De Kift – 7
Na de absurdistische opera Vier voor Vier brengt het Zaanse collectief De Kift op haar zevende album weer eens gewoon een serie losse liedjes in haar onnavolgbare, volstrekt eigen stijl. Een organisch mengsel van anarchistische punk, fanfare, melancholische folk, in het Nederlands vertaalde Russische poezie en Hollandse nuchterheid, als altijd gebracht met een verpletterend enthousiasme.
7 brengt geen muzikale aardverschuivingen in het robuuste oeuvre van de Kift. Wel zijn er ontwikkelingen. Frank van den Bos heeft de band verlaten, zijn droogkomische aanwezigheid zal vooral op het podium gemist worden. De optigon, een soort prehistorische sampler, is nog wel te horen, maar het ontbreken van de piano wordt gecompenseerd door prominenter krassende gitaren en blazerarrangementen die hier en daar orkestrale vormen aannemen. Patrick Votrian en Han Hulscher zijn ware virtuozen op het koper. Banjo en steeldrum leveren opvallende accenten – aan variatie geen gebrek.
Drie jaar werd er gewerkt aan deze plaat, en dat is te merken. Op zwakke momenten is de Kift sowieso zelden te betrappen, maar de vijftien liederen die hier geboden worden zijn continu van topniveau. Alles klopt en is geperfectioneerd zonder dat daarbij de ziel verloren ging (altijd een gevaar van schaven). Als u de Kift nog niet kende hebt u veel gemist, maar gelukkig valt dat via prachtige CD’s een beetje in te halen. Laat u snel overdonderen door bijvoorbeeld een paar nummers van 7 te downloaden van de Kift website. Kunt u meteen even kijken of ze in de buurt komen optreden, want de Kift live is altijd een feest.
Aanvullende informatie:
15 tracks, 50:39
Website www.dekift.nl