Het Noorse stadje Bergen geniet vooral faam vanwege zijn idyllische uiterlijk en natuurlijk als bakermat van de Noorse (black) metal scene. Toch valt er meer te ontdekken, getuige het debuutalbum van de band Seven Impale. De progressieve rockmuziek die de band op de langspeler City Of The Sun ten gehore brengt is namelijk verslavend goed, uniek en voorzien van diverse invloeden zoals jazz.
Met vijf lange tracks op één cd, toont Seven Impale zich het genre progressieve rock al waardig. Daarnaast laten de zes Noorse heren horen dat ze goed hebben geluisterd naar diverse muziekstijlen, zoals de jaren ’70 jazz, Scandinavische metal en de progressieve klanken van King Crimson. Mét een vleugje klassieke invloeden, oud en nieuw. Vanaf de eerste seconden van City Of The Sun valt op dat Seven Impale een geheel eigen sound hebben, wat best uniek genoemd mag worden gezien de korte periode van amper vier jaar dat het gezelschap officieel samen is.
De basis ligt weliswaar diep in de progressieve rock, waar Seven Impale veel saxofoon (gespeeld door Benjamin Mekki Widerøe) en af en toe een flinke portie metal aan toevoegt. Die combinatie is erg geslaagd, want het eclectische geluid van de saxofoon werkt erg verfrissend en de nogal divers toegepaste percussie en de vele tempowisselingen zorgen voor een verhalend geheel. Alle elementen zijn vertegenwoordigd, groovy geluiden stevige rock, veel melodieën, en een gezonde dosis duisternis/ suspense maken van City Of The Sun een plaat die veel muziekliefhebbers aan zou moeten spreken. De zang van Stian Økland is niet alom vertegenwoordigd, maar wel herkenbaar en op juiste wijze toegepast. De muziek doet echter het meeste werk binnen de nummers, en wordt aangevuld met keyboard, hammond en fraai geplukte basnoten.
De epische tracks -die allen gevuld zijn met een fraaie opbouw, werkend naar een melodieuze climax- zullen ook veel jazzliefhebbers aanspreken. Goede voorbeelden hiervan zijn de opener Oh, My Gravity en het lange God Left Us For A Black-Dressed Woman. De flink ruige riffs die af en toe worden toegepast (met als hoogtepunt de track Extraction) laten horen dat ook de metal fan op z’n wenken bediend wordt en de herkenbare melodieën die op City Of The Sun verkend worden zijn beklijvend en betoverend tegelijkertijd.
Met een productie die de muziek prima aanvult –uit handen van Iver Sandøy die ook voor Enslaved en Krakow produceerde- en een speelduur van ruim 45 minuten is het langspelerdebuut van Seven Impale zeer geslaagd te noemen. Het hebben van een volledig eigen geluid, duidelijk doorklinkende invloeden van diverse muzikale stromingen en goede composities geven de band bestaansrecht. Ik vermoed dat Karisma de heren snel weer zal vragen om nog een album op te nemen, want City Of The Sun lijkt voor succes te moeten gaan zorgen. Voorlopig laaft de progliefhebber zich maar aan dit album, en vooral aan de aanstekelijke combinatie van saxofoon met gitaarriffs.
Muziek: 8,5
Klank: 8
Label: Karisma Records
Speelduur: 45:36 minuten
Facebook pagina
