Subaqueous is het tweede album van Drown, dat een bezwerende onderwater-ervaring met zich meebrengt. Veertig minuten lang wisselt het project van Markov Soroka eb en vloed af, waarbij de duisternis der hypothetische verdrinking wordt afgewisseld met fraaie melodielijnen en prachtige soundscapes. Ik neem u mee, diep in de zee…

Soroka is in het land der zware metalen geen onbekende. Naast dit project is de in Portland wonende artiest van Oekraïense komaf bekend van zijn werk voor en met Aureole, Krukh en Tchornobog. Middels Drown omarmde de twintiger de zogeheten aquatic doom metal en bracht in 2014 Unsleep uit, waarop verdrinking een metafoor werd met een conceptalbum als gevolg. Op Subaquous borduurt Markov Soroka voort op dat concept, in de vorm van twee lange tracks die netjes per plaatkant zijn verdeeld.

De sticker op de albumhoes werkt op z’n minst zinnenprikkelend met de omschrijving ‘Aquatic doom metal entwining the thread of human and sea’. Weinig muzikale genres zo uitgebreid en versplinderd als metal, dus een korte uitleg is wellicht op z’n plaats. Doom metal is een subgenre van heavy metal, waarbij vooral de trage tempo’s, zwaar afgestemde gitaren en een nog zwaardere sound kenmerkend zijn voor het geluid. Vocaal worden zowel gewone zang als harsh vocals (grunts e.d.) gebruikt. Funeral doom is daar weer een subgenre van, waarbij een nog zwaarder gitaargeluid, nog meer traagheid, melancholische vocalen en veel atmosferische invloeden de boventoon voeren, wat uitwerkt in een droomachtig geheel.

Drown heeft daar met haar ‘aquatic doom metal’ nog een subgenre aan toegevoegd, hoewel de band daar niet de eerste in is. Het water-aspect in de muziek, dat als zware oceanische druk kan worden ervaren en verdrinking al dan niet metaforisch benadrukt, wordt door Markov Soroka, aangevuld door drummer Wessel Damiaen, prachtig uitgesponnen neergezet op Subaqueous. Dat het verdrinkingsaspect meer bevat, blijkt uit Markovs uitleg: ´Het verdrinken van ons leven is evenzeer een metafoor als een constructie om op dit album in te kunnen ontsnappen. De gemeenschappelijke misère van het menselijk leven zijn de verschillende vormen van rouw en depressie die we als verlies ervaren”. Geen vrolijke boodschap, maar wel een die hoort bij het menselijk bestaan.

Albumopener Drowned VI: Mother Cetacean opent met atomosferische klanken, aangevuld met onderwater-geluiden. Heldere gitaarklanken worden zwaar vervormde gitaargeluiden en Drown zuigt de luisteraar mee in de oceanische diepten, met tonnen waterdruk die middels zware riffs, galmende vocalen en een verrassende serene, maar flink melancholische atmosfeer op het gehoor en gevoel inwerken. Geen lichte kost, maar wel prachtig uitgevoerd. Soroka weet heldere elektrische gitaar op fijne wijze te verweven met de logge riffs, zorgend voor een synergie tussen enerzijds rouwend zware tonen en pure depressie tegenover ijle melodielijnen en luchtige harmonieën. Daarnaast gebruikt hij wisselende speelstijlen om het geheel meer diepgang te geven.

Wat aan het eind van de eerste track en meer in de hele tweede track Drowned VII: Father Subaqueous is verwerkt, is het geluid van onder meer cello en viool, bespeeld door Gina Hendrika Eygenhuysen. Het geeft de nummer van Drown op dit conceptuele vervolgalbum een extra verrijking, zonder dat het storend wordt. Soroka blijft het genre funeral doom trouw en voegt wellicht niet al te veel vernieuwende elementen toe, maar steekt wel ver boven het maaiveld uit dankzij een goede balans tussen de vocalen, instrumentatