Dynaudio Audience (lim)

Dynaudio Audience STP52 JE - Een jubileum editie waardig

De zomer van dit jaar was een uitzonderlijk goede zomer. Dat ook in de zomer de muziek niet stil staat blijkt wel uit de vele feesten en party`s die, al dan niet in de buitenlucht, gehouden worden. Ik kan zo opnoemen de druk bezochte Dance Parade in Rotterdam, Dance Valley in Spaarnwoude en Misteryland. Allemaal evenementen in de buitenlucht. De Black en White edities van Sensation in een overdekt stadion. Evenementen waar jong en oud, maar voornamelijk jong gebonden worden aan de muziek. Het zal waarschijnlijk niet ieders muzieksmaak zijn, maar het feit dat de jeugd op die manier met muziek blijft kennismaken, is goed voor de toekomst. De platenpersen voor de danswereld draaien nog steeds op volle toeren. Op dit soort feesten zijn er maar weinig dj`s die cd’s draaien. Soms waagt zich een fabrikant op het cd-vlak met een dubbele cd-speler, maar ik ben ze in het uitgaanscircuit nog niet veel tegengekomen. Het gevoel wat je in het mixen legt kun je alleen met platen bereiken.

Nu we het toch over jeugd en muziek hebben, de jeugd van tegenwoordig heeft meer geld dan ooit te spenderen. Maar is vaak te gierig om het uit te geven aan hifi apparatuur. Een slimme fabrikant speelt daarop in en biedt goede apparatuur aan voor een redelijk betaalbare prijs. De luidsprekers die ik nu in huis heb zijn hier een heel goed voorbeeld van, al zullen deze luidspreker daar zeker niet voor ontworpen en bedoeld zijn.

Bouwwijze en techniek

Oké, dat was een stukje over jeugd en muziek, nu als een speer terug naar waar het allemaal omdraait, het bespreken van apparatuur. Het viel niet mee om met dat mooie weer in een luisterruimte te kruipen. Gelukkig kreeg ik de beschikking over een zeer interessant stel luidsprekers. Waardoor het toch de moeite waard was om mijzelf `s-avonds op te sluiten. In de luisterruimte een speciale uitgave van Dynaudio, de STP52 Jubileum Editie. Het is een speciale uitgave van de standaard Dynaudio 52, op verzoek van Stereoplay vervaardigd. Stereoplay heeft een aantal fabrikanten benaderd om een goed lopend type een extra modificatie te geven ter ere van het 25-jarig bestaan van het blad. De Audience STP52 JE is gemaakt met de Contour 1.3 in gedachten. Zo is de woofer gebruikt uit de 1.3 MK II en de Esotec tweeter uit de nieuwe Contour lijn. Andere modificaties aan de STP52 kun je terugvinden in het gebruik van een ander filter (uiteraard noodzaak maar met fraaiere componenten opgezet dan normaal voor deze prijsklasse) en mooie WBT aansluitingen. De serie is gelimiteerd, zo worden er maar 300 paar in ahorn gemaakt en 200 paar in kersen. De prijs is 1250 euro het paar.

De Dynaudio STP52 JE maakt gebruik van een 17 cm polypropylene woofer voor zowel het laag- als het middengebied. Het hoog wordt door een 28 mm soft-dome tweeter voor haar rekening genomen. Gekenmerkt door een zachte en sprankelende hoogweergave. Met een gevoeligheid van 86db/watt op 1 meter en een impedantie van 4 Ohm, behoort deze luidspreker tot de laag rendementklasse, doch zal door de meeste versterkers goed aangestuurd kunnen worden. Om een indicatie te geven, voor kleine ruimtes adviseert Dynaudio een versterker van minimaal 25 watt te gebruiken. Dit is een waarde die de meeste versterkers wel in huis hebben, zeker de beetje serieuze merken. En een serieuze versterker hoort bij dit soort luidsprekers. De STP52 JE is een bas-reflex luidspreker. Aan de achterzijde zit een kleine poort. Daardoor gaat de laagweergave volgens Dynaudio tot 52 Hz. Het andere uiteinde van het frequentiespectrum stijgt tot 24 kHz. Ik heb het niet nagemeten maar voor mijn gevoel en gehoormatig komt de STP52 JE een heel eind in die richting. Meegeleverd worden twee schuimrubberen cilindertjes die in de poort gestopt kunnen worden mocht het laag te overheersend zijn in uw ruimte. Ik heb ze voor het overgrote deel van de luistersessies niet hoeven gebruiken. De binnenzijde van de luidspreker is van loodbitumen voorzien wat de kast goed dood maakt. Op die manier maakt men de kast goed stijf en resoneert die aanzienlijk minder. Wat zich vertaalt in een realistischer klankkleur. STP52 JE is een monitor luidspreker van bijna 7 kilo met schappelijke afmetingen, de breedte is 20 cm, de hoogte is 33 cm en de diepte is 25 cm.

