Panasonic TH-42PV70
“Een ranke verschijning”, dat is de eerste indruk welke het Panasonic plasmascherm achterlaat wanneer deze uit de verpakking wordt gehaald. Waar “vroeger” de logge CRT televisies de schappen van de plaatselijke elektronicawinkel domineerden, staan en hangen tegenwoordig allerlei fraaie maar vooral plat vormgegeven schermen te lonken naar een nieuwe eigenaar.
Zo af en toe is er nog wel een verdwaalde CRT televisie te vinden, veelal op het achterste schap, want er blijven uiteraard altijd consumenten die zo lang mogelijk vast houden aan oude gewoontes. Maar met de laatste generaties platte schermen is die noodzaak voor wat betreft het behoud van beeldkwaliteit toch langzaam aan het verdwijnen. Om niet te vergeten de ontwikkelingen op het gebied van hoge resolutie beeldbronnen, want daarin zal de doorsnee CRT televisie helaas weinig heil kunnen bieden. Nee, plat heeft de toekomst en winkels en fabrikanten doen er alles aan om iedereen daarvan te overtuigen.
De TH-42PV70 is alweer een tiende generatie plasmascherm van Panasonic, het primaire merk van de Japanse elektronicagigante Matsushita. Niet alleen op milieutechnisch gebied is er vooruitgang geboekt, zo vervaardigt Panasonic haar plasmaschermen tegenwoordig geheel loodvrij, maar ook op het gebied van beeldkwaliteit. Het G10 paneel biedt onder andere een groter bereik in helderheid en beschikt de Vreal2 driver over een 16 bits processing wat resulteert in een groter bereik in kleurgradaties. Een belangrijk aspect van de hedendaagse, hogere resolutie, beeldschermen zijn de deinterlace- en zeker de upscale kwaliteiten van de videoprocessor. En ook op dit gebied bevat de Vreal2 technologie een vernieuwde versie van de 1080p Digital Remastering Processor. Het gegeven dat de videoprocessor overweg kan met 1080p bronmateriaal betekent overigens nog niet dat de TH-42PV70 ook daadwerkelijk een Full HD beeld laat zien. De paneelresolutie van dit scherm is 1024*768 wat er dus op neerkomt dat er maximaal 768 beeldlijnen getoond kunnen worden! Dankzij de twee HDMI aansluitingen en het breedbeeld aspect ratio van het scherm zelf mag de TH-42PV70 zich wel officieel ‘HD-ready’ noemen. Inmiddels is een 42” Full HD, dus met een paneelresolutie van 1920*1080, plasmascherm van Panasonic, de TH-42PY700 op de markt verschenen. Ook een 50” Full HD scherm met de naam TH-50PY700 is inmiddels verkrijgbaar.
Nieuw binnen deze huidige lijn Panasonic plasmaschermen is de VIERA link waarmee een optimale integratie en besturing van Panasonic randapparatuur, mits deze uiteraard ook voorzien van een VIERA-link HDMI-connectie, mogelijk wordt gemaakt.
Design & Features
Een ranke verschijning, zoals ik al eerder opmerkte. Met een diepte van slechts 97mm, een hoogte van 680mm en een breedte van 1020mm biedt dit plasmascherm groot beeld in een bescheiden behuizing. Het design van de Panasonic TH-42PV70 is uiteraard een subjectieve kwestie, de een zal vallen voor de vrij sobere uitstraling terwijl een ander wellicht wat meer ‘style’ apprecieert? Zowel de behuizing als de rand om het paneel is zwart, waarbij de rand ‘glossy’ is. Uitgestrekt over de gehele breedte van het scherm bevinden zich, aan de onderkant, de luidsprekers achter een naar binnen gebogen ‘grille’. Het plasma televisietoestel wordt standaard geleverd met een zwarte plaatsingsvoet waarop het scherm stevig gemonteerd kan worden.
