Sommige albums lijken meteen al voor een negatieve beoordeling gedoemd te zijn dankzij de albumcover. Spontane of gedurfde foto’s die later weleens enorm gedateerd zijn vindt je overal. Zowel in de winkels met tweedehands vinyl als in het geval van sommige herpersingen. Zo ook voor het debuutalbum van Joe Vitale, dat in 1974 het levenslicht zag. De man geniet geen grote bekendheid, ondanks dat veel muziekliefhebbers zijn muziek in de platenkast kunnen terugvinden.
Het album Roller Coaster Weekend van Joe Vitale mag dan wel geen fraaie albumcover hebben, toch verdient het album een luisterbeurt. De term ‘don’t judge a book by its cover’ schiet me hier eerlijk gezegd te binnen, samen met enkele albumhoezen van Gino Vanelli uit de late jaren zeventig. Terwijl de muziek nog zo fraai was, de hoezen zou je nu niet meer kunnen tonen. Maar ik dwaal af.
Joe Vitale bracht zijn debuut uit via Atlantic Recordings. Geproduceerd door de broers Ron en Howard Albert, die ook verantwoordelijk waren voor Layla And Other Assorted Lovesongs van Derek and the Dominoes of Eat A Peach van The Allman Brothers. Zegt je nog niets? Zoek dan eens in je collectie naar het gelijknamige album van Crosby, Stills & Nash (CSN). Of het album Eagles Live uit 1980, van The Eagles zelf natuurlijk. Op al deze albums - en meer - was Vitale aanwezig als muzikant en soms schreef hij zelfs mee. Het begon in 1971, toen Ted Nugent hem vroeg om te drummen op toernee. Daarna was het niemand minder dan Joe Walsh (later The Eagles) die hem vroeg om te spelen in de band The Barnstorm. Toen deze in 1974 ophield te bestaan was het na een uitstapje naar de Michael Stanley Band tijd voor een soloalbum.
Op Roller Coaster Weekend staan elf tracks die allemaal rock-georiënteerd zijn. De multigetalenteerde Joe Vitale zorgde op het album zelf voor onder meer zang, drums, keyboards, fluit, synthesizers en percussieinstrumenten. Voor de gitaar maakte Joe gebruik van zijn oude klas- en bandgenoot Joe Walsh, Rick Derringer en Phil Keaggy. Nelson Padron werd ingehuurd voor additionele drums en de producerende broeders Ronnie and Howie (zoals de albumhoes vermeldt) doen de handclaps.
Hoewel de line-up anders doet vermoeden, zijn het geen heftige rocknummers op Roller Coaster Weekend. De tracks zijn eerder nogal soft, toegankelijk en poppy. Maar wie daar doorheen prikt hoort echter enorm getalenteerde muzikanten die gewoon heel erg fijne muziek maken. Toegegeven, geen enkel nummer blijft echt hangen, maar tracks als Falling, Step On You, Mad Men en het openende titelnummer zijn stuk voor stuk juweeltjes.
Het toetsenwerk is formidabel, de vocale bijdragen prima en het gitaarspel - hoewel in dienst van de muziek, niet andersom - heerlijk. En wellicht is het meest opzienbarend nog de productie die zijn tijd erg ver vooruit was. Met een beetje goede wil mag Roller Coaster Weekend zelfs als audiofiel aangemerkt worden. Deze herpersing is een hele fijne aanvulling op het flinke assortiment van Music On Vinyl en is verplichte kost voor liefhebbers van (folk-)rockmuziek uit dit tijdperk en de tien jaar erna. Joe Vitale heeft na dit album overigens nog twee soloalbums uitgebracht en legt zich tegenwoordig volledig toe op drummen.
Muziek: 7 ½
Klank: 8 ½
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 37:42 minuten
Website