Aansluiten

Een mooie compacte luidspreker als de STP52 JE verdient het om op een mooie stand te staan. Na wat bellen kregen we de beschikking over erg fraaie Spectral stands. Met de STP52 JE op de stand kwamen de tweeters precies op oorhoogte, het kon niet beter. De luidsprekers stonden op een afstand van ongeveer 90 cm van de muur en heel licht ingedraaid. Op deze manier kwamen ze in mijn luisterruimte het best tot hun recht. Met enig experimenteren kwam ik tot de conclusie dat het verder naar achteren plaatsen een minder diep beeld geeft en met verder indraaien was het resultaat een te smal beeld. De laagweergave nam wel wat toe, maar werd wat bonkerig. De muur achter de luidspreker heeft is daar deels debat aan, omdat het een sierpleister muur is en hard klinkt. Nu we het toch over neerzetten hebben, zal ik u de rest van de keten noemen. Vanaf de STP52 JE`s gingen wisselend een set MIT`s en Siltech MXT Professional naar de A400S eindversterker, vanaf hier liep een kabel naar de P2000 voorversterker. Net als de eindversterker afkomstig van Marsh Sound Design. Als bronnen dienden voor de digitale sectie Teac/M-Audio combi en als analoog mijn schier onverslaanbare VPI Scout voorzien van een Clearaudio Victory element. Versterking van dit moving coil element verzorgt door de Clearaudio Balance phonotrap. De gehele keten was verder voorzien van SignAudio interlinks, een in mijn optiek voortreffelijke kabel voor relatief weinig geld.

Dynaudio Audience (lim)

Genieten van de muziek

Zonder software begin je niet veel, dus is er uit de grote hoeveelheid muziek een keuze gemaakt waarbij een aantal bevindingen zijn geconstateerd. Zowel van digitaal als analoog is veelvuldig gebruik gemaakt. De STP52 JE `s waren nog niet ingespeeld dus hebben ze eerst geruime tijd aan de tuner gehangen met een divers pluimage van muziek lekker op de achtergrond. Het is altijd leuk te horen dat een luidspreker naarmate ze langer inspelen ook beter gaat klinken. De allereerste tonen zijn ijzig en hard en het geluid lijkt maar niet van de luidsprekers los en komen. Het ploft als het ware voor de luidspreker zo naar beneden op de grond. Maar na verloop van tijd komt het geluid losser en springen de tonen je meer tegemoet. Tot er op een gegeven moment niet echt meer verbetering waar valt te nemen en er serieus geluisterd kan worden.