Wat betreft aansluitingen zijn de mogelijkheden beperkt maar de beschikbare aansluitingen zullen in de meeste situaties volstaan: Een tweetal 21 pins scart aansluitingen waarover S-Video, RGB en Q-link signalen worden geaccepteerd en een component aansluiting welke een resolutie tot maximaal 1080i slikt. Alle overige resoluties tot 720p worden in progressive formaat geaccepteerd. De twee HDMI aansluitingen accepteren beeldsignalen van 480i tot en met 1080p, enkel in de 50Hz en 60Hz scanfrequenties dus 1080p24 wordt niet ondersteund!
Zowel de HDMI als de component ingangen hebben een lichte overscan van ongeveer 2,5%. Een PC aansluiting is te vinden in de bekende Mini D-sub aansluiting waarover een XGA signaal ontvangen kan worden. Een discrete S-video of composiet aansluiting is op deze plasmatelevisie niet te vinden. Op zich geen ramp daar dit soort inferieure beeldsignalen op een dergelijk scherm toch nauwelijks gebruikt zullen worden. Maar voor mensen met bijvoorbeeld een wat oudere camcorder wellicht een gemis?
Installatie en instelling
De Panasonic TH-42PV70 wordt standaard geleverd met een verzwaarde, plastic voet waarmee het toestel op een meubel geplaatst kan worden. Wanneer het televisietoestel voor de eerste maal wordt ingeschakeld verschijnt een installatiemenu welke intuïtief te doorlopen is. De taal kan worden geselecteerd waarna de televisiekanalen automatisch geïnstalleerd kunnen worden. Het plasmascherm beschikt enkel over een analoge tuner, het aansluiten van een externe digitale decoder annex tuner is met een dergelijk scherm zeker aan te bevelen, daar in veel situaties het analoge signaal niet toereikend is voor een goede beeldkwaliteit op een dergelijk formaat scherm.
Via het hoofdmenu kan men uit een viertal submenu’s kiezen om de diverse instellingen te regelen. Het menu ‘VIERA link’ stelt u in staat om allerlei randapparatuur aan te sluiten en te bedienen via het plasmascherm mits deze uiteraard ook zijn uitgerust met de VIERA-link. Ik heb deze functie helaas niet kunnen testen aangezien ik niet de beschikking had over de benodigde randapparatuur, maar kan u met zekerheid vertellen dat een dergelijke functie uitermate handig kan zijn. Zo kunnen randapparatuur onder andere automatisch in- en uitgeschakeld worden zonder hiervoor een extra handeling via - vaak een andere - de afstandsbediening te hoeven verrichten. Ook kan bijvoorbeeld de Home Theater set worden bediend met de afstandsbediening van de TH-42PV70.
Via het menu ‘Geluid’ en ‘Instellingen’ zijn er allerlei mogelijkheden voor geluidsinstellingen en meer algemene instellingen die met het plasmascherm zelf te maken hebben. Het menu ‘Beeld’ is voor de videofiel wellicht het meest interessante menu aangezien hier de functies zitten voor de instellingen die te maken hebben met de beeldweergave en dus direct met de beeldkwaliteit. Helaas voor de doorgewinterde tweaker bevat dit menu slechts de meest gebruikelijke functies, de plug-n-play adept echter zal opgelucht adem kunnen halen aangezien met zelfs deze selectieve instellingsmogelijkheden al snel een goed resultaat behaald kan worden. Om te beginnen kunt u een keuze maken uit een basisbeeldinstelling waaruit te kiezen valt voor een dynamische instelling, normaal of een zogehete cinema instelling. De dynamische instelling jaagt elke videofiel de schrik op het lijf en lijkt mij een typische demonstratie-instelling voor de showroom, oftewel een demonstratie van hoe beeldweergave er niet dient uit te zien. Combineert men de basisbeeldinstelling ‘cinema’ met de instelling ‘warm’ uit het kleurtemperatuur instellingsmenu dan is echter al vrij snel een behoorlijk goede beeldweergave te realiseren. De greyscale en color tracking zijn in deze stand al behoorlijk dicht bij de juiste waardes en het zou mooi zijn mocht elke televisietoestel met een dergelijke nauwkeurigheid bij de consument worden afgeleverd. Dichtbij betekent echter niet dat het dan ook al perfect is, er valt zeker nog winst te behalen met een degelijke kalibratie van het toestel.
