Wharfedale Diamond 9.1

Toen begin jaren 80 de vraag naar betaalbare en compacte luidsprekers toenam besloot Wharfedale om een weergever met een ongekende `value for money` te ontwikkelen. De Diamond was geboren en bleek een groot succes. Zou de huidige Diamond-lijn nog steeds kunnen schitteren?

Wharfedale

Gilbert Briggs was grotendeels verantwoordelijk voor Wharfedale`s wereldfaam in de vroege jaren van dit Britse oer-merk. Het in 1932 opgerichte Wharfedale kreeg zijn naam van een in Yorkshire gelegen vallei waar de `Wharfe` rivier doorheen stroomt. Zoals we reeds in eerdere artikelen hebben aangegeven zijn onze Britse buren heel goed in het bedenken van aparte benamingen en dat is ook bij Wharfedale een ware traditie geworden. De namen van grotere modellen eindigden vroeger vaak op `-dale`, zoals het oude vlaggenship Airedale. Wharfedale heeft nu een nieuwe Airedale lijn waar men kan kiezen uit een traditioneel ogend model en een meer modern vormgegeven model met de naam `Neo`. Het type Diamond bestaat ook al aardig wat jaren (sinds 1981) en de naam geeft duidelijk aan dat men bij Wharfedale meer dan een standaard instapmodel in gedachten had toen de eerste Diamond werd ontwikkeld. De huidige Diamond lijn volgt dat idee maar wordt vervaardigd uit materialen die 25 jaar geleden nog niet beschikbaar waren of wellicht te kostbaar zouden zijn geweest.

De Diamond 9.1

De 9.1 is het tweede model uit de huidige Diamond lijn (er is nog een kleiner zusje, genaamd 9.0) maar kan met zijn afmetingen van 29.6 centimeter hoog bij 19.4 breed en 27.8 diep toch zeker compact worden genoemd. De klankkast heeft een boegvorm waarbij de twee zijwanden via een ronding aan de achterzijde naar elkaar toelopen. Hierdoor ontstaan minder staande golven en wordt de rigiditeit van de kastconstructie verhoogd. Aan de achterzijde bevindt zich een apart ogende connectorplaat die smal en verticaal is uitgevoerd (een breed paneel zou op een dergelijke kastvorm immers niet passen). De vergulde en geïsoleerde Bi-Wire connectoren zijn een V-configuratie gestaffeld opgesteld zodat spade-connectoren goed kunnen worden aangebracht. Ook 4mm banaanpluggen kunnen worden aangesloten nadat de plastic CE-dopjes zijn verwijderd.

Diamond 9.1

Het recensiepaar was keurig afgewerkt en de fabrikant verdient een pluim voor de uitstekende verpakking (extra schuim was aangebracht achter het frontje en over de kast om slijtage van het (kunststof) fineer te voorkomen). De handleiding wordt geleverd in tweevoud, namelijk als een grote Engelstalige en een kleinere multi-talige versie (onder andere Nederlands). De Diamond 9.1 is voorzien van een mooie 25 mm silk-dome hoogfrequent unit die gedeeltelijk achter het chassis van de 12,5 centimeter mid/laag unit is gemonteerd en zelfs de derde imbusschroef met die unit deelt (een dergelijke opstelling helpt bij het verkrijgen van een betere integratie). De mid/laag unit heeft een geweven Kevlar conus en een gegoten chassis wat dankzij zijn vormgeving helpt bij het verminderen van reflecties tussen de conus en het chassis. Beide units zijn afgeschermd zodat de 9.1 kan worden ingezet in een AV-systeem. Verder is de klankkast aan de voorkant voorzien van twee baspoorten met een kleine diameter. De nominale impedantie is 6 Ohm en het rendement ligt op 86 dB. De Diamond 9.1 is verkrijgbaar in vijf vinyl fineren, te weten: Rosewood, Cherry, Beech, Black Ash en Silver.

