In dit artikel wil ik, meer nog dan in eerdere artikelen, om reakties vragen, omdat het een aspect van hifi is waar ik zelf ook nog een aantal vragen over heb.
Er van uitgaande dat de meeste hifi liefhebbers wel eens gehoord hebben van spikes en er ook al heel wat ervaring met het toepassen ervan is, zal ik met het uitleggen van wat een spike is snel klaar zijn. Het is in feite een vervanging van de standaardvoet die onder een apparaat zit in de vorm van een scherpe punt die de zuivere kegelvorm kan hebben of in andere vormen toegepast kan worden, al dan niet met ‘onderzetters’ om putten in de ondergrond te voorkomen. Spikes worden van diverse materialen gemaakt, maar harde metalen zijn favoriet. Er zijn ook versies te krijgen die een met dempende siliconenkit gevulde holte bevat. Allerlei apparatuur komt ervoor in aanmerking om op spikes te zetten, maar de invloed lijkt het grootst te zijn bij apparatuur waar een mechanisch of elektro-mechanisch proces in plaatsvindt, zoals een platenspeler, een cd speler of een luidspreker.
Wat gebeurt er nou precies?
Aan de ene kant heb ik opmerkingen gehoord over het intensiveren van de interactie van het betreffende apparaat met de ondergrond waar het op staat. Aan de andere kant spreken mensen ook over het tegenovergestelde, namelijk het loskoppelen van het apparaat van de ondergrond.
Puur theoretisch kun je vaststellen dat het contactoppervlak van het apparaat met de ondergrond geminimaliseerd wordt tot een onderdeel van een vierkante millimeter. Hoe scherper de spikes, hoe kleiner het contactoppervlak. Tegelijk echter neemt de druk per vierkante millimeter gigantisch toe. Het uiteindelijke gewicht van het apparaat is immers gelijk gebleven, maar het oppervlak waarover dat gewicht verdeeld wordt is teruggebracht tot een fractie van het oppervlak van de originele voeten.
Vaak wordt het op spikes plaatsen van een apparaat ervaren als een verbetering van het klankmatig presteren van het apparaat, maar waarop berust dat nou precies? Betekent het op spikes plaatsen dat de ondergrond minder invloed heeft omdat er sprake is van een loskoppeling ervan, of is de invloed juist toegenomen en is het van nog groter belang dat de ondergrond ‘dood’ of in ieder geval van goede kwaliteit is? In het geval van een platenspeler kan ik me goed voorstellen dat je wilt dat de ondergrond ‘dood’ is, en in ieder geval dat die zo min mogelijk invloed in de vorm van resonanties etc heeft.
Als praktijkvoorbeeld mijn thuissituatie: ik heb mijn platenspeler op een 40 x 60 cm grote stoeptegel geplaatst, (low-budget versie van natuursteen…) die gewoon plat op de vloerbedekking ligt, die op zijn beurt een betonnen vloer bedekt. Het intern dempen van mijn speler kan niet, want het ding bestaat uit een massief blok hardhout waarin holtes zijn uitgefreesd voor motor en ophanging voor arm- en plateaulager. (Thorens 520 professional.) Op spikes zetten zou een verbetering kunnen betekenen. De originele voeten zijn grote, rubbergedempte, vilten voeten.
Nog een voorbeeld: mijn kleine tweeweg luidsprekers staan op stands die elk zijn opgebouwd uit vier blokken beton. Totaal zo’n 65 kilo per stand. De luidsprekers zijn elk voorzien van drie rubberen voetjes; van die dingen die je op een muur plakt als deurstopper. Ik vraag mij niet alleen af of spikes een verbetering zouden kunnen betekenen, maar vooral waarom.
Graag wil ik het bovenstaande als inleiding ter overdenking meegeven aan ieder die ervaring heeft met het toepassen van spikes onder hifi apparatuur en proberen met een opbouwende gedachten wisseling hierover te achterhalen wat het toepassen van spikes nou precies voor gevolgen heeft en waarom het klankmatig de gevolgen heeft die het heeft.
Noot van de redactie
Reacties op dit artikel kunnen gegeven worden via het Hi-Forum. Hiervoor klikt u hier.
