Armoede in Engeland, dat ziet er nog net zo uit als vroeger: grauw en uitzichtloos. Het leven in de arbeidersbuurten van industriestad Bradford ziet er nog steeds uit als in de 19e eeuw. En ook daar groeien kinderen op die altijd iets van het leven weten te maken. Een alom bejubeld nieuw hoogtepunt in de rijke Britse traditie van de sociaal realistische cinema, losjes gebaseerd op het gelijknamige sprookje van Oscar Wilde.
Straatschoffies Swifty en Arbor worden van school getrapt. Ze zijn blij toe, kunnen ze tenminste hun eigen gang gaan. Niet dat het thuis zo gezellig is, de staat van de gezinnen waaruit ze komen is ronduit rampzalig. Geld gaan ze verdienen door overal met paard en wagen metaal te verzamelen en dat te verkopen aan een louche schroothandelaar. Deze man, Kitten, verdient zijn geld vooral met illegale paardenraces. Swifty is dol op paarden. Het perspectief van een carrière doemt op. De overmoedige, hyperactieve Arbor richt zich helemaal op de metaaldiefstal en neemt daarbij grote risico’s.
Clio Barnard toont zich in haar speelfilmdebuut een waardig opvolgster van Ken Loach. Net als haar Schotse collega Lynne Ramsey (Red Road, Fish Tank, Wuthering Heights) tekent ze een ontluisterend, aangrijpend beeld van hoe armoede kinderen in een totaal uitzichtloze positie plaatst. Sociale betrokkenheid gepresenteerd in een krachtige visuele stijl. Bovendien weet Barnard haar acteurs tot geweldige prestaties te brengen, met hartverscheurend effect.
In een bijgeleverd interview vertelt ze hoe het verhaal zich ontwikkelde. Al fantaserend op het gegeven van het beknopte sprookje van Oscar Wilde (vijf pagina’s) stond eerst Kitten centraal in het script, als reus. Al werkend met de als acteur onervaren kinderen verschoof het perspectief volledig en doemde de vraag op of het nog wel opportuun was de titel van de film te handhaven – je herkent het sprookje nog met grote moeite terug. De kern, kinderen die niet mogen spelen, bleef gehandhaafd, dus mocht de titel blijven. Interessant is ook hoe Barnard haar keuze voor het slot van de film motiveert, terwijl ze ook een andere slotscène gefilmd had.
De jonge Shaun Thomas, die Swifty speelt, had al veel ervaring in de schroothandel en trad op als adviseur voor Barnard, die zich als een documentairemaakster terdege inleeft in haar personages voor ze aan het filmen gaat. De kinderen, die ook geïnterviewd worden, zijn vast van plan hun acteercarrière voort te zetten. Shaun heeft al een agent ingehuurd, vertelt hij.
Aanvullende informatie:
VK, 2013
Speelduur: 95 minuten
Regie en scenario: Clio Barnard
Camera: Mike Eley
Montage: Nick Fenton
Art direction: Helen Scott
Met: Conner Chapman, Shaun Thomas, Sean Gilder, Rebecca Manley, Siobhan Finneran
Extra’s: interviews (20 minuten)
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: Cinéart
Distributie: Twin Pics
