Canton Karat 770.2 DC: waar design en techniek samenkomen

Wie te maken heeft met een strak of modern interieur en toch wil genieten van de voordelen van een vloerstaande weergever en een niet al te groot budget bezit, heeft heden ten dage niet al teveel keus. Of er moeten concessies worden gedaan aan het basgeluid, dat vaak weer moet worden aangevuld met een subwoofer, óf de speakers krijgen toch de traditionele vormgeving met vaak een zwarte of houten kleur.

Het Duitse Canton speelt prima in op de wensen van de stijlbewuste luisteraar en brengt een vernieuwde versie van de inmiddels welbekende Karat serie op de markt. Smalle en strakke lijnen, een gedegen afwerking en een zeer luxe lakafwerking. Alles samengesmolten in een vloerstaande weergever die nu eens niet in een standaard houtkleur wordt uitgeleverd. De koper heeft namelijk de keuze uit  high gloss wit, zwart of titaan. Ik testte voor Hifi.nl  de op één na grootste telg uit de Karat-lijn, de vloerstaande 770.2 DC.


Deutsche Gründlichkeit!

Het merk Canton is alweer bijna veertig jaren meester in het maken van luidsprekers. Het merk werd in 1972 opgestart, vanuit de wens om betaalbare, maar goede luidsprekers te ontwerpen. Zelfs de merknaam moest muziekweergave uitstralen. Vandaar de naam, die een samenvoeging is van het Latijnse woord cantare (zingen) en het Duitse woord Ton (toon). Ooit werd er begonnen te ontwerpen vanuit de huiskamer, want daar stonden de weergevers immers ook te spelen! De techniek is in vier decennia natuurlijk een stuk verder gekomen en het merk bezit inmiddels meerdere onderzoekslaboratoria en fabricage-eenheden. De Karat-serie werd voor het eerst geïntroduceerd in de tachtiger jaren van de vorige eeuw en heeft al vele stijlbewuste liefhebbers van geluid kunnen voorzien. Net als andere canton speakers worden de geteste Karat 770.2 DC’s ook geheel in Duitsland gefabriceerd.



De door de importeur bij mij afgeleverde Karat 770.2 DC’s  zijn in de kleur titaan high gloss. Deze kleur valt het beste te omschrijven als een diep grijs met een tint zilver metallic en een vleugje aubergine erdoorheen. Met een gewicht van 15,5 kilo per stuk is de speaker vrij handelbaar en is het plaatsen dan ook geen probleem. Direct bij het uitpakken valt de degelijke afwerking op. Aan de lak is geen oneffenheid te bemerken. De bi-wire luidspekerkabelconnectors zijn strak afgemonteerd en de speakers zijn opeenvolgend voorzien van een serienummer. Canton heeft alle hoeken van de Karat-serie netjes afgerond.


770 karaats opbouw?

De opbouw van de slanke weergever bestaat uit een 3,5 weg luidsprekersysteem, met wisselfilters die een kantelfrequentie hanteren van respectievelijk 150, 300 en 3000 Hz. Wat dus meteen aangeeft dat de speakerconfiguratie aan de voorzijde met twee 13 centimeter grote middentoners en de tweeter daartussenin geen d’Apollito opstelling is. De onderste met aluminium beklede middentoner geeft meer laag weer, terwijl de bovenste vanaf een hogere frequentie in actie mag komen. Volgens Canton geeft dit een betere homogeniteit en afstraalgedrag van het geluid en is de overgang van de door de 20 centimeter grote aan de zijkant gemonteerde woofer (eveneens aluminium en voorzien van de door Canton ontworpen DC basverbeteringstechnieken) veel vloeiender.



De uit aluminiummangaan vervaardigde tweeter is met een beschermingskap afgewerkt die eveneens voor een betere afstraling moet zorgen. De speaker is bi-wired of bi-amped aan te sturen. Door de vrij hoge kantelfrequentie voor de tweeter van 3000 Hz tezamen met één van de middentoners meer hoog te laten weergeven zou er ook een homogener geluidsbeeld gevormd kunnen worden, aldus de ontwerpers. Ten opzichte van de voorgaande Karat 770 is de breedte van de speaker iets in grootte toegenomen, dit met het oog op de laagweergave. Toch mag je met een hoogte van 95 centimeter en een breedte van 15,5 centimeter, spreken van een slanke zuilluidspreker. Wie niet tegen de ‘kale’ drivers aan wil kijken, krijgt van Canton twee nette grilles, die als ze niet gebruikt worden aan de achterkant van de speaker bevestigd kunnen worden zonder voor ongewenste resonanties te kunnen zorgen.



De Canton Karat 770.2 DC heeft een opgegeven frequentiebereik van 24 Hz tot 40 kHz en is met 87 dB gevoeligheid (1W/ 1m)  redelijk makkelijk aan te sturen. Bijgeleverd zijn spikes en rubber dopjes, die eventueel onder de plint van de speaker kunnen worden gemonteerd. Als versterking werd tijdens deze test gebruik gemaakt van de Blacknote DSA150 Signature, die van muziek werd voorzien door afwisselend een Marantz NA 7004 netwerkspeler, een Logitech Squeezebox Touch met een Metrum Acoustics Nos Mini Quad DAC en een Denon DVD-2900 voor de sacd weergave. Analoog staat mijn Goldenote Piccolo met een Lyra Dorian MC element aangesloten op de Phono2 met externe PSU upgrade van hetzelfde merk in dienst van de weergave. De speakerkabels waren afwisselend van Weber & Maurer en QED.

De weergave en opstelling

Canton heeft al jaren een eigen klanksignatuur en is vooral in het land van herkomst zeer succesvol. Inmiddels heeft het merk over de hele wereld veel aanhang en gebruikers verworven. De Karat-serie is overigens ook op home cinema gebruikers gericht. Er is naast de 770.2 ook een subwoofer, centerspeaker, kleinere monitorspeakers en een nog grotere vloerstaander leverbaar. Na het uitpakken van de weergevers en een flinke inspeelperiode is het dan tijd om serieus te gaan luisteren. Hoewel het merk in de gebruiksaanwijzing vermeldt dat de inspeelperiode 20 tot 40 speeluren in beslag zou moeten nemen, klinken de speakers na deze tijd nog niet erg losjes en komt vooral het middenhoog erg geprononceerd op me over. Tijd dus voor een weekend verder inspelen met een burn-in cd op repeat. Dit resulteert in een vrij grote verandering in het geluid van de Cantons, er heerst meer homogeniteit en het lijkt wel of de kantelfrequenties van de filters nu pas op elkaar afstemmen. 

Na enkele weken in mijn referentieset te hebben gefungeerd als frontspeaker voor home cinema en voor stereoweergave als hoofdluidspreker, durf ik pas serieus een muziekkeuze te maken en de speaker aan een zijnsoordeel te onderwerpen. De afgelopen weken hebben me geleerd, dat de speakers wel enigszins kritisch zijn, als het gaat om plaatsing. Hoewel de weergevers in mijn luisterruimte altijd wat meer van de achterwand afkomen, moet ik deze set weergevers van Canton nog wat verder naar voren plaatsen. Dit doe ik, zodat het laag dat vanuit elke speaker naar binnen toe uitstraalt, niet op mijn audiomeubel twordt gericht. De Karat 770.2 DC voelen zich in mijn ruimte het beste, als ze vrijwel niet ingedraaid staan en de aan de achterzijde geplaatste basreflexpoort erg vrij kan ademen. Dus verder dan 50 centimeter van de achterwand af en niet te ver uit elkaar opgesteld.

Als eerste referentiepunt kies ik het album Symphony No. 4 van de uit Estland afkomstige compomist Arvo Pärt. Eén van de meest bejubelde cd’s van het afgelopen jaar en niet voor niets! De vierde track van het album, die als toevoeging op de symfonie op het album werd geplaatst, bestaat uit fragmenten van het Kanon Pokajanen (stammend uit 1998) en kent een erg goede opname. De Cantons bieden precisie en snelheid in de weergave van dit zangstuk dat werd gebaseerd op kerkelijke koormuziek. Niet alleen de diepte, maar ook de  plaatsing van de individuele koorleden worden duidelijk door de Karats weergegeven. Gezien de eigenschappen van het muziekstuk, valt er over laagweergave weinig zinvols te zeggen. De set kent in het hogere middengebied een directe, wat analytische weergave. Hierdoor ‘dwingt’ de speaker de luisteraar eigenlijk tot volgen van de het weergegevene.