Luisteren

Nadat de Diamond`s met behulp van Blu-Tack waren bevestigd op stevige standaards werd een goede opstelling gevonden waarbij ze ongeveer 45 centimeter van de achterwand stonden en de afstraal-assen elkaar net achter de luisterplek kruisden. Het reeds ingespeelde recensiepaar kreeg eerst de kans om bij te komen van de rit en los te spelen. Toen dat was gebeurd werd er geluisterd naar The Quiet Joys Of Brotherhood van de fameuze Fairport-zangeres Sandy Denny. Op deze track zingt Miss Denny (acapella) een oude Folktune, begeleid door boventoon gezongen begeleiding. Haar prachtige Keltische stem werd met veel lucht en vrij groot afgebeeld. De zachte, Iers aandoende articulatie waarmee ze zong kwam goed uit de verf en de nagalm werd open en verfijnd weergegeven. Dave Swabrick`s hypnotiserende vioolspel werd op soepele en ademende wijze neergezet waarbij het typisch slepende en ronkende karakter van zijn spel op gearticuleerde wijze naar voren kwam.

De debuut-LP van Keb`Mo werd op het draaiplateau gelegd om de track Every Morning af te tasten. Het rijke timbre van zijn akoestisch gitaarspel en de expressief gespeelde slide-uithalen kwamen goed uit de verf. Zijn stem kwam met de nodige presence naar voren waarbij zijn hese stemgeluid en zijn ademhaling groot en duidelijk werden afgebeeld. De emotionele lading van deze track kwam goed over en het geheel kreeg een vriendelijke presentatie mee, zonder te ingehouden te klinken. Het stereobeeld was tamelijk groot (meer breed dan diep) en de toonbalans was iets aan de donkere kant wat echter goed aansloot bij de luchtige stemweergave. Van Fleetwood Mac`s LP Rumours werd de track I Don`t Want To Know beluisterd. De twee gitaren in de intro werden gearticuleerd weergegeven terwijl de bas expressief grommend en relatief stevig naar voren kwam. De stemmen kregen een goede tonale differentiëring mee maar werden met een wat softe focus afgebeeld. De afstemming van de baspoorten zorgde bij deze muziek voor een wat `forward` gepresenteerd laag waarbij de stemmen meer naar achteren werden geplaatst. De drums kwamen op levendige wijze naar voren en de krachtige uithalen van Mick Fleetwood werden met een goede impact neergezet. Het geheel kwam met een goede ritmische flow naar voren maar miste wel iets aan `presence` in het midden.

Luisteren naar de Diamond 9.1

Van de CD Magical Strings (ter beschikking gesteld door Synfonique) werd de track Knocknagow gedraaid waarop een samenspel van hammered dulcimer, tin whistle en bodhran (frame-drum) te horen is. Het impulsieve karakter van het hammered dulcimer-spel kwam opmerkelijk goed uit de verf. Het moet gezegd dat deze opname hier niet eerder met een dusdanige ruimtelijkheid werd gepresenteerd door weergevers uit de sub-300 Euro prijsklasse. De ijle klanken van de tin whistle werden op tonaal rijke en goed gearticuleerde wijze weergegeven terwijl de stompen en kloppen op het grote vel van de bodhran behoorlijk plastisch klonken. De Diamond`s bleken een duidelijke voorkeur te hebben voor akoestische muziek en met name kleinere bezettingen maar wisten met dergelijk materiaal ook een weergave van onverwachte kwaliteit neer te zetten. Ze waren overigens vrij gemakkelijk aan te sturen en hadden ondanks de wat lage gevoeligheid van 86 dB een goed bruikbaar akoestisch rendement.      




Conclusie

Aardig wat luidsprekerfabrikanten kunnen zonder veel moeite een betaalbare en `lekker pittig` klinkende weergever creeren. Het wordt lastiger wanneer zo`n weergever de emotionele lading van muziek moet kunnen overbrengen. De Wharfedale Diamond 9.1 weergevers waren vooral bij verfijnde opnames van akoestische muziek in staat om de muzikale kern weer te geven zodat er tijdens de luistersessies vaak een gevoel van muzikale betrokkenheid ontstond. Met name liefhebbers van traditionele en `singer-songwriter` muziek met een bescheiden luidspreker-budget zullen aangenaam worden verrast door de Diamond 9.1.

Importeur:
Transtec BV; www.transtec.nl / 010-4147055

Paarprijs:
Wharfedale Diamond 9.1: 220 euro.