De voor de hand liggende instellingen zoals contrast, helderheid en scherpte zijn uiteraard in te stellen en het verdient de voorkeur om dit ook zeker te doen. Vreemd is het bijvoorbeeld om in de handleiding te moeten lezen om op te passen met stilstaande beelden in verband met inbrandingsgevaar, terwijl de contrastsetting af fabriek op maximaal staat? Tint is ook aan te passen echter enkel wanneer het toestel een NTSC signaal ontvangt, zoals het ook hoort daar in ons PAL signaal geen tint zit verwerkt. Naast deze gebruikelijke instellingsmogelijkheden vinden we nog een drietal andere instellingsmogelijkheden welke betrekking hebben op het vlak van digitale beeldverbeteringen. MPEG noise reductie, Picture noise reductie en een 3D comb filtering. De eerste twee zijn gericht op het onderdrukken van ruis terwijl de derde een filtering is voor interferenties tussen de luminance en chrominance. Hoewel dergelijke beeldverbeteraars vaak veelbelovend worden uitgelegd is het verstandig te beginnen om deze opties simpelweg uit te schakelen daar ze vaker de beeldkwaliteit aantasten dan goed doen. Vooral ruisonderdrukkers zijn goed in staat om, naast inderdaad het verwijderen van ruis, de fijne details uit het beeld te filteren en de entropie meer slecht dan goed te doen.
Objectieve en subjectieve kijkervaring
Om tot een goede beeldweergave te komen zullen een flink aantal factoren in ogenschouw genomen moeten worden. Helaas is het gros van de Nederlandse en Belgische huiskamers niet afdoende ingericht om tot een videofiele weergave te komen, zo is er vaak te veel restlicht aanwezig of is zelfs het behang van een verkeerde kleur waardoor interferenties ontstaan en de perceptie van het weergeven beeld anders is dan het oorspronkelijk werd getoond. Ondanks dit gegeven is er voor deze test toch van een dergelijke situatie uitgegaan, temeer omdat het merendeel van de verkochte toestellen ook in een dergelijke situatie gebruikt zullen worden. Eerlijkheid gebiedt mij wel hierbij te vermelden dat de storende invloeden in mijn huiskamer behoorlijk beperkt zijn. Zo is het toestel bijvoorbeeld dusdanig geplaatst dat er geen enkel direct licht op kan vallen en ook invallend restlicht is enorm beperkt waarbij de muren tevens neutraal, wit zijn. De Panasonic TH-42PV70 is onder verschillende omstandigheden bekeken, variërend van een goed verduisterde kamer tot overdag met behoorlijk wat aanwezig daglicht. Om zoveel mogelijk verschillende indrukken op te kunnen doen is er een diversiteit aan bronmateriaal gekozen. Standaard definitie middels analoge en ‘digitale’ kabeltelevisie en een Marantz DV8400 DVD-speler. De Marantz DVD-speler is vervolgens samen met een Lumagen videoprocessor aangesloten om upscaled DVD-materiaal te bekijken en middels een HTPC zijn er diverse High Definition beelden bekeken. Bekabeling varieert van Belden tot Qed.
