Silltech LS188 Classic MKII

Regelmatig struin ik diverse forums af om te kijken wat er leeft onder audio- en hifiliefhebbers. Een zeer geliefd onderwerp binnen zo’n forum is kennelijk de verhalen over kabels en alles wat ermee te maken heeft. De verhalen daar zijn vaak in nevel en mist gehuld, zodat er geen touw aan vast te knopen valt. Ik zal proberen met behulp van mijn luisterbevindingen dit wat te verhelderen.

Kabels en kabelmerken worden op fora vaak verguisd of juist bejubeld. Dit uit zich soms in verhalen die op negatieve vooroordelen gebaseerd zijn en derhalve een verkeerd beeld van de serieuze kabelmerken geven. Daartegenover staan gelukkig ook leerzame, grappige, leuke en interessante ervaringen van luisteraars.

Het mysterie dat rond kabels zweeft tovert over het algemeen twee groepen met ieder hun eigen zienswijzen te voorschijn. De ene groep zweert bij zogenaamde standaard koperen “dropveters” die bij iedere willekeurige doe-het-zelf zaak te koop zijn, terwijl de andere groep pas geïnteresseerd lijkt als er een minimum percentage esoterische grondstof in de kabel is verwerkt.
De eerste groep zegt dan ook geen verschil te horen tussen de kabels die er te koop zijn, of het nu gaat om interlinks of luidsprekerkabels. De tweede groep gebruikt de kabels om de laatste “druppel” uit hun systeem te halen. Op deze manier gelooft men hun set naar het maximaal haalbare te brengen.  Dat het verschil tussen een standaard dropveter en een “esoterische” kabel wel degelijk aanwezig is wil ik met onderstaande bevindingen kenbaar maken.

Tot voor kort had ik nog nooit Siltech kabels in mijn systeem gehad en besteedde derhalve relatief weinig aandacht aan het merk. Ik volgde de ontwikkelingen altijd zijdelings, maar voor wat er in Elst gedaan werd had ik wel bewondering. Met name de metingen die liefhebbers op de diverse shows door Edwin van der Kleij op hun favoriete kabel konden laten verrichten hadden mijn belangstelling. Afscherming tegen schadelijke instraling staat erg hoog op de prioriteitenlijst van deze Nederlandse kabelfirma.

Een aantal jaar geleden scoorde de toen net geïntroduceerde Classic-serie zeer hoge ogen. Deze zeer fraaie kabel, die toen al uitblonk in homogeniteit en muzikaliteit, heeft vele andere kabelmerken uit de set van menig hifi-liefhebber doen verdwijnen. En terecht zo blijkt later.  Opvolging van de Classic-serie kon niet uitblijven en een MkII versie nam de plaats in. De stap van Classic naar Classic MkII was volgens mederecensenten onvoorzien groot.

Een verandering van buizen phonoversterker bracht een ommekeer in mijn set. Wat wilde namelijk het geval; ik was inmiddels overgestapt op de B.A.T. P5 phonoversterker en, nadat ik deze aangesloten had, kreeg ik een brom. Na een kleine zoektocht bleken de toenmalige interlinks de boosdoener. Ik kwam hierachter op het moment dat ik ze bewoog. Naarmate de kabels verder uit elkaar werden gebracht veranderde de toonhoogte van de brom. Maar de brom verdween nooit helemaal. Een zoektocht begon, en het aan- en afvoeren van diverse interlinks werd een ware ontdekkingstocht. Goh, wat zaten er toch gigantisch veel verschillen in de interlinks die ik tussen de phonoversterker en de voorversterker plaatste.

Tijdens de VAD show in Veldhoven bezocht ik ooit de demonstratie die Edwin van der Kleij van Siltech aan de aanwezigen gaf. Diverse merken kabels werden doorgemeten en vaak was dezelfde tekortkoming met betrekking tot de afscherming van die kabels te zien. Deze Siltech demonstratie schoot me tijdens mijn zoektocht naar een nieuwe phono-interlink te binnen.
Omdat Siltech schermt met het belang van goed afgeschermde kabels heb ik de phono PH8 van dit merk tussen mijn voorversterker en phonoversterker geprikt. Tot mijn verbazing verdween hiermee de gewraakte brom. Dat de brom verdween was nog niet alles, ook de klankmatige eigenschappen van deze kabel stegen boven de door mij eerder geprobeerde kabels uit. Hiermee was de doorbraak van Siltech in mijn set een feit en werd de PH8 als referentie opgenomen.

Blij verrast

Ik was daarom blij verrast toen ik het verzoek van de hoofdredacteur kreeg Siltech luidsprekerkabels te recenseren. Dit verzoek was niet aan dovemansoren gericht, en een afspraak was dus snel gemaakt. Extra groot was de verrassing toen ik te horen kreeg dat het twee versies van dezelfde Siltech luidsprekerkabels zou betreffen. In dit geval ging het om de LS188 Classic MkII, niet de minste kabel uit de serie maar de topkabel uit het Classic segment.

De twee versies bestaan uit een onbehandelde kabel en een kabel behandelt met de Siltech’s nieuwste SATT (Siltech Advanced Thermal Treatment) behandeling. Kabels recenseren is altijd veel werk, maar omdat er zoveel (on)zin over wordt gezegd en geschreven juist erg leuk om te doen.


SATT

SATT is de afkorting voor Siltech Advanced Termal Treatment. Deze techniek houdt in dat de kabel onder gecontroleerde omstandigheden extreem wordt gekoeld en daarna extreem verwarmd (tot wel 700 graden Celcius). Op deze manier krijgen de kabels onder andere een lagere inwendige weerstand en vervorming.
Om tot een zo hoge temperatuur te komen wordt de audio frequente stroom versterkt om tot een perfecte kristallisatie van de geleider te komen (er worden stroomsterktes toegepast tot 100 ampere(!) om temperaturen van 500-700 C° te bereiken). Het afkoelingsproces vindt geleidelijk plaats onder resonantievrije omstandigheden om de technische verandering zo optimaal mogelijk te houden.

Deze techniek is op zich niet eens zo bijzonder, andere merken hebben dit al eerder toegepast. Alleen het innovatieve Siltech gaat iets verder in het procédé van temperatuurwisselingen dan haar concurrenten en benut op deze manier de optimale geleidende eigenschappen van de materialen zoals goud en zilver. Omdat het hele proces tot in de kleinste detail geregeld moet worden is haastwerk er niet bij. De totale “upgrade” kan zo’n 68 uur in beslag nemen. Deze techniek kan toegepast worden op zowel eerder aangeschafte kabels als nieuw aan te schaffen kabels.
Volgens Siltech zorgt de SATT-behandeling dat op vrijwel ieder vlak zoals soundstage, energie, plaatsing en homogeniteit een sterke verbetering optreedt. Een gedurfde uitspraak moet ik zeggen en mijn nieuwsgierigheid steeg met de minuut.


Aansluiten:

Toen de doos met 2 sets arriveerde was de onbehandelde set zo tussen de Avalons en de Audio Research VT100MKII eindversterker aangesloten. Mijn eigen Nirvana SL luidsprekerkabel vond een plekje in de lege blauwe Siltech box. De LS-188 Classic MkII’s zijn voorzien van fraaie 680 Ag spades en passen perfect op zowel de VT100MKII als op de Avalons.
Als bron wordt afwisselend de Teac/Apogee/Behringer combinatie en een zeer fraaie VPI Aries 3 draaitafel, voorzien van een 10.5i JMW toonarm, ingezet. In de arm zit het nieuwste Clearaudio Concerto element gemonteerd. Ik verklap u alvast dat dit een juweeltje is en het door mij zo geroemde Victory element in prestaties ver achter zich laat. De rest van de keten bestaat uit de Audio Research LS25MkII voorversterker, de B.A.T VK-P5 phonoversterker en gebalanceerde bekabeling uit de SL serie van Nirvana. Behalve dan de phonokabel, dat is de al eerder genoemde Siltech PH-8 Classic kabel.

Luisteren

De luidsprekerkabels waren nog gloednieuw en moesten dus eerst enkele uren inspelen. Ja, ik weet het, ook nu zullen er weer hele volksstammen zijn die beweren dat het “inspelen” van kabels lariekoek is. Ik zou zeggen: vooral blijven denken. In de maanden dat ik zeer intensief met de Siltech kabels heb gespeeld trad er wel daadwerkelijk, in positieve zin, een verandering op.
Ik beleef al jaren veel plezier aan Nirvana SL luidsprekerkabels en interlinks. Kabels die zeker niet goedkoop zijn maar in hun klasse, mijns inziens, ongeëvenaard. Nirvana kabels worden gekenmerkt door een rustige, evenwichtige klank, een “zwarte” achtergrond met veel detail en een homogeen en transparant beeld. Iets waar de SL’s wat minder goed in zijn is het weergeven in de hoogste gradatie van het dynamisch kunnen. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat een twee maal zo dure Siltech kabel hier tegenover kan zetten.
De onbehandelde kabels zijn als eerste aan de beurt en al snel knallen tonen van de populaire radiozenders de kamer in. Ik zit nog niet meteen op het puntje van mijn stoel maar hoor toch zeker wel de kwaliteiten waar deze kabel over beschikt.
Om het verschil tussen een “niet ingespeelde” kabel en een “ingespeelde” kabel te kunnen beoordelen ben ik direct gaan luisteren. Eerste indruk is dat de muziek, als het ware, een beetje hortend en stotend wordt weergegeven.  Tijdens de daaropvolgende dagen bespeur ik een geleidelijke verandering. Het geluidsbeeld wordt vloeiender, makkelijker en tegelijkertijd homogener. Tot er na een week of zes vrijwel geen veranderingen meer te bespeuren zijn.

Analoog op hoog niveau is een absoluut genot om naar te luisteren. De aanschafsnelheid van vinyl ligt bij mij op een veel hoger peil dan dat van cd’s. Gelukkig verschijnt er steeds meer op vinyl en als je goed zoekt op het Internet is er zo veel moois te vinden. Ik trap daarom ook serieus af met een lp die ik vaak draai en daarom goed ken.
De piano van Diana Krall op de lp “The Girl In The Other Room” wint aan autoriteit en daadkracht, ook de stem komt veel overtuigender over. Met de “niet ingespeelde” kabels lijkt het of stem en piano ieder voor zich spelen. Nu vullen zij elkaar echter perfect aan. De instrumenten hebben ieder hun eigen plaatsje in het volle geluidsbeeld gevonden.

Het verschil met de Nirvana’s is wel erg groot. De LS188 Classic MkII weet het sprankelende erg goed in mijn set te brengen. Ik vermoed dat een stuk zilvergeleiding hier debet aan is. Het hoog is zijdezacht en toch doortekenend. Dit is goed terug te horen bij de trompet van Louis Armstrong wanneer hij op de lp “Louis Armstrong meets Oscar Peterson” een deuntje meeblaast. Zijn trompet klinkt overtuigend genoeg en kan bijna voor echt doorgaan. De karakteristieke snerpende tonen van dit blaasinstrument zouden misschien een fractie sterker mogen klinken. Als je naar de stem van Armstrong luistert zijn er een aantal aspecten die absoluut niet mogen ontbreken, zoals de diepe rrr en de daarbij behorende ademhaling en gezucht. Het gevolg is een prettig en aanstekelijk klinkend geluid wat de Avalons uit rrrrrrrolt. Je zingt bijna met het diepste laag in je stem mee. Ondanks dat deze opname technisch verre van perfect is, is het toch een genot om naar te luisteren. Het beeld staat als een huis, ook op hoger volume. Ik sluit mijn ogen en waan mij in een intieme kroeg met voor mij spelend de immer ingetogen Louis. Ik verschuif mijn denkbeeldige blik naar links en zie hoe Oscar Peterson breed glimlachend zijn vingers over het klavier laat glijden. Beiden ritmisch begeleid door zacht draaiende brushes en ondersteund door het diepe gegrom van Ray Brown.
Het klankbeeld van de Nirvana’s is een fractie donkerder en lijkt daarmee meer rust uit te stralen. Is dit schijn of ….. ik kan het (nog) niet ontdekken. Wel is het beeld meer coherent en vloeiender.
Na een uiterst plezierige tijd met de “standaard” LS188 Classic MkII door te hebben gebracht is het tijd om zijn met SATT-techniek behandelde broer in de strijd te gooien.
Tsja, wat kan je verwachten van zo’n behandeling. Is het echt een klankmatige verbetering of is het een marketingverhaal zoals vaak wordt beweerd. Zoals een goed recensent betaamt begon ik aan een uitgebreide blanco luistersessie.
Omdat ik graag wil weten wat deze kabel zo “koud” uit box doet luister ik ook hier weer intensief naar de eerste tonen. Vrijwel meteen valt mij op dat de set soepeler, vloeiender, makkelijker en ruimtelijker speelt. Zo koud uit de box overtreft dit nu al bijna de “standaard” versie. Op bepaalde aspecten hoor ik nog wel terug dat het geluid wat verstopt zit, korrelig en ingetogen is. Dit is uiteraard relatief omdat de kabel nu al op zo’n verrassend hoog niveau zit. Maar zeker is dat hier veel meer uit te halen moet zijn. Omdat de kabel zo koud uit de box al erg goed klinkt besluit ik na een paar dagen intensief luisteren het volume te temperen en de muziek voorlopig alleen als achtergrond te gebruiken. Nadat de kabels geruime tijd hun werk vrijwel geruisloos hebben verricht is het tijd geworden voor een kritische luistersessie.

Op alle fronten is een gigantische verbetering opgetreden. Ik zeg expres gigantisch want het verschil tussen “niet ingespeeld” en “ingepeeld” is erg groot en zondermeer duidelijk waarneembaar. Detaillering is toegenomen en omgeven door een randje wat wel eens “romantische sound” genoemd wordt. In dit geval klinkt het erg prettig. In bepaalde sets wordt zo’n vleugje romantiek soms gebruikt om bepaalde tekortkomingen te bedekken. Niet in de set zoals die nu staat te spelen. Goed opgenomen cd’s en lp’s klinken subliem, terwijl bij slecht klinkende exemplaren de fouten te horen zijn. Het laag is dan vaak afgeknepen, het hoog schel en van een driedimensionaal opgebouwd beeld is al helemaal geen sprake. Maar ondanks deze gebreken blijft de muziek toch zeker goed te verteren, terwijl ik voorheen de muziek waarschijnlijk al eerder af zou hebben gezet.
De trompet van Louis Armstrong heeft met de SATT-versie nu wel die “attack” die ik bij de onbehandelde versie miste. En dit zonder enig verlies van detail. Integendeel juist.
Als we het over detail hebben draai ik graag Cassandra Wilson of Holly Cole. De cd “Rendez Vous” van Miss Wilson barst van de percussie-instrumenten die subtiel doch duidelijk realistisch zijn. Zelfs bijna tastbaar in de ruimte. Het typerende met de Siltech kabels is dat de percussie bijna ongemerkt aanwezig is en bijna als met een vanzelfsprekend gemak wordt weergegeven.
Holly Cole is op vinyl een genot om te draaien. Altijd even pakkend en intrigerend. Wie de cd “Temptation” van haar heeft moet deze beslist ook aanschaffen op vinyl. Classic Records heeft hier een uitgave van op de markt gebracht die echt fantastisch is. De zwoele speelse stem strak in het midden en omgeven door een wolk lucht. Met track 2, de “Trainsong” waan je je ook daadwerkelijk bij een spoorwegovergang. Het getingel zo lekker luchtig zwevend in de ruimte. De kwaliteiten van een goede bron komen naar voren als de rest van de keten klopt.

