Impulse IMP

Impulse IMP - Een lekker ding

Toen Ben Hoedjes van Hihat Audio zijn Lua apparatuur kwam ophalen was hij slim genoeg om een set luidsprekers van Impulse achter te laten vergezeld van de woorden: “als je tijd hebt ga je maar eens luisteren”. Die tijd kwam er inderdaad en voor ik het wist luisterde ik met grote regelmaat naar een paar IMP monitors. Vaker eigenlijk dan normaal. Een langdurige testperiode was het gevolg waardoor ik een uitstekende indruk kon krijgen van de eigenschappen. Voor de goede orde, Hihat audio is de fabrikant van Impulse en werkt met de ontwerper. Een product uit de handen van een oude rot in het vak.

Impulse

Impulse werd in 1986 voor het eerst op de markt gebracht in Nederland. Het merk was eigendom van de Engelse ontwerper Keith Marshall en kenmerkend eraan de natuurstenen afwerking aan de bovenkant van de speakers. Het waren zonder uitzondering transmission lines, kregen in die tijd een heel goede pers en er waren de nodige tevreden gebruikers. Het was lange tijd stil rondom Impulse tot distributeur Hihat Audio uit Alkmaar samen met Keith een nieuwe lijn op de markt zette. Nu geen transmission lines meer maar volgens basreflex principes berekend. Voor de nieuwe lijn kan Keith gebruik maken van de productie faciliteit die Hihat kan bieden, wat de communicatie over en weer tussen bouwer en ontwerper altijd ten goede komt. De onderhavige set bestaat uit twee monitors die luisteren naar de naam IMP.

De IMP heeft bescheiden buitenafmetingen van 35 x 19 x 29 cm (hxbxd) en vormt van de zijkant gezien een parallellogram. Zowel de achterwand als het frontpaneel staan in een hoek naar achteren. De kast is gemaakt van een sandwich die van buiten naar binnen opgebouwd is van 3 mm bamboe, 16 mm MDF, weer 3 mm bamboe, 4 mm loodbitumen en dan een dikke verlijmde laag Pritex demping. 9 Kilo weegt elke monitor als hij klaar is. Ondanks deze zware constructie past Keith een brace toe in het midden van de kast om hem nog stijver te maken. Stijf is zeker waar, maar ik denk dat ook het woord taai op zijn plaats is. Immers bamboe is een taaie houtsoort en lijkt mij uitermate geschikt om resonanties tegen te gaan. Het bamboe is bij mijn modellen nog in de natuurlijke kleur. Ik moet zeggen dat het lichte hout mij erg aanspreekt en dat de tekening van bamboe mooi is. De kast is in vele tinten te maken door het bamboe in te wrijven met olie soorten (meerprijs van 40 euro per speaker paar). Hihat liet daar de nodige voorbeelden van zien op onder meer de VAD show. De prijs voor de IMP is 1400 euro per paar exclusief stands.

Het ontwerp is gemaakt met Vifa speakers. Een blik in de kast laat een 14 cm woofer zien met een gecoate cellulosevezel conus type nummer PL14WJ09. Een mooi woofertje dat met zorg is gemaakt. Een lange dunne basreflexpoort ondersteunt de woofer. De tweeter is de XT25TG30-04 ring radiator van Vifa. Toegepast door meerdere luidsprekerfabrikanten vanwege de uitstekende eigenschappen en het ver naar boven uitlopende frequentie bereik. De tweeter heeft aardig wat werk te verzetten omdat de scheidingsfrequentie ligt op 2 kHz met een 2e orde filter (12 dB/octaaf).

Het filter zelf is opgezet met Audyn-Cap condensatoren en Intertechnik luchtspoelen en weerstanden. Alle condensatoren die ik gezien heb bij Hihat/Impulse zijn de betere polypropyleen of dubbelgewikkelde polypropyleen types. Het filter is hardwired en als bekabeling wordt intern gekozen voor QED Anniversary. Gesoldeerd met WBT zilversoldeer. Er is geen bi-wire aansluiting hoewel die gezien het filter wel te maken zou zijn. Opvallend was de grote luchtverplaatsing die de toch kleine 14 cm woofer wist te veroorzaken. Bij hogere volumes “waaide” het tot op een meter afstand van het kastje. Vooral uit de reflexpoort, die gek genoeg geen windgeruis liet horen, alleen voelen. Een redelijke versterker is aanbevolen, het rendement ligt op 87 dB/Watt bij een nominale impedantie van 6 Ohm. Dus effectief rond de 85-86 dB wat aan de lage kant is. Het opgegeven frequentiebereik is 50 Hz tot 25 kHz. De impedantie zakt, eveneens volgens opgave van Impulse, niet onder de 4 Ohm.