Ik heb er de gewoonte van gemaakt om elke test te beginnen met een objectieve waarneming. Simpelweg door middel van testbeelden bekijken wat het plasmascherm doet met het aangeboden signaal. Middels de ‘HQV Benchmark’ DVD is onder andere de kwaliteiten van de interne videoprocessor bekeken. De kwaliteit van dit onderdeel is ontzettend bepalend voor de uiteindelijke beeldkwaliteit welke u te zien krijgt, maar de waarde hiervan wordt vaak door de consument nog onderschat. Juist vanwege de afwijkende resolutie van het scherm - 1024*768 is immers een 4:3 verhouding in een breedbeeldjasje en wordt niet standaard gebruikt in de beeldverwerkende industrie - dient elk inkomend signaal naar de scherm-eigen resolutie vergroot te worden. Gedurende dit proces kunnen, wanneer de kwaliteit van de videoprocessor niet afdoende is, vele fouten geïntroduceerd worden welke later niet meer weg te werken zijn en als storend door de kijker worden ervaren. Dergelijke beeldbewerking is een moeilijke materie en er zijn ontzettend veel verschillende implementaties, elk met een ander kostenplaatje, waardoor het ook voor fabrikanten vaak een lastige aangelegenheid is de juiste implementatie te vinden met een goede prijs/prestatieverhouding. Feilloos werkende videoprocessoren zijn een zeldzaamheid, er is altijd wel iets dat net wat minder goed wordt gedaan, en er kunnen behoorlijke prijskaartjes hangen aan die welke uitermate goed presteren. Wat dat betreft is het dan ook niet verwonderlijk dat men in de hedendaagse ‘platte schermen’ niet de betere implementaties aantreft. Vrijwel altijd is er ruime winst te behalen met de aanschaf van een externe videoprocessor welke met gemak de prijs van het scherm kunnen evenaren.
De kwaliteiten van de interne videoprocessor zijn afgezet tegen de kwaliteiten van de Lumagen videoprocessor en gedeeltelijk ten opzichte van de deinterlacer van de Marantz DV8400 DVD-speler. De deinterlace capaciteiten van de Panasonic bleven ruimschoots achter op de deinterlacing van de Lumagen videoprocessor en de Marantz DV8400 DVD-speler. Zowel in video mode als in film mode was er sprake van een ‘twitter’ wanneer fijne belijningen werden getoond. ‘Jaggies’ en lichte combing artifacts waren bij alle testbeelden zichtbaar ten gevolge van een matige deinterlacing. De interne scaler dient de inkomende resolutie te schalen naar de schermeigen resolutie en doet dit niet zonder een stempel op de uiteindelijke beeldkwaliteit te drukken. Lichte scaling artifacts en een bepaalde mate van softness waren duidelijk waarneembaar. Wanneer het bronmateriaal van beduidend mindere kwaliteit is, dan is dat onherroepelijk terug te zien op de TH-42PV70: de interne scaler heeft er duidelijk moeite mee om de hoeveelheid aan informatie naar een goed eindresultaat te dirigeren. Bijvoorbeeld valse contouren en een lichte mate van posterisatie zijn het gevolg, hoe slechter het bronmateriaal des te meer van deze artifacts te zien zijn. Over het geheel genomen presteert de interne videoprocessor redelijk maar niet beduidend goed, en dit zal vooral met een mindere kwaliteit aan bronmateriaal, zoals de analoge televisie-uitzendingen in veel delen van het land, duidelijk zichtbaar worden.
Een dergelijk scherm wordt echter niet gekocht om dagelijks testbeelden te bekijken en na de objectieve kijksessie is het dan ook de hoogste tijd voor een subjectieve waarneming. Gedurende de reviewperiode is er gekeken naar reguliere televisie-uitzendingen, films en concertregistraties op DVD alsook HDTV via de HTPC. De artifacts, zoals deze naar voren kwamen tijdens de objectieve kijksessies, blijven voor de oplettende kijker zeker zichtbaar tijdens de subjectieve waarneming maar konden de pret echter verder niet drukken. Iets wat direct opvalt aan de TH-42PV70 is het goede blacklevel van het scherm. Hoewel het nog niet CRT-a-like is, heeft Panasonic met haar zwartwaarde absoluut een stap voor op vele concurrenten. Gecombineerd met een goed dynamisch contrast en een behoorlijk accurate kleurenweergave ontstaat er een levendig beeld dat zich goed staande weet te houden in zowel verduisterde maar zeker ook meer verlichte kamers. De “Underworld Evolution” DVD kenmerkt zich door zijn vele donkere scènes waarin kleuren als zwart en blauw de boventoon voeren. Hoewel de fijnere schaduwdetails niet zichtbaar waren, hield deze Panasonic zich echter verassend goed stand bij deze “duistere” film.
