Supergroepen bestaan al langer dan vandaag de dag. In het begin van de jaren zeventig was het gitarist en zanger Jeff Beck die samen met twee indertijd vermaarde artiesten een heuse supergroep vormde. Met hun debuutalbum, dat feitelijk titelloos was en daarom bekend werd met de namen van de drie artiesten Beck, Bogert & Appice, wisten de heren hoge ogen te gooien. Voor het eerst is het album in een geremasterde versie op hoogwaardig vinyl verkrijgbaar.
Het is Speakers Corner Records die het debuutalbum van Beck, Bogert & Appice uitbrengt. Dit album was het eerste van slechts twee studio-albums die deze superband uit zou brengen, samen met een zeer gelimiteerde live-LP die naar verluidt enkel in Japan verkrijgbaar was. De band vormde in 1972. Beck was al actief in zijn eigen The Jeff Beck Group (dat overvloeide in dit project) en The Yardbirds. Bassist Tim Bogert en Carmine Appice speelden voor hun participatie in deze supergroep een zeer verdienstelijke rol in de bands Cactus en Vanilla Fudge. Maar hoe snel deze groep zich ook vormde, Beck zijn narcistische nukken en niet in de laatste plaats een flink geval van lange tenen met een bijpassend humeur zorgden ervoor dat hij tijdens de opnames van de tweede plaat van dit trio spontaan de studio uitliep. Waarmee het voor Beck, Bogert & Appice al in 1974 gedaan was.
Wat best jammer is, want de band had veel potentie. Dit debuutalbum werd aangevuld door Jimmy Greenspoon (die erg fijn de piano bespeelt), Duane Hitchins (piano en mellotron) en Danny Hutton voor de achtergrondzang. De voorgrond is echter voor het trio Beck, Bogert & Appice, die hun debuutalbum vulden met een prettige mix van (hard) rock, blues en funk. Het album wisselt flink af. Al na de bluesy opener Black Cat Moan volgt een lekkere rocktrack in de vorm van Lady, om te worden gevolgd door een ballad in de vorm van de track Oh To Love You. Maar ook tracks als Sweet Sweet Surrender en Lose Myself With You zijn erg sterk, rocken flink en zijn toch compleet verschillend qua stijl. Knap, voor een beginnende groep, om met zoveel muzikale stijlen en invloeden op elke track te kunnen excelleren. Misschien wel de definitie van een supergroep? Af en toe klinkt de plaat voor die tijd overigens best heavy. Er wordt ook gecovered op Beck, Bogert & Appice: Superstition is afkomstig van Stevie Wonder en I’m So Proud stamt van Curtis Mayfield. De mastertapes werden voor Speakers Corner Records onder handen genomen door John Fry, die deze herpersing een wel heel erg mooie geluidssignatuur mee wist te geven. Opgewarmd of niet, Beck, Bogert & Appice is een plaat om met huid en haar te verorberen. En de mastering zorgt wellicht voor nog meer smaak dan vier decennia geleden. Warm aanbevolen!
Aanvullende informatie:
Label: Speakers Corner Records
Speelduur: 36:57 minuten
Website: n.v.t.
