REVIEW

Todd Tobias - Impossible Cities (CD)

Eric de Boer | 09 december 2014

Impossible Cities is het tweede solo album van de uit Ohio afkomstige producer en artiest Todd Tobias. Hoewel deze man onder z’n eigen naam weinig bekendheid geniet, zijn veel van zijn projecten en samenwerkingen een stuk bekender.

Het jonge Utrechtse platenlabel Tiny Room Records tekende voor het album en toont daarmee meteen een flinke portie moed.

Al zal de naam van Todd Tobias weinig bellen doen rinkelen aan deze kant van de oceaan, zijn de samenwerkingen met Robert Pollard en diens lo-fi indie rock band Guided By Voices samen met zijn werk voor en binnen Circus Devils een stuk bekender. Maar wel bij een select publiek met een al even selecte smaak.

Het tweede album dat de nu 47-jarige Tobias onder z’n eigen naam heeft uitgebracht, laat horen dat de multi-instrumentalist zijn fantasie volledig los heeft mogen laten. Impossible Cities staat namelijk bol van productietechnische gimmicks en geeft ondanks een lo-fi karakter blijk van een inventieve en kunstzinnige geest van de schrijver zelf.

Impossible Cities is een volledig instrumentaal conceptalbum, waarop Todd Tobias op elk van de 16 tracks een andere bedachte stad toont. Todd liet zich hierbij inspireren door de poëtische roman Invisible Cities (Le Cittá Invisibli) uit 1972 van Italo Calvino.

Dat de fantasie van Tobias een duistere kant heeft, blijkt echter wel. De invulling die hij gaf aan 16 bedachte steden is er namelijk één met weinig kleur, maar wel vol met grijstinten. Impossible Cities is dan ook geen lichte kost.

Iedere track is vernoemd naar een ‘stad’, inclusief een subtitel die de fantasie moet stimuleren. Met een speelduur die per track varieert tussen anderhalf tot bijna vijf minuten en een enorme diversiteit tussen de tracks onderling is Impossible Cities op het eerste gezicht een wat onsamenhangend geheel.

De hoorbare productionele vrijheid die Tobias zichzelf vrijelijk heeft gegund vergroot die diversiteit nog sterker. Nee, niet iedere track is even sterk. Maar na enkele luisterbeurten komen de betere nummers van het album vanzelf bovendrijven.

       

Zo blijven het zwaar op percussie en vervormde gitaren leunende Kur (City Of Hidden Trails), het flink met afwijkende maten spelende Pyrrus (City Of The Fire-Bathers) of het met vervreemdende soundscapes doorspekte, licht psychedelische Gorgum Reeth (City Of The Rat-Sized Men) toch wel enigszins bij.

Als geheel is Impossible Cities echter verre van toegankelijk, zelfs wanneer je de af en toe best prettige zware riffs in ogenschouw neemt. En met sommige tracks die feitelijk te kort zijn om volledig tot wasdom te komen (zoals Nargesh, Wermol of Iranoi), zorgt dit album af en toe toch voor een onvoldaan gevoel.

Tobias was zelf klaarblijkelijk ook nog niet geheel tevreden met deze plaat, want hij bracht vrijwel direct een begeleidende EP uit met daarop nog tien aanvullende tracks. Die overigens prima op deze CD hadden gepast.

De muziek van Todd Tobias op Impossible Cities is duister, af en toe onderaards en nogal excentriek. Ik vermoed dat dit album een select publiek -en filmmakers binnen een even duister genre- kan bekoren en wie ervoor openstaat kan met een deel van de tracks nog best uit de voeten. Mits men het geheel vanuit een artistiek oogpunt beschouwd.

De toevoeging van instrumenten zoals fluit, een verwrongen klinkend orgel of apart gestemde toetsen maken van Impossible Cities wel een iets beter te verteren geheel, al zal de audiofiel geen begrip op kunnen brengen voor sommige keuzes in de productie. Het past een beetje binnen het experimentele post-rock genre.

Sta je open voor een excentrieke muzikale ontdekkingsreis en heb je een rijke fantasie gecombineerd met een voorliefde voor het duistere, dan zou Impossible Cities best een leuke ontdekking kunnen zijn.






EDITORS' CHOICE