Chanson
‘Echte muziekhelden had ik niet. Nurejev, de balletdanser, dat was een held. En oude, dansende filmsterren als Gene Kelly en filmsterren als Marilyn Monroe. Ik was veel bezig met oude films, waar bij voorkeur in gedanst werd. Uit Afrika kende ik nog een paar musicals. We woonden daar op een compound, hadden geen westerse televisie, alleen twee videobanden van Mary Poppins en The Sound of Music. Die hebben we helemaal grijs gedraaid. Pas toen ik naar de Kleinkunstacademie ging, leerde ik via Ruut Weissman het Franse chanson uit de jaren 50 en 60 kennen. [Lachend] Daar ben ik wel een aantal jaartjes zoet mee geweest.’
Ontdekken
‘Ik volg de laatste muziekstromingen op de voet. Mede dankzij Spotify, YouTube en Facebook. Ik krijg ook enorm veel muziek toegestuurd. Wat wordt er fucking veel gemaakt! Wat ik de laatste tijd zoals luister? Joan As A Police Woman, Antony and The Johnsons, Coco Rosie, Patrick Watson, Soulwax, Teitur, waanzinnig mooi, en OK Go, geweldige clips, zo cool. In Nederland vind ik Moss, De Staat en Spinvis waanzinnig goed. Gister stuurde iemand me Goodbye my dear friend van Deer Tick, heel mooi, dat lied toetert nog na in mijn hoofd. Ik moet nog veel inhalen. Ben alles aan het ontdekken van Tom Waits en David Bowie. Eigenlijk ben ik de hele popmuziek nog aan het ontdekken, er gaat een wereld voor me open. Ik kom uit klassiek en vooral kleinkunst, ik maak de tegenovergestelde beweging; de meesten beginnen met pop en eindigen met klassiek, bij mij is het net andersom.’
Dance
‘Momenteel zit ik in een dance-fase. Luister naar artiesten als Justice, Paul Kalkbrenner, Sascha Funke en Ratatat. Mijn set zal de komende tijd steeds elektronischer worden, mijn volgende plaat moet een danceplaat zijn. Vooral de eclectische variant boeit me; dance met klassiek en pop bijvoorbeeld. Björk, Radiohead, Cinematic Orchestra, The Raah Project, dat soort dingen.’
Concerten
‘Veel naar concerten ging ik vroeger niet. Mijn eerste concert was een uitvoering van cello suites van Bach. Ook ben ik als kind een keer naar Tina Turner geweest in een of andere arena. Dat maakte veel indruk. Ik was ervan overtuigd dat ze alleen voor mij optrad, eenmalig. Tot ik maanden later op tv een registratie van die show zag, maar dan op een andere dag. Toen voelde ik me echt genaaid. Ik heb me voorgenomen om vaker naar concerten te gaan. Ik heb laatst Patrick Watson in Paradiso gezien, zo mooi. In oktober vorig jaar zou ik eigenlijk naar Róisin Murphy gaan, maar omdat ze zwanger is, ging dat niet door. Die staat nog hoog op mijn verlanglijstje, net als The Raah Project een keer live zien.”
Foto: Pablo Delfos
