Recensie: Parrot Zik 2.0

“’s Werelds meest geavanceerde hoofdtelefoons”, zo omschrijft Parrot zijn Zik 2.0. Dankzij het design door Philippe Starck verdient hij in elk geval de titel van ‘meest opvallende’ headset.

Jonathan Ive van Apple mag de bekendste ontwerper ter wereld zijn, qua aantallen kan hij niet Philippe Starck evenaren. De Franse man heeft al ongeveer elk object al eens hertekend, van waterkranen tot motorfietsen. De Aprilia Moto 6.5 bijvoorbeeld, blijft een van de knapste tweewielers ooit gebouwd – zolang er niemand op gaat zitten, zeggen sommige criticasters. Ook de Zik-hoofdtelefoon mag je gerust een designhoogstandje noemen, een mooi voorbeeld van hoe je een conventioneel product met een doodgewone vorm toch fris kan doen lijken. Starck slaagde daarin door de juiste materialenkeuze (leer en metaal) en de nodige vloeiende lijnen aan te brengen.

Slim
Maar het is niet de tekenpen van Starck waar Parrot op doelt als ze pochen de meest geavanceerde hoofdtelefoon ter wereld te hebben uitgebracht. Neen, dat is een verwijzing naar de uitgebreide mogelijkheden die je hebt om de klank van deze Bluetooth-hoofdtelefoon met noise-cancelling te beïnvloeden. Wat je met de Zik 2.0 kan is inderdaad vrij uniek: via een knappe app kan je de DSP in de hoofdtelefoon zelf op verschillende manieren instellen, van het niveau van de noise-cancelling tot equalizer-achtige instellingen.

Bovendien kan je presets downloaden om de klank aan te passen aan de smaak van een bekende artiest, soms zelfs gericht op een specifiek album. In het lijstje van bekende namen zit heel uiteenlopende mensen die actief zijn in alle genres, als La Roux, Richard Dorfmeister, Max Richter, Danton Eeprom en de eenmanspunkband Cloud Nothing. Bij de Zik 2.0 moet je echter de preset missen die Lou Reed voor de eerste Zik ontwierp.

Versie 2.0
Versie 2.0 van de Zik-hoofdtelefoon verandert heel weinig aan de vorm. Het is zelfs behoorlijk moeilijk om op afstand de oude en nieuwe Zik uit elkaar te houden, of het moet zijn dat je toevallig één van de nieuwe kleurenedities onder ogen krijgt. De Zik 2.0 is beschikbaar in felle en opvallende uitvoeringen, zoals oranje, felblauw en geel. De oranje editie wordt gepromoot door niemand minder dan Conchita Wurst, maar mocht je graag wat minder opvallend door het leven gaan is er ook een smaakvolle zwarte, witte of bruine Zik 2.0. Van edities met goud, waarmee Parrot de eerste Zik in Azië populair wou maken, is er vooralsnog geen spoor.

Toch is er heel wat veranderd. De Zik 2.0 is heel wat lichter dan zijn voorganger. Met 270 gram mag je de Parrot nu zelfs een van de lichtere Bluetooth-hoofdtelefoons noemen. Ook een enorme verbetering is de afwerking in (namaak)leer, in plaats van kunststof, waardoor de Zik 2.0 er waanzinnig goed uitziet maar ook aanvoelt. Hoewel de Zik 2.0 gelijkaardig geprijsd is als andere premium draadloze hoofdtelefoons, heb je door de zeer goede bouwkwaliteit en materialen veel meer een luxegevoel dan bij veel concurrenten.

Touchpad
Het ontwerp van de Zik 2.0 is heel strak en op de driverbehuizing is er nauwelijks reliëf, op een subtiel Parrot-logo na. Aan de rechterzijde is de buitenkant zelfs helemaal vlak – en daar is een goede reden voor. Het is namelijk een touchpad, waarop je door te vegen het volume kan regelen, tracks kan verspringen en de muziek kan pauzeren. Omdat er geen visuele indicaties of voelbare merktekens zijn, is het even wennen om de touchpad goed te leren gebruiken. Na even hebben je het in de vingers en blijkt het zeer goed te werken, vonden wij. Ben je geen liefhebber van de touchpad en vrees je door een accidentele aanraking het volume de hoogte in te jagen, dan kan je de touchpad uitschakelen via de bijhorende Parrot-app.

Nog een functie van de Zik 2.0 in de categorie ‘klein maar fijn’: als je de hoofdtelefoon afneemt, wordt de muziek automatisch gepauzeerd. Zet je hem weer op je bolster, dan speelt het liedje verder. Ook deze functie kan uitgeschakeld worden.

Zit prima
De Zik 2.0 heeft lekker zachte oorkussen die goed op je oren passen. In zomerse temperaturen wordt het na een tijdje wat warmer, maar dat is te verwachten van (namaak)leer. De hoofdband is ook goed gewatteerd, maar mocht voor onze kale knikker toch net iets zachter zijn. Heeft u wat meer hoofdhaar dan de auteur, dan zal er wellicht helemaal geen probleem zijn. Het verstelmechanisme is heel ingenieus en aan het zicht onttrokken, door de beugel in de hoofdband te schuiven. Op die plek is er een klein oranje accentje, toont mooi de aandacht voor details die er bij het ontwikkelen was. Bij ons testtoestel ging het relatief stroef, maar dat zorgde er voor dat de Zik 2.0 wel de gekozen stand goed aanhield.

Stroom nodig

Zonder eerst een blik te werpen op de handleiding, gingen we aan de slag met de Zik 2.0. Het werkte voor geen meter. Want – en dit hadden we geweten als we toch eerst aan RTFM hadden gedaan – je moet eerst de batterij aanbrengen. Het is een zeer compacte accu eigen aan de Zik, die je aanbrengt door het deksel op de linkeroor te verwijderen. Omdat deze door magneten op zijn plaats wordt gehouden, valt het helemaal niet op dat je hem kan verwijderen. Na het plaatsen van de batterij, klikt deze cover weer perfect op zijn plaats. Ah, het mirakel van magnetisme!

Zonder batterij kan je dus met de Zik niets aanvangen. Oei, en dit is toch wel een heel kleine accu… Onze eigen testervaringen bevestigen wat de specificaties en andere reviewers al meldden: na zes, zeven uur is de pret uit. Dat is niet lang voor een Bluetooth-hoofdtelefoon, zelfs eentje met actieve noise-cancelling. Het is wel zo dat je de gebruiksduur kan optrekken naar 15 uur plus door met een kabel te werken. De batterij is dan nog nodig voor de geruisonderdrukking. Deze modus is vooral handig bij het pendelen of een vliegtuigruis. Maar goed, je koopt geen Bluetooth-hoofdtelefoon om met een kabel te werken. Het herladen van de batterij verloopt overigens door de hoofdtelefoon met een micro-USB-kabel (zoals je smartphone) aan een lader of USB-poort van een computer te hangen. Het zal je vast niet verbazen dat de Parrot-app je perfect kan vertellen hoeveel stroom er nog rest. Een nadeel is wel dat de hoofdtelefoon zelf geen enkele indicator geeft van hoelang je nog op de batterij kan reken. Op een bepaald moment is de muziek gewoon op.

AAC
Audio dat over Bluetooth wordt verstuurd, wordt altijd achter de schermen gecodeerd met een bepaalde codec. Het maakt daarbij niet uit of het bronbestand een MP3 of een FLAC is, voor het transport over Bluetooth vindt een hercodering plaats. Dat is waarom geluidskwaliteit over Bluetooth soms een probleem kan zijn. Als je luistert naar een 128 kbit MP3 en die wordt dan opnieuw gecodeerd naar AAC, dan kan het resultaat door die dubbele lossy transformaties heel slecht klinken. Daarom dat je best zo goed mogelijke bronbestanden gebruikt, liefst lossless FLAC’s of ALAC’s.

De Zik 2.0 kent twee codecs: SBC en AAC. Er is geen ondersteuning voor MP3, de codec die het vaakst wordt toegepast. Gebruik je de Zik 2.0 met een iPhone, Mac of iPad, dan zit je zeker goed. Apple gebruikt AAC. Bij Android-toestellen en pc’s is het verhaal wat onduidelijker. We hebben de Zik getest met een varia van toestellen (een Sony Xperia Tablet Z2, LG G3, Samsung Galaxy Tab S 8.4) en telkens was de verbinding qua kwaliteit prima in orde. Naar ons gevoel werd er wellicht AAC gebruikt bij deze toestellen, maar we kunnen niet garanderen dat alle toestellen AAC ondersteunen. Dan val je terug op SBC en dat kan tegenvallen. Al hangt het dan weer af van welk kwaliteitsniveau er toegepast wordt. SBC kent er namelijk drie, en de hoogste is klankmatig niet slecht. De laagste doet je muziek klinken als een telefoongesprek met Alexander Graham Bell.

Maar hoe zit het nu met de klank (als die verbinding in orde is)? Onze eerste indruk is echt wel positief. ‘Rewind the Film’ van The Manic Street Preachers (96 KHz, 24 bit via Qobuz Sublime). De openingstonen van de orkestrale FLAC-versie van ‘Yes Anastasia’ van Tori Amos (op Gold Dust) klinken wat minder bombastisch en met minder ruimtegevoel dan we kennen, maar de stem en piano van Amos komen relatief goed over – al hebben we beter gehoord in deze prijsklasse. Toch even naar de Parrot Zik-app grijpen om wat met de equalizer-instellingen te spelen… Maar als we dan het bolletje richting Vocal verschuiven, dan klinkt de stem van de zangeres toch wel wat overscherp en synthetisch. Hetzelfde synthetisch gevoel hebben we ook bij de Concert Hall-functie, die een zekere galm en delay toevoegt. Bij sommige liedjes leuk, maar niet meer dan dat. Toch ook een van de artiestenpresets proberen: La Roux’ Trouble in Paradise-preset, die we dan loslaten op haar eigen ‘Uptight Downtown’. De preset brengt de hoge frequenties meer naar voren en duwt de middenfrequenties wat naar beneden, wat inderdaad naar onze smaak wat beter klinkt. Uiteindelijk is de conclusie rond al de opties en mogelijkheden van de app dat je ze rustig kan in- en uitschakelen, en maar zelf moet beslissen wat je goed vindt. Ons vermoeden: na een initiële probeerfase ga je de meeste presets links laten liggen.

Conclusie
Objecten met een uitgesproken design roepen altijd heftige emoties op, zowel van afschuw als van liefde. Dat is ook waar voor de Zik 2.0, vermoeden wij. Hem dragen is een statement maken, zeker als je opteert voor een felgekleurde editie. Je appreciatie voor de vorm gaat dus al heel sterk bepalen of je de Zik 2.0 zou kopen of niet. Dat is begrijpelijk. Tegelijkertijd wil je niet een aardig som geld investeren in een mooie hoofdtelefoon, om dan te ontdekken dat hij slecht klinkt. Een mooi design mag niet betekenen dat er functioneel iets schort, toch? Dat is gelukkig niet het geval bij de Zik 2.0. Hij klinkt goed, in het bijzonder als je hem gebruikt met een Apple-apparaat. Het is wel zo dat veel van de extra functies niet beschikbaar zijn als je hem als hoofdtelefoon voor een laptop of pc gebruikt. Terwijl het net de combinatie met de mobiele app is die de Zik 2.0 naar een hoger niveau stuwt. Je ontdekt dan dat de noise-cancelling zeer goed is en dat je na wat geëxperimenteer met de vele instellingen, wellicht toch gewoon naar de standaardinstelling zal teruggrijpen. De meerwaarde van al die extra’s via de app is dus relatief en zal afhangen van in hoeverre je zin hebt om er mee te ‘spelen’. Maar als je dat wél wil, dan kan het. Wil je het niet, geen erg.

Het grote nadeel van de Zik 2.0 is dat de batterij met zijn zes-zeven uur niet heel groot is. De beperktere batterijduur is een probleem voor mensen die heel de dag muziek willen en geen toegang hebben tot een lader. Anderen zullen genoeg hebben aan die zes uur. Zes uur op een dag muziek luisteren via een hoofdtelefoon is ook niet min. Als er één punt is waar Parrot voor versie 3.0 aan moet werken, dan is het dat wel. Oh ja, en als je dan toch bezig bent Parrot, voeg dan ook apt-X-ondersteuning toe.