En speelt achter…..

De IMP is aangestuurd met mijn Monarchy Audio SE-100 Delux 100 watt eindversterkers via Siltech LS-110 kabels. In een home cinema opstelling vanuit een Marantz SR4300 met Ocos kabel op de front aansluitingen. Bronnen waren een Teac D-70/P-70 topklasse loopwerk en dac, mijn eigen Teac loopwerk via anti jitters en upsampler aangesloten op een Apogee Mini-Dac, een Garrard/Pro-ject platenspeler met Benz Glider L2 op Linn Linto en een Marantz DV6200 dvd speler die de Marantz receiver van signaal voorzag. Leentjebuur is nog gespeeld met twee Sony DVP-NS705V SACD spelers waarvan er één is gemodificeerd door Van Medevoort. Kabels zonder uitzondering Apogee Wyde-Eye voor de digitale techniek en Siltech SQ-88 Classic aan de analoge zijde. Alleen de platenspeler is aangesloten met Siltech MXT New York.

In de tijd dat de IMP hier stond zijn drie voorversterkers ingezet. Een Clearaudio Balance, een Marsh Sound Design P2000b en een Lua Serenade SEL. Als luidspreker stands voldeden de Spectral BS58 AL prima. Een iets zwaardere stand van Spectral zou nog mooier geweest zijn, zowel optisch als qua stabiliteit. De aantekeningen zijn uiteindelijk gemaakt via de Marsh Sound en de cd set met Apogee converter. Als gebruikelijk treft u de complete apparatuurlijst aan onder de recensie.

Impulse IMP

Eerst vinyl

Doordat de kostbare Teac hier een paar weken heeft staan spelen is het LP werk achtergeraakt. Dus met het aantekenblok op de knieën greep ik eerst naar de Garrard die ondanks zijn hoge leeftijd (geboren in 1959) graag wil draaien onder de zuchtende last van Sade. De dame was uiterst behulpzaam bij het goed neerzetten van de IMP. Licht indraaien betekende meer diepte en maakt de weergave gemakkelijker en losser. Vanwege de lage gevoeligheid van de IMP moet de volume regelaar een flink stuk open voor er van echte power sprake is. Het geluid is licht gecomprimeerd, dat wil zeggen er is minder dynamiek dan wat bereikbaar is met een systeem met een hoger rendement. Het laag is mooi droog en schoon en absoluut resonantie vrij, zelfs in mijn luisterruimte die best problemen kent in de onderste regionen. Ook in het midden en hoog geen rare pieken of het zou de lichte nasaalheid in de stem van Sade moeten zijn.

Omdat ik in het bezit ben van een grote JMLab SW900 subwoofer en die in kan zetten probeer ik op de tonen van “Sweetest Taboo” de nasaalheid weg te krijgen. Hiervoor is maar een streepje extra laag nodig. Zodra de sub “mee ademt” krijgt Sade haar longinhoud en neemt de ruimtelijkheid met sprongen toe. Het wat zwaardere en dieper reikende laag helpt om naar boven toe de instrumenten natuurlijker weer te geven tot aan de percussie. Terug naar de basis met de subwoofer uit vervangt Astrud Gilberto met haar man de “Promise” van Sade. Joao Gilberto neemt het eerste deel van de zang in “The girl from Ipanema” voor zijn rekening. Die stem bezorgt me vaak problemen omdat hij in de lage regionen zit en erg kan gaan boemen en daardoor onverstaanbaar wordt. Niet het geval op de IMP, die zet hem helder en krachtig neer. Astrud is minder liefelijk dan ik gewend ben. Ze klinkt rauwer wat niet past bij haar zachtmoedige uiterlijk en mag wat warmer zijn. De sax van Getz die beide mensen ondersteunt is meeslepend, vochtig en sexy. Hij dringt door tot in de ziel. Steekt mooi uit boven de percussie en de gitaar. Ik heb al meer opgemerkt, dat alleen al deze lp de aanschaf een platenspeler waard maakt. De Impulse ondersteunt deze gedachte. De tweeter laat met percussie en sax zien dat hij detail kan weergeven zonder te verliezen aan rust.