Zoals al eerder vermeld in deze recensie is de kleurenweergave, bij beeldinstelling ‘cinema’ en kleurtemperatuur ‘warm’, al behoorlijk spot-on. Groen is dan nog wat oververzadigd en neigt lichtelijk naar het blauw maar dit zal eigenlijk enkel de zeer oplettende of ervaren kijker echt opvallen. Kleurenuniformiteit is gewoonweg goed te noemen, iets wat overigens voor veel plasmaschermen geldt: dit is nu eenmaal een sterk punt van de gebruikte techniek. Een ander positief punt dat voor deze techniek geldt, is de bijna gehele afwezigheid van bewegingsonscherpte, de zogehete ‘motion blur’ waar bijvoorbeeld LCD schermen behoorlijk last van kunnen hebben. In ruil daarvoor krijgt de consument bij een plasmascherm echter weer een bepaalde mate van digitale ruis of onrust in het beeld. Maar daar heeft de Panasonic redelijk weinig last van en op een goede kijkafstand is het al haast niet meer waarneembaar.
De beeldkwaliteit varieert met het aangeboden signaal. Op de eerste plaats uiteraard vrij logisch daar een hogere resolutie bronssignaal ook meer beeldinformatie bevat en daarmee dus beter in staat is om bij groot formaat tot een goede beeldweergave te komen. Maar in dit geval speelt de interne videoprocessor duidelijk parten. Beeldweergave met High Definition beeldmateriaal laat weinig te wensen over. Hoewel de videoprocessor bij een 1080P bron het beeldmateriaal moet ‘downscalen’ naar zijn schermeigen resolutie, iets wat vrijwel altijd gepaard gaat met verlies aan detail en scherpte, was de beeldweergave met HD uitermate acceptabel. Dvd’s met een goede kwaliteit weten het er ook nog erg goed vanaf te brengen hoewel hier toch al meer artifacts in het beeld beginnen te ontstaan. Ik durf echter stellig te beweren dat er voldoende consumenten zijn die moeite zullen hebben om de verschillen tussen een gedownscaled HD beeld en ge-upscaled DVD beeld aan te wijzen. Wordt het bronsignaal echter minder van kwaliteit, en helaas is dit al vrij vaak snel het geval bij standaard definitie televisie-uitzendingen, dan is dat onherroepelijk terug te zien in de beeldweergave bij deze Panasonic TH-42PV70. Het 10de generatie plasmapaneel kan het allemaal wel bijbenen, is zelfs in staat om een goede beeldweergave te realiseren maar wordt helaas beperkt door de interne videoprocessor die op vooral scaling wat steken laat vallen. Een externe videoprocessor zal in deze situaties zeker uitkomst bieden en ook standaard definitie bronsignalen van mindere kwaliteit naar een hoger niveau tillen.
Conclusie
De adviesprijs van de Panasonic TH-42PV70 is 1.499 euro en hiermee zet Panasonic absoluut een scherp geprijsd 42” plasmascherm in de markt. Het G10 paneel is in staat om een behoorlijk goede beeldkwaliteit tevoorschijn te toveren maar wordt helaas wat getemperd door de interne videoprocessor die vooral op scalingsvlak mager presteert. De Panasonic TH-42PV70 is dan ook genadeloos voor bronsignalen van mindere kwaliteit, bronsignalen van goede kwaliteit worden echter met veel verve gebracht. Zaken als zwartwaarde, dynamisch contrast en de kleurweergave (bij de juiste settings!) zijn opvallend sterke punten van dit platte scherm, en gecombineerd met een goed bronsignaal weet de Panasonic dan ook een overtuigende beeldweergave neer te zetten die in veel gevallen weinig te wensen overlaat. Het gebruik van een degelijke, externe videoprocessor verdient echter de aandacht om ook de minder goede bronsignalen op goed niveau weer te kunnen geven.