Eluvium – Copia
Elumium is de artiestennaam van Matthew Cooper. Vroeger zat er ook gitaarnoise in zijn ambientmuziek verwerkt, maar Copia biedt instrumentale neoklassieke minimal music. Bij kritische beluistering weinig origineel, maar als gebruiksmuziek voor het onthaasten uiterst functioneel: Copia is rustgevend en meeslepend.
Of Cooper de muziek van Wim Mertens kent weet ik niet, maar vooral de stukken waarin de piano de hoofdrol speelt lijken wel erg op het werk deze Belgische componist en pianist. Philip Glass zal hij zeker kennen. Luister naar Glassworks en de gelijkenis kan je niet ontgaan. Eenvoudige, herhalende patronen, met een sterk romantische inslag, op het randje van de kitsch.
Ik ben er niet zeker van of er naast de piano ook andere niet-elektronische instrumenten gebruikt zijn. De hoorns, klarinetten en strijkers zouden heel goed uit een keyboard afkomstig kunnen zijn; ze klinken in ieder geval tamelijk synthetisch en Cooper lijkt het album in zijn eentje gemaakt te hebben. In opener Amreik werkt de orkestratie heel mooi in een soort ongelijke canon van hoornklanken, die als lagen over elkaar schuiven.
Ostinato, luidt een van de tracktitels, en het is precies de muziekterm die Copia omschrijft. Andere titels als Indoor Swimming at the Space Station, Prelude for Time Feelers en Reciting the Airships geven goed de sfeer weer. Filmisch, toefje new age en veel space. Ver van vernieuwend, er is heel veel van dit soort muziek, maar nogmaals, mooi gemaakt en aangenaam om naar te luisteren als je het kritisch nadenken even overboord kunt zetten en je over kunt geven.
Aanvullende informatie:
12 tracks, speelduur 54:45
Label: Temporary Resistance
Distributie: de Konkurrent www.konkurrent.nl
Website: www.eluvium.net