Het tiende album van wonderkind Hiromi Uehara is Alive. Letterlijk! Dit nieuwe album is niet alleen een schoolvoorbeeld van hoe powerjazz zou moeten klinken, het is ook een verslavende langspeler die nu al genoteerd staat voor plaatsing in de jaarlijsten van 2014. Hiromi verlegt grenzen en werkt genre-overstijgend, mede dankzij haar kundige en veelzijdige trio.
Alive is niet alleen het tiende album van Hiromi, maar ook haar negende als bandleider en het derde dat ze met het Hiromi Trio Project heeft opgenomen. Dit trio bestaat uit de 35-jarige jazzcomponiste/ pianiste zelf met contrabas gitarist Anthony Jackson (o.a. Paul Simon, Al DiMeola, Pat Metheny, Dizzy Gillespie, Steely Dan en Chick Corea) en drummer Simon Phillips (bekend van onder meer Toto, The Who en Judas Priest).Wie zegt dat rock en jazz niet samen gaan? Het trio is ook live te bewonderen, zoals op 13 juli tijdens het Gent Jazz festival.
Hiromi begon al op zesjarige leeftijd met het bespelen van de piano. Mede door de invloed van haar eerste pianoleraar (Noriko Hakita) leerde Hiromi spelen met dynamiek en haar eigen gevoel. Na een reis door zowel jazz als klassiek kwam ze terecht bij Chick Corea, waarmee ze een improvisatie voor twee piano’s speelde op het podium. In ’99 ging ze naar het Berklee College of Music, waar Jazzbassist Richard Evans haar mentor werd. Pianist Ahmad Jamal ontfermde zich samen met Evans over de jonge pianiste, die al voordat ze afstudeerde een contract had getekend bij platenmaatschappij Telarc.
Deze derde cd met het Hiromi Trio Project is de titel Alive meer dan waardig. Negen tracks lang neemt Hiromi de luisteraar mee langs haar muzikale interpretatie van levensloop. Zoals verwacht geeft het drumwerk van Phillips het werk extra extase, de invloeden van rockmuziek zijn overduidelijk aanwezig. De (bewuste) keuze om de drumkit –en met name de toms- zo duidelijk naar voren te plaatsen in de uiteindelijke productie geeft de muziek van Hiromi ook extra energie mee, wat het lastig maakt om niet met het ritme mee te gaan bewegen. De rol van basgitarist Jackson is een meer traditionele, ondanks dat zijn ervaring anders zou doen vermoeden. Het gaat hem prima af, en de kleine solo’s die hem zijn gegund tonen zijn veelzijdigheid des te meer.
Alive laat zich niet in een enkel muzikaal hokje plaatsen. De ene keer doet de muziek je denken aan Keith Jarrett’s oudere werk, terwijl de luisteraar vervolgens wordt getrakteerd op eigentijdse powerjazz met veel lyriek en avontuurlijke uitstapjes. De titeltrack Alive, Warrior (met een nogal klassiek-georiënteerd intro) en Life Goes On (voorzien van veel groove, een funky ritme en wellicht de grootste verscheidenheid aan dynamisch spel van alle drie de muzikanten binnen een enkele track) zijn hier enkele voorbeelden van. Af en toe betrap je Hiromi op een nogal poppy melodie, die vervolgens langzaam en gedegen wordt uitgebouwd zonder het ritme, de dynamische benadering van het toetsenwerk en de basismelodie uit het oog te verliezen. Luister maar naar het nummer Seeker. Romantiek is duidelijk hoorbaar op het innemende Firefly. Iedere track op het album vervult zo z’n eigen doel en nergens is het trio te betrappen op eindeloos verkennen van melodieën of nodeloos vervallen in herhalingen. Dat maakt van Alive een hoogwaardige plaat die blijft boeien, elke keer dat je hem draait. Hiromi’s kenmerkende gebruik van dynamiek, expressie, lyriek en af en toe bijna atletische spelkunst is daarbij niets minder dan verslavend en trekt je de composities in.
Alive van Hiromi staat nu al aangemeld voor een hoge notering in mijn persoonlijke jaarlijst van 2014. Zelden heeft een instrumentale jazzplaat zo weten te boeien. Dit is overigens mede te danken aan de meer dan goede productie, afkomstig van Hiromi en Michael Bishop samen. Klankmatig is Alive namelijk heel erg prettig om naar te luisteren, de dynamiek is voorbeeldig en instrumenten klinken natuurlijk en open. Zoals het hoort. Dat maakt, samen met de perfecte manier van componeren en uitvoeren, van Hiromi’s Alive een verslavend geheel dat zeker op de betere hifi-set extra tot z’n recht zal komen. Gaat dat horen!
Muziek: 10
Klank: 9 ½
Label: Telarc (via New Arts International)
Speelduur: 74: 52 minuten
Website