Waar begin ik mee, dat is bij mij altijd de grote vraag en het ligt meestal aan mijn stemming. Met een zonnige, warme en zwoele zomeravond is dat niet moeilijk en vindt Ana Caram met haar Braziliaanse klanken al snel de weg naar de cd-speler. Speelse tonen worden de luidsprekers uitgestuwd en meteen valt op hoe makkelijk de weergave is van zo`n kleine monitor. De stem van Caram wordt mooi los neergezet met een vleugje lucht rond haar stem. De instrumenten zijn goed van elkaar te onderscheiden, elk heeft zijn plek. Na enkele speelse nummers zoals het overbekende maar gezellig klinkende ‘Aqua De Berber’ en ‘Antonio’s Song’, wordt Caram ingewisseld tegen Patricia Barber. Barber speelt een iets ander genre maar daarom niet minder mooi. Het gevoelige ‘Romanesque’, waarop alleen een gitaar te horen is wordt overtuigend neergezet en kent veel emotie in het gitaarspel. De stem van Barber en het gitaarspel van John McLean zijn iets dichter naar elkaar toe gekropen dan ik gewend ben. Het laag wordt, voor zover mogelijk met een luidspreker die kastinhoud van 10 liter heeft, lekker neergezet, de poort aan de achterzijde helpt daar aan mee. In het laagste gebied gaat er wel wat detail verloren maar de kracht is er. We blijven even bij het gitaarwerk, ditmaal van Ben Harper. Een relatief onbekende muzikant die fantastisch mooie muziek maakt, een beetje folkachtig met een reggae inslag. De Weissenborn gitaar waarop Harper speelt heeft een aparte klank en het vingerwerk over de snaren is goed te volgen. De klanken van de stem en gitaar zijn wederom iets dichter bij elkaar dan gebruikelijk. Harper gebruikt in diverse nummers zachte keelklanken die ook op deze kleine luidsprekers goed te horen zijn. De drum staat mooi los van de overige instrumenten en diep achterin geplaatst.

Na het digitale geweld schakel ik over op analoge tonen en al spoedig draait Ry Cooder rondjes op de VPI en wordt hij gekliefd door een Victory element. Ditmaal een live opname van hem uit 1976 vastgelegd in de Great American Music Hall in San Francisco. Ry weet op deze lp een intieme sfeer te creëren die je bijna 30 jaar terug in de tijd meeneemt . De sprankelende geluiden van de percussies dansen door de kamer, Ry`s aanstekelijke gitaarspel klinkt er tussendoor. Na het intieme geluid van Ry Cooder volgt het enthousiaste en grootse concert van Tina Turner dat zij in 1987 in Europa gaf. Nummers als ‘Private Dancer’, ‘Let’s Dance’ en ‘We don`t Need Another Hero’ worden met een volwassen geluid neergezet. Geen muziek om detaillering, diepte, hoogte en transparantie mee te beoordelen, maar wel het creëren van sfeer. Je hoort dat het een bas-reflex luidspreker is. Het laag wordt met groots werk een klein beetje zompig, maar dat mag de pret niet drukken. Dan volgt Paolo Conte met zijn gebroken en daardoor haast melancholieke stemgeluid. Hij wordt met een natuurlijke warmte krachtig en gedetailleerd neergezet. De muziek die Paolo maakt kun je het best omschrijven als een mix van Latin, Jazz en Pop. Een uitstekende combinatie. Daarna volgen in hoog tempo cd`s en lp`s elkaar afwisselend op, Dead Can Dance, Holly Cole en Laurie Anderson om te kijken waar de STP52 JE toe in staat is in het lage gebied. De druk is meer dan genoeg aanwezig voor de afmeting van de luidspreker. Met name de stem van Laurie die van laag naar hoog kan uithalen en die op een goede set van ver achter de luidsprekers vandaan de kamer in komt rollen. Alles moet natuurlijk in verhouding gezien worden, maar als je als klein opdondertje in de greep wordt gehouden door een 2 x 200 watt Marsh Sound Design eindversterker, dan weet je dat er geen ontkomen meer aan is voor de Dynaudio. Draaien we drumgoeroe Phil Collins met een live versie, dan hoor je de kracht van de eindversterker die door de STP52 JE`s weergegeven wordt. Tijdens ‘In the Air Tonight’ komt de drum op een gegeven moment ongenadig hard inzetten en met de volumeknop op 10 uur voel ik het laag zelfs over de vloer rollen.

