Door Patrick van den Bergh

Patrick van den Bergh beschrijft in 5 artikelen zijn indrukken van drie dagen VAD Show. U leest hieronder deel 3, waarin aandacht voor Eurogram.

Eurogram
www.eurogram.nl

‘Eurogram International’ hanteert al tijden een aardige, wiskundige formule om hun realiteitstheorie te kunnen bewerkstelligen. Of het ook daadwerkelijk absolute realiteit zal zijn, is natuurlijk afwachten maar dat er vol liefde veel muziek wordt gedraaid is een feit. De weergave wordt verzorgd door de transmissielijn luidsprekers van Albert Von Schwiekert, die in een lang verleden nog aan de wieg van de bekende Vortex luidsprekersystemen heeft gestaan.

Aan de buitenzijde van de imposante opstelling staat de Von Schweikert VR-7 MKII SE triomfantelijk te spelen. Een vloerstaander van redelijk formaat, tenminste als u een hoogte van 132cm en een breedte en diepte van respectievelijk 33 en 48 cm nog binnen elke redelijkheid vind vallen natuurlijk. Naast de VR-7 staat gebroederlijk de kleinere doch elegante VR-4JR. De VR-4JR is geen directe opvolger van de bekende VR4 zoals misschien gedacht zou worden, maar betreft een geheel nieuw ontwikkelde studio monitor. Een 4-weg transmissielijn bestaande uit twee kabinetten. De specificaties van deze luidspreker liegen er niet om met een F2 punt op 23Hz presenteert deze studio-monitor zich als een bijna full-range luidspreker. Of de twee 7” Mica/Cell poly-laminated laagdrivers en het ‘bescheiden’ kastvolume echter ook in staat zijn om de nodige druk en autoriteit te geven moeten we echter nog even afwachten.

Beide luidsprekers worden aangestuurd door de hybride versterkers van KR Audio met ‘High Vacuum Tubes’. De VR-7 ontvangt zijn ‘juice’ van de KR Audio Konzilla SR. Mono-eindversterker terwijl de VR-4JR aangestuurd wordt door de nieuwe, geintegreerde versterker KR Audio VA340. Als bron dient een Helios Stargate CD-speler en een Pluto Audio draaitafel. De gehele set was bekabeld met de nieuwe lijn van Harmonic Technology, namelijk de Cyberlight interconnects. Een geheel nieuwe analoge interconnect waarbij het signaal optisch wordt getransporteerd. Dit wordt mogelijk gemaakt door LAM photon transducers, een module die inkomende analoge signalen omzet in licht en aan het einde van de kabel weer omvormt tot een analoog signaal. Volgens de fabrikant en Eurogram absoluut de eerste kabel waarbij er,op geen enkele wijze een meettechnisch verschil ontstaat tussen het inkomende en uitgaande signaal. Bekende ‘kabelproblemen’ zoals weerstand, capaciteit, magnetische interferentie etc. behoren definitief tot het verleden wanneer er gebruik wordt gemaakt van deze nieuwe interconnects. De Cyberlight werkt uiteraard op een netvoeding, en voor het allerschoonste signaal dient men eigenlijk deze netvoeding te ontkoppelen van het lichtnet. De optionele battery-pack moet hierin uitkomst bieden. Het geheel staat opgesteld een ‘Rack of Silence’ van SolidTech.

Opvallend aan de luidsprekers van Von Schweikert vind ik altijd het gemak waarmee een grootse stage wordt neergezet en dat is ditmaal niet anders. Alhoewel ik af en toe moeite had met het vinden van een absolute sweet-spot, maar voor wie geldt dat niet tijdens zulke beursbezoeken? Voor een vergelijk had ik een aantal eigen cd’s meegenomen waaronder de bekende Telarc-registratie van Aaron Copland’s ‘Fanfare for the Common Man’ uitgevoerd door het ‘Atlanta Symphony Orchestra’. Een dynamisch slagwerk van onder andere de timpani en tam-tam, tezamen met een trompettenspel welke een wat hoge pitch bevat, kenmerken deze registratie. De VR-7MKII SE had totaal geen moeite met de dynamische sprongen in het muziekstuk en gaf elke transient waargetrouw weer. Kracht, dynamiek, een grootse stage en druk in het laag vielen direct op, kenmerkend voor een wat groter luidsprekersysteem.

De VR-4JR liet op al deze vlakken uiteraard een aantal steken vallen. De grootsheid en impact welke een groot luidsprekersysteem zo kenmerkend kan maken,werd niet gehaald door deze bescheiden, elegante studio-monitor. Een ander groot en opmerkelijk verschil tussen beide luidsprekers was de klankmatige signature. Waar de VR-7MKII SE een autoritair en voelbaar laag wist te geven met een redelijke overhang naar het laag middengebied, had de VR-4JR juist ‘last’ van een wat beperkt en dun middengebied en een ‘geknepen’ hoogweergave wat zich voornamelijk uitte in de terughoudendheid van de transiente-weergave. De VR7MKII SE had, door de mate van overhang, een wat minder gedefinieerd hoger laag en lager midden gebied, de volledige resolutie die de paukslagen op deze Telarc-cd bezit kwamen niet helemaal uit de verf. Muzikaal gezien was het echter behoorlijk genietbaar en wellicht dat de laagweergave met een stevige solid-state eindversterker nog wat beter uit de verf kan komen?

Beide luidsprekers stonden opgesteld alsof ze een onderlinge strijd moesten gaan leveren. Een strijd tussen David, in de personage van uiteraard de VR-4JR, en Goliath, de VR-7. In tegenstelling tot de mythe wint de Goliath het ditmaal met gemak. En gezien de prijsverhouding tussen beide luidsprekers eigenlijk ook geen verrassende uitkomst natuurlijk. Dit naast het gegeven dat de VR-4JR wel een behoorlijke kamer, gezien zijn formaat, moest vullen met geluid. Wie weet, in een kleinere kamer had de David wellicht van de omstandigheden slim gebruik kunnen maken en was de strijd geheel volgens de mythe beslecht? Juist daarom zijn beurzen als de VAD,en vele andere, ook geen echte ijkpunten maar slechts momentopnames van hoe een bepaalde set op dat moment presteert in die situatie. Een gegeven wat misschien nog wel eens te vaak vergeten wordt door verschillende audiofiele enthousiastelingen.

Klikt u hier voor het volgende artikel

Tip: leest u ook:

Impressie 3 - B&W Nederland
Impressie 4 - Toshiba
Impressie 6 - Audiac
Impressie 7 - Malcolm J. Latham