Over op ander werk, van het vaste land af. In 2010 verraste Anathema ons, met het album We’re Here Because We’re Here en van dit album kies ik de track Hindsight. Meteen wordt duidelijk, dat deze speaker ondanks zijn geringe kastruimte, wel degelijk laagweergave heeft. Als ik deze set vergelijk met mijn eigen speakers, of andere speakers (met een meer conventionele opbouw) mist er soort directheid of snelheid en  is het laag vrij drukvol. De gitaren zijn rondom hoorbaar wat duidt op holografie, iets waar mijn referentieset in uitblinkt. En stemmen zijn plaatsbaar in het midden waar nodig, hoewel een ietwat metaalachtige bijklank me niet ontgaat. Een wat hogere volumestand doet hier trouwens geen goed aan, terwijl het hier een prima opname betreft.

Zoeken naar wat audiofiele media, dan maar. De titeltrack van het op Challenge Records verschenen Lost In A Dream van het Paul Motian Trio, eveneens uit 2010, kent een zeer fijne opname van de muzikale jazz. Wederom is het de plaatsing van de verschillende instrumenten, die in positieve zin opvalt. De percussie naar achteren geplaatst, tezamen met de piano. Pauls drums begeleiden de wat meer naar voren geplaatste tenor saxofoon en de snelheid van de Karat 770.2 DC complementeert de percussie. Wat de weergever dus een stuk geschikter maakt voor jazz dan voor rockmuziek.

Voor vele een onmiskenbaar vast gegeven in een hifirecensie; vrouwelijke zang. Afgelopen jaar heeft Loreena McKennit weer een nieuw album uitgebracht met de titel The Wind That Shakes The Barley. Uw trouwe recensent was erg verblijd om te zien dat het album (enkel via de officiële website van deze zangeres) ook op audiofiel vinyl te verkrijgen was en bestelde deze dan ook direct voor de wel zeer lage prijs van nog geen twintig euro. Een aanrader dus. De gelijknamige titelsong is al veelvuldig gecoverd in het verleden, ondermeer door Dead Can Dance op het weergaloze album Into The Labyrinth, dat dit jaar nog opnieuw uitgebracht zal gaan worden op vinyl door MoFi. Hoewel minder dramatisch dan Lisa Gerrard het ooit vertolkte is het stemgeluid van Loreena onmiskenbaar. Weer de plaatsing en diepte die opvallen, het stemgeluid dat helder en direct op mijn gehoor wordt losgelaten. Die helderheid neigt overigens wel ietwat naar de harde kant bij ‘s’-klanken. De Karat 770.2 is in het geheel niet warm van klank, eerder wat klinisch. Het moet je liggen. 

Het eindoordeel; de Karats op de weegschaal

Wat ik nog niet heb vermeld is dat de Karat 770.2 DC ook tijdens vele films en series dienst heeft gedaan, als voorluidspreker in mijn home theater opstelling. De wat directe klank van deze weergevers komt, wat mij betreft,  hier beter tot zijn recht dan met muziek. Want hoewel er iets gezegd kan worden voor de mate van analytische weergave, toch blijft er bij een hogere volumestand  een wat opdringerig geluidsbeeld bestaan. Dit maakt de speaker wel weer meteen geschikt om te combineren met meer ‘laid back’ versterkers en bronnen. De designers van het Duitse speakermerk hebben een goed compromis gevonden door de woofer van de Karat 770.2 DC aan de zijkant van de speaker te plaatsen. Het onderste wisselfilter pakt een groot gedeelte van het sublaag op, maar het ontgaat de geoefende luisteraar niet dat er toch wat in dit segment van het tonale geluidsbereik rommelig over kan komen. Een logisch gevolg van deze constructie die veel luisteraars met een stijlwens in dit budget niet zal deren, overigens. En de laagweergave is vrij diep en vol, wat best knap is gezien het ontwerp van de speakers.

Voor wie is deze mooi afgewerkte, stijlvolle weergever dan het meest geschikt? Het type luisteraar met een kieskeurige smaak (of partner) als het gaat om design, kleiner behuisde home cinemaliefhebbers en eigenaren van een set weergevers of componenten die wat saai op ze overkomen zouden in de Canton Karat 770.2 zeker wel een gedegen partner kunnen vinden.

Prijs:
Canton Karat 770.2: 999 euro per stuk

Meer informatie:
www.canton.de en www.servi-q.nl