24 Hour Party People
24 Hour Party People
Het begon allemaal met het eerste optreden van de Sex Pistols in Manchester, later omgedoopt tot Madchester. Tweeenveertig mensen zaten er slechts, op klapstoeltjes in een aftands zaaltje, maar ze gingen wel allemaal in de muziek. Wilson gebruikt het graag als argument om zijn muzikanten te motiveren als ze weer eens voor een lege zaal staan. Bij het laatste avondmaal waren ook maar twaalf man. Dertien, als je Jezus meetelt. En Archimedes zat zelfs alleen in bad toen hij Eureka! riep.
Factory was een bijzonder label. Er waren geen contracten, er was eigenlijk helemaal niks georganiseerd. Prachtige affiches van grafisch ontwerper Peter Saville waren vaak pas klaar na het optreden dat erop aangekondigd werd. Zijn gestileerde platenhoezen zijn echter fameus. De film volgt de belangrijkste bands die het label legendarisch maakten: Joy Division, later New Order, en Happy Mondays. Daarnaast speelt de producer Martin Hannett een belangrijke rol, en zijn ook minder succesvolle acts te zien, waaronder A Certain Ratio en The Durutti Column.
Na de periode van de New Wave komt het begin van de rave-cultuur. Tony Wilson ziet in Shaun Ryder (de immer gedrogeerde zanger van de Happy Mondays) de grootste dichter sinds W.B. Yeats. Volgens anderen is hij een talentloze junk. De uitspattingen van de band dragen bij tot gigantische financiele problemen die het label en de club uiteindelijk de kop kosten, zeker als drugsdealer de eigenlijke leiding overgenomen hebben. Het totaal ontbreken van zakelijk inzicht draagt ook sterk bij aan de legende.
24 Hour Party People biedt een humoristisch maar naar verluid authentiek beeld van een feestende generatie. Hoewel de gebeurtenissen volgens de echte Tony Wilson, die één van de twee commentaarkanalen vult, sterk overdreven zijn, is de tijdsgeest juist door die overdrijving precies getroffen. Of, zoals hij het in de film, in navolging van John Ford zegt: `als je moet kiezen tussen de waarheid en de legende, druk dan de legende af.` Niet voor niets noemt hij zich `postmodern voor die term gebruikt werd.`
Aanvullende informatie:
DVD
Verenigd Koninkrijk, 2002
Regie: Michael Winterbottom
Productie: Andrew Eaton
Scenario: Frank Cottrell Boyce
Camera: Robby Müller
Montage: Trevor Waite, Michael Winterbottom
Art direction: David Bryan, Paul Cripps
Music supervisor: Liz Gallagher
Met: Steve Coogan, Paddy Considine, Danny Cunningham, Sean Harris, Shirley Henderson, Andy Serkis
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DTS, Dolby 5.1
Film distributie: Filmmuseum www.filmmuseum.nl
Uitgave: Filmfreak www.filmfreaks.nl
Website film: http://partypeoplemovie.com/