Primeur: Musical Fidelity M6 500i

Vorig jaar September was ik in de gelukkige omstandigheid om een bezoekje aan de Londense fabriek van Musical Fidelity te mogen brengen, waar ik kennis maakte met Antony Michaelson, de bijzondere man achter dit eveneens bijzondere merk. Tijdens dit korte bezoek werd duidelijk dat Michaelson zich de komende jaren wilde gaan richten op meer uniformiteit binnen de verschillende productlijnen. De nieuwe M-series is daar een goed voorbeeld van: of je nu producten uit de M1, M3 of M6-serie koopt, ze zijn duidelijk allemaal uit dezelfde designkoker voortgekomen. De M6-serie is daarbij de lijn met de hoogste audiofiele aspiraties. HiFi.nl kreeg de Nederlandse primeur om de grootste geïntegreerde versterker uit deze serie te recenseren: de M6 500i.

De M6 500i is de nieuwste super-integrated van Musical Fidelity, dat met versterkers als de KW500, Tri Vista 300 en natuurlijk de A1000 een reputatie heeft hoog te houden op dat gebied. De toevoeging 500i verwijst naar het vermogen dat deze versterker aan 8 ohm kan leveren. Je moet dus over extreem lastige luidsprekers beschikken om daar niet mee uit de voeten te kunnen.

De kwaliteit straalt van de M6 500i af. Prachtige mat-gouden cinchbussen, twee sets WBT-achtige luidsprekerklemmen, forse - custom made -  koelribben, een dik aluminium frontpaneel met daarop een grote volumeknop en een zeer(!) fors gewicht, zorgen ervoor dat de M6 500i al indruk maakt bij het uitpakken. In feite is de M6 500i een voor- en eindversterker combinatie, waarin de voorversterker gecombineerd is met twee mono eindversterkers. Maar dan in één behuizing.

Ik heb de 500i niet open gemaakt, maar volgens de Musical Fidelity website mogen we per versterkerkanaal een grote trafo en 12 bipolaire eindtransistoren verwachten. 

Door de ingangen van de voorversterker zowat rechtsreeks op de printplaat te plaatsen kon Musical Fidelity de signaalwegen extreem kort houden. Op de achterzijde van de M6 500i vinden we vier ongebalanceerde cinch-ingangen, een gebalanceerde ingang via XLR, een tape-out en een pre-out. Boven één van de cinchbussen is een schakelaar geplaatst waarmee deze ingang kan wisselen tussen ‘aux’ en ‘HT’. Deze laatste stand is handig voor mensen die hun stereo-versterker graag willen integreren met een surround-installatie. Een display boven de volumeknop op het front van de 500i geeft de volumestand weer.




Luisteren

De M6 500i werd met twee man op de luisterpositie gezet - hij is echt zwaar - en met Siltech kabels verbonden met de Master Contemporary C luidsprekers en een Marantz UD5005 multi-speler. Na een dagje inspelen en opwarmen werd met een forse stapel cd’s onder handbereik de luisterpositie ingenomen. Als eerste verdwijnt het album Bending New Corners van jazz-trompetist Erik Truffaz in de Marantz UD5005. Na het kiezen van de juiste track, More, zoek ik de afstandsbediening van de M6 500i. En dat is meteen een tegenvaller. Bij een versterker van bijna 5000 euro verwacht je geen plastic knoppenkastje, en het exemplaar dat Musical Fidelity in de doos stopt is misschien wel de lelijkste die ik ooit heb gezien. Bovendien reageert de volumeknop alleen bij goed richten op de commando’s van de remote. Kopers van een M6 500i zou ik aan willen raden te investeren in een goede programmeerbare remote.

Kritiek verdwijnt als sneeuw voor de zon

Maar mijn kritiek verdwijnt als sneeuw voor de zon bij de eerste klanken van More: wat een kracht en controle heeft deze versterker. Niet dat de M6 overdreven zijn spierballen laat zien - wat dat betreft is de M6 500i eerder een goed getrainde turner dan een bodybuilder - nee, deze controle getuigt van souplesse, gemak en snelheid. Het geluidsbeeld is open en diep en het tikken op het koper van de bekkens wordt met een mooie metalen glans en voldoende snelheid weergegeven. Als Truffaz uithaalt op de trompet, schettert het koper de luisterruimte in.

Mocht je in de veronderstelling zijn dat Musical Fidelity apparaten warm klinken, dan is de klanksignatuur van de M6 500i wellicht verrassend. De M6 500i is namelijk een open doorgeefluik van muziek, voegt niets toe en haalt niets weg. Combineer de versterker met een heldere, analytische bron en dan is dat wat je krijgt. De UD5005 vormt in dat opzicht niet de ideale combinatie, want vooral bij de uithalen op de trompet neigt de combinatie naar een harde klank. Ook stemmen hebben soms last van aangezette s-klanken, wat ik eveneens toeschrijf aan de bescheiden geprijsde Marantz multi-speler (die in de praktijk zelden of nooit gecombineerd zal worden met een versterker in deze klasse).

Als ik het heerlijk slepende Hank Williams nummer I’m So Lonesome I Could Cry uitgevoerd door de Canadese band Cowboy Junkies draai blijkt de goede detailweergave van de M6 500i. Het Trinity Sessions album is met een enkele microfoon opgenomen in The Church Of The Holy Trinity in Toronto. Door te variëren met de afstand van de muzikanten tot de microfoon en te spelen met het volume werd naar de juiste klankbalans gezocht. Maar ook geluiden van buiten de kerk dringen op deze manier door in de opname. En dat is goed te horen met de M6 500i. Het geraas van verkeer buiten de kerk is subtiel, maar duidelijk, waarneembaar. Evenals het feit dat Margo Timmins met de nodige lucht op de stem zingt. Het geeft een gevoel van intimiteit en trekt je op een volstrekt natuurlijke manier in de muziek. Prachtig is ook de warme klank van de pedal steel gitaar van Kim Deschamps.


Conclusie

Met de M6 500i levert Musical Fidelity weer een echte super-versterker. Krachtig, snel, detailrijk en open, maar vooral met een neutrale klanksignatuur. A straight wire with gain, dat is waar alle versterkerfabrikanten op mikken. En Musical Fidelity komt daar erg dicht bij in de buurt. Dat resulteert in een kleine waarschuwing. Reken er niet op dat je met de M6 500i een bepaalde klank kunt creëren, dus zorgvuldig combineren met bron en luidsprekers is een must.