Sir Simon Rattle - Orchestral Music in the 20th Century
Het is mij nog steeds een raadsel, waarom destijds het kortstondige contact tussen Sir Simon Rattle, nu chef der Berliner Philharmoniker, en het Koninklijk Concertgebouworkest, op een faliekante mislukking is uitgelopen, want Rattle is een uiterst minzame en briljante orkestleider met meer charisma dan, pak weg, Jaap van Zweden of wijlen George Szell. Maar goed, zulke interne en met fluidum omgeven interacties tussen orkesten en dirigenten gaan muziekcritici of gewone liefhebbers in de regel als onbegrepen mysteries aan de neus voorbij.
Eerder heb ik de delen 1 en 2 op deze plaats besproken, met als titels resp. "Dancing on a vulcano", en "Rythm". Nu maken we kennis met de sets 3 en 4, getiteld: "Colour" en "Three journeys through dark Landscapes". Goed gekozen poetische titels , want set 3 biedt een rijk geschakeerd orkestraal palet, ontstaan onder invloed vanDebussy ("Jeux" en "Prelude à l’apres midi d’un faune", Strawinksy’s "Vuurvogel", de Vijf Orkeststukken van Schoenberg, Boulez "Notations" en composities van Messiaen, Takemitsu en Ravel.
Opwindende werken, opwindend gespeeld en kernachtig door Rattle getypeerd. Prachtige, ten dele historische film-impressies uit de Carrieres van deze componisten zijn een sterke toegevoegde waarde in deze Doos. Dat geldt m.i. nog meer voor de vierde, waarin Bartoks plattelands- expedities (met Kodaly) op oude film- en wasrol-opnamen herleven met expressief door Willard White en Anne Sofie von Otter gezongen delen uit Bartoks enige opera: " Hertog Blauwbaards Burcht". Verder muziek van o.a. Lutoslawski, en Shostakovitsj, waarbij uiteraard ook beider politieke besognes aan bod komen.
Dit is een educatief zeer waardevolle set dvd’s, waarvan je zou wensen, dat ze vooral in deze ideale combinatie van perfect engels en muzikale vorming, als verplichte leerstof in het voortgezet onderwijs zou worden gebruikt. Betere inleidingen tot moderne orkestmuziek kan ik me niet voorstellen.