Vinyl heeft bij mij de voorkeur boven digitaal en ik draai lp na lp. Ieder minuscuul signaaltje wordt door de Concerto uit de groef gehaald en doorgegeven aan de buizen referentieset. Deze is in staat dit verder op een zeer hoog niveau door te geven aan de Avalons, wat er ook gedraaid wordt. Ik begin mij af te vragen wat er nog meer te wensen over blijft. Soms heb je het idee dat je wel tevreden moet zijn. Ik heb dat stadium met deze configuratie bereikt.  Met de LS188 Classic MkII SATT is de set tonaal in balans. Nergens ligt de nadruk op een bepaald aspect. Als ik het over een fantastische middenweergave heb dan wil ik de lp “The Lion And The Cobra” van Sinéad O’Connor graag uit de kast trekken. De titel zegt eigenlijk al genoeg, sterk als een leeuw en geniepig als een cobra. De klankkleur van stem van Sinéad is vrij uniek en schaar ik in de rij Tori Amos en Alanis Morisette. Als de eerste tonen van kant twee, het nummer Troy, de Avalons uit schallen bekruipt mij meteen een intens en heftig gevoel. De betrokkenheid is gruwelijk echt, de stem beverig en trillend in haar uithalen. Ik luister aan één stuk door, deze set pakt mij vast om me niet meer los te laten. Het lijkt zelfs dat het vaak tegen het vals aanzit, maar dit drukt de pret niet. Integendeel dit realistisch ongepolijste bezorgt mij een duidelijk een hoog kippenvelgehalte en dit gedurende het hele nummer. Dat is een prestatie op zich.

Conclusie

Ik zou iedereen die in het bezit is van Siltech kabels, indien het type het toelaat, adviseren zijn of haar kabels te laten behandelen met de SATT-techniek. Het is misschien een flinke uitgave, maar het is de investering dubbel en dwars waard.  Er wordt een groot gedeelte van “onrust” uit het geluidsbeeld weggehaald. Wat overblijft is een oase van rust, wat zich vertaalt in een soepel en vloeiend geheel. Het gemak waarmee gespeeld wordt komt de detaillering ten goede, deze wordt naar een ongehoord hoog niveau gebracht. Wie door deze bewoordingen denkt dat de LS188 MkII saaiheid en sufheid brengt heeft het mis. Door het ontbreken van dat stukje “onrust” komt alle energie ten goede van de dynamiek. Deze Siltechs zorgen er dan ook voor dat mijn Avalons nog levendiger en swingender klinken dan ik gewend ben. Daarbij worden de tonen zonder enige vorm van stress of harde en schelle randjes van de versterker aan de luidspreker doorgegeven.

Als uw set een upgrade verlangt dan zou ik eens de luidsprekerkabels in ogenschouw nemen.  Bijkomend voordeel met luidsprekerkabel is dat deze bijna aan het eind van de audioketen zitten en alle andere apparaten hier dus van kunnen profiteren. De term “verbetering van soundstage, energie, plaatsing en homogeniteit” zoals ik al eerder had aangehaald is zeker niet uit de lucht komen vallen. De SATT-behandeling overtreft al mijn verwachtingen, een regelrechte aanrader voor relatief weinig geld.


Prijzen:
LS 188 Classic MkII (2 x 1.50 meter):  3020 euro incl WBT-0645 banaanstekers of WBT-680Ag spades
Langere lengtes tegen meerprijs mogelijk


SATT behandeling:

Direct:
set 300 euro
mono 160 euro
jumper 80 euro

Achteraf:
set 500 euro
mono 260 euro
jumper 130 euro


Distributeur:
More Music
Groenekanseweg 6a
3737 AG Groenekan
Tel. +31-(0)346-211919
Fax. +31-(0)346-210912
Internet: www.moremusic.nl
E-mail: info@moremusic.nl


Fabrikant:
Siltech B.V.
Edisonweg 8
6662 NW Elst
Tel. +31-(0)481-377400
Fax. +31-(0)481-377160
Internet: www.siltechcables.com
E-mail: info@siltechcables.com