd. Ik weet ook waarom, de weergave is volkomen op maat, detailrijk en natuurlijk. Zo als het moet zijn en dan… dan valt het gewoon niet op. Een groter compliment is moeilijk te bedenken. Realiseert u zich met de 40.2 dat hij ruimte vraagt en nodig heeft. Het fysieke formaat is behoorlijk, gelukkig verpakt in een fraai gestileerde behuizing die eerder bewondering oogstte, dan als (te) groot werd ervaren, zelfs door diverse dames. Ik ga heel graag nog een keer een stap verder met de Classic 80.2, maar die naar mijn woonlaag brengen is een onmogelijke opgave en daarom zal ik daarvoor elders gaan luisteren. Voor de vraagprijs van Ä 5000 per paar zet u met de Classic 40.2 al een machtig systeem neer in de luisterruimte, waar weinig compromissen in aan te wijzen zijn. Vandaar dat ik de Piega Classic 40.2 met een tevreden glimlach heel graag bij u wil aanbevelen.

Prijs
Piega Classic 40.2 vanaf € 5.000,- per paar
www.avtunes.nl