Na het bombastische geweld van Phil Collins schakelen we over op het beschaafdere werk van Harry Bellafonte ‘Live in The Carnergie Hall’ op vinyl. Een dubbel-lp waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. Met de bekende nummers als ‘Day O’, beter bekent als de ‘Bananasong’, ‘Matilda’, ‘The Marching Saints’ en noem het maar op. Allemaal van die "aha" en "oh ja"  nummers. Het mooie is dat er van alles in zo`n lp verborgen zit (er is ondersteuning van een echt orkest, geluidsbanden en synthesizers waren in die tijd zelden of niet aanwezig). The good old Harry gebruikt het podium volledig door heen en weer te lopen, hierdoor is zijn stem goed te volgen. Ook de actie-reactie met het publiek laat je een realistisch beeld horen en geeft je een indruk van de zaal. Volgt dan uiteraard nog de echte oude jazz. Count Basie niet te versmaden op de lp ‘Warm Breeze’, volumineus en  groots. De blazers kennen een ietwat warm randje om hun instrumenten, de drums evenals eerdere belevenissen krachtig neergezet. Trombones lekker diepgaand en pakkend. En onze Count? Fantastisch pianospel met een gevoel van ritme tussen alle ander muziekanten doorspelend. Old Blue Eyes Frank Sinatra nog aan bod gekomen? Uiteraard, het blijft jammer dat niet alle persingen even mooi en fraai opgenomen zijn maar de muziek blijft goed. Gedraaid uit de onnoemelijk grote collectie lp`s die Frank Sinatra op de wereld heeft gezet zijn aantal lp`s. Waaronder ‘The Main Event’, een opname die in het Madison Square Garden voor televisie op is genomen en de lp ‘L.A’. Op ‘Is My Lady’ staat het orkest onder leiding van Quincy Jones. Stuk voor stuk goed vinyl. Leuk is te horen dat de stem van Frank bij live-opnames niet geheel vast is en hij nogal eens wil zweven met zijn stem. In de studioversies is dat lastiger te horen omdat er meer aan bijgedraaid kan zijn. Er zijn nog onnoemelijk veel cd`s en lp`s gedraaid, maar aan al het goede komt een eind zo ook aan het bezoek van de Dynaudio STP52 JE. De deadline van de redactie heb ik natuurlijk alweer ruimschoots overschreden. Maar wat wil je als je zoveel plezier kan beleven aan een luidspreker die zo goed presteert voor het bedrag.

Dynaudio Audience (lim)

Conclusie

De STP52 JE is een geslaagd ontwerp. Ik ken de originele 52 serie niet dus een rechtstreeks vergelijk kan ik niet maken. De STP52 JE wordt uitgebracht in een gelimiteerde serie waarvan wereldwijd slechts 500 stuks zijn gemaakt. Wat het  uniek stukje hifi maakt. Kopers krijgen een Zertifikat van de redactie van Stereoplay waarin staat dat de luidspreker op hun verzoek gemodificeerd is. En ik moet zeggen dat deze modificatie geslaagd is. De klank van de luidsprekers is enigszins warm, maar daarbij blijft een transparantie aanwezig in het geluidsbeeld die ervoor zorgt dat ook details goed waar te nemen zijn. Het laag is voor het formaat meer dan voldoende, zeker als ze met een krachtige stabiele (eind)versterker aangestuurd worden. De prijs van 1250 euro per paar is zeker niet te veel en is een verantwoorde investering. De echte muziekliefhebber zal jaren met deze luidsprekers vooruit kunnen en wil men echt veel beter dan bent u een veelvoud kwijt ten opzichte van deze STP52 JE`s. Indien u op zoek bent naar een stel andere weergevers en er niet teveel voor uit wil geven spoedt u dan naar uw dichtstbijzijnde dealer en laat u verwennen door het geluid van de Dynaudio STP52 Jubilee Edition.

Importeur :
Dynaudio Nederland
Postbus 2022
9704 CA Groningen
Tel. 050-5710710
Fax 050-5710730
Mobiel 06 53213351
E-mail info@dynaudio.nl
Web www.dynaudio.com