Keer op keer betrap ik mij erop dat ik stukjes muziek wil draaien en uiteindelijk de hele LP afluister. Ook weer met stukken van onder meer Vivaldi op de “Die Röhre” opname. Violen klinken ingetogen en vrij van scherpte en randjes. De definitie is mooi en laat elk instrument de ruimte. Dat de barokke muziekstukken niet veel laag nodig hebben komt de IMP ten goede. Tenslotte is het “maar” een monitor en geen grote transmissie lijn. Correlli volgt Vivaldi, levendige muziek met virtuoos vioolspel. Mooi van klank en goed neergezet op de luisterplek. Het is te prijzen in de IMP dat met een dergelijke kleine woofer toch zoveel impact gegenereerd kan worden. Weinig blijft te wensen over bij deze heldere en open weergave. Van Correlli naar Taj Mahal lijkt een onneembare afstand doch is voor mij slechts een paar meter lopen van en naar de platenkast. De IMP zet direct het beste beentje voor en laat de zwaarlijvige Mahal zijn stem indringend, niet opdringend, klinken. Als op “Sweet home Chicago” de Pointer Sisters mee gaan doen is het eenvoudig de dames van elkaar te blijven onderscheiden. Ik probeer hier weer de sub eronder te zetten en prompt krijgt de gitaar meer kast, neemt de ruimte toe en zijn stemmen voller. De jus op de aardappels. Ik bedenk mij dat als de speakers wat meer body van de achtermuur zouden hebben de sub wel eens overbodig zou kunnen zijn zonder dat resonanties de overhand krijgen. Hoe dan ook, het zetje extra in het laag hoort er gewoon bij. Weer geen zin om de LP te onderbreken en gelukkig maar want op ‘Gitar Nero” lijkt Mahal bijna lijfelijk aanwezig. Zijn hoorbaar bewegende kleren maken hem aaibaar door de luchtdruk verandering. Zeer realistisch.

Een uitstapje naar de twee SACD spelers die al dagen inspelen. Ik heb twee kopieën gemaakt van Patricia Barber om de spelers te vergelijken op cd niveau. De IMP laat in volle glorie horen wat een Van Medevoort modificatie voor het geluid doet. De aanwijsbare verschillen in hoog, laag en midden hoef je niet te zoeken maar staan glashelder voor je. Neem nu eens de piano, de kale Sony geeft er een honky tonky draai aan terwijl de vM de poging een echt piano weet te zetten met veel meer glans voor elkaar krijgt. De IMP laat zich voeden en verbergt niets. Als ik daarna Barber op mijn eigen cd speler laat spinnen heb ik weer dat gemak dat een monitor kan geven, het hoge onderscheidende vermogen. Zonder twijfel wint mijn speler, helaas voor u en mij ook vele malen kostbaarder.  De Sony is te goedkoop voor de IMP, zelfs het vM type.

De IMP verdient een beter front-end. De Teac is misschien weer net te duur. Zeker de Esoterische D70 en P70. Een goede speler en versterker is op zijn plaats met de IMP in het licht van de kwaliteit van het kastje zelf. Gelukkig is er een ruim aanbod in de klasse van ongeveer 750 tot 2000 euro per component. Tel daarbij de prijs van de IMP, kabels en stands en je bent voor minder dan 5000 euro voorzien van gas, water en licht. Nu de IMP toch staat te spelen op de Sony ook maar wat film fragmenten via de Marantz receiver. Dat geeft een prettige sound en lekker veel impact. Het homogene beeld van de IMP sluit redelijk aan op de Mordaunt Short center. De klank van de speakers is nogal verschillend al gedraagt de IMP zich als een kameleon. Muziek dvd laat zich lastiger spelen omdat daar de klankverschillen sterker naar voren komen. Een center van Impulse is dan toch dringend aan te bevelen. De Marantz SR4300 is niet in staat de IMP echt te voeden, power is er wel, maar kwaliteit blijft onder de maat. Het is ook de instapper van Marantz en hij voldoet wel met b.v. een Mordaunt Short opstelling die in totaal een stuk minder kost dan een paar IMP’s. Alle waar naar zijn geld.

Eindelijk cd weergave met Mary Black en haar “No Frontiers”. Ik hou van een wat levendiger geheel dan sommige tracks mij nu bieden. De echt Black liefhebbers komen best aan hun trekken met de IMP. Weer de vrouwenstem die achter blijft. Mannenstemmen genieten de voorkeur van de IMP, met uitzondering van Gerard Joling denk ik. Black’s vertolking van “Columbus” is donker en zwaar. Ook op de IMP. Enigszins sloom in weergave, te wijten aan de opname. De rust en de afwezigheid van resonanties in de IMP houden het ook sloom en geven geen valse indruk van levendigheid, veelal veroorzaakt in andere luidsprekers door een afwijkend frequentie verloop of kleuring. Zoals het geheel  klinkt doet het mij niet denken aan een kleine set. Al snel nemen je oren het over van je ogen en groeien de speakers in je hoofd. Waar mogelijk gaan de voetjes van de vloer en brengt Black de warmte over die zij in zich heeft.

Nu vind ik het jammer dat ik niet naar haar concertreeks in 2003 ben geweest. Een compliment aan de IMP die dat in mij wakker maakt. In de vier weken dat de Impuls IMP regelmatig de kamer sierde is nog veel meer muziek gedraaid of via de tv en radio weergegeven. Ik liet u slechts een aantal voorbeelden zien om aan te geven waar de sterke en waar de zwakke punten van de IMP liggen als je de kwaliteit over de periode van vier weken probeert te meten. Spreek in verband met de Impulse IMP gerust van langdurig luistergenoegen. De weergave is fris, helder en resonantie vrij. Vermoeit niet en bindt u aan de muziek. Het is geen Engelse klankkleur, eerder Europees richting Denemarken, wat weer niet verwonderlijk is met Vifa units. Geen echte swinger, wel een rustige mode bestendige weergever.

Impulse IMP

Retour

De IMP gaat retour Alkmaar. Met pijn in het hart. Al die tijd heeft de IMP op en af de huiskamer van geluid voorzien. Met platen, cd en dvd als bron. Op sommige momenten miste ik het grote systeem dat de luisterruimte normaal siert. Evenzo vaak ook niet en was er tevredenheid. De IMP is een systeem met potentie dat goede stands, goede kabels en mooie apparatuur verdient. Iets meer laag, wat fysiek onmogelijk is met een 14 cm woofer, en mij zou je niet meer horen. Neem de moeite met plaatsing aan de gang te gaan of investeer in mooie subwoofer en je hebt een boeket dat binnen de ruimte volledig opbloeit. Keith Marshall is het kunstje nog niet verleerd en laat zien dat een basreflex uit zijn vingers net zo mooi kan zijn als een transmission lijn destijds. De bamboe uitvoering, de fraaie afwerking en de degelijke uitstraling maken de IMP mede tot een begeerlijke monitor. Tegen de schappelijke prijs van 1400 euro per paar. Zeker en vast op uw shortlist zetten als het bovenstaande u aanspreekt.

Prijs:
Impulse IMP  1400 euro per paar
Meerprijs geolide versie     40 euro per paar

Distributeur:
Hihat Audio Alkmaar
Telefoon: 072 5647577
Web: www.hihataudio.nl
 
Commentaar van Hihat:

René,

bedankt dat je de IMP zo uitgebreid aan de tand hebt gevoeld en uiteindelijk zo positief beoordeelt. In je luistertechnische opmerkingen herkennen wij veel van onze eigen ervaringen. Heel herkenbaar waren je notities van Astrud Gilberto. Wij draaiden dit nummer veel in de demo op de VAD, waarbij we Joao bij het intro steeds grotendeels hebben geskipped. Ook je experimenten met de subwoofer onderschrijven wij. De IMP is van oorsprong ook ontworpen als een puur 5.1 systeem, waarbij 5 IMP’s kunnen worden gecombineerd met één subwoofer.

Voor degenen die zonder sub willen spelen, hebben wij de VERSO ontworpen. Deze heeft exact dezelfde units als de IMP maar het is een kleine vloerstaander met een wat groter kastvolume. Daarmee is er meer basfundament en vervallen de typische monitorbeperkingen. Ook combinaties van IMP en VERSO zijn goed te maken. We hebben het laag van de IMP zo goed mogelijk recht laten lopen tot pakweg 50 Hz. Het echte laag laten wij liever over aan  de sub.

Toch kun je, zoals je zelf ook stelt, ook zonder sub erg genieten van de IMP. De lage frequenties die de IMP wel weergeeft zijn mooi strak en dat luistert natuurlijk prettig. Wat betreft de stands hebben wij goede ervaringen met bijv de Partington Dreadnought (importeur Joenit ) van ca. 300 euro per set.
Voor de volledigheid melden we nog dat in de serie IMP, VERSO, ARIA ook een center zit, de CENTROE.     
 
Namens Hihat Audio,

Ben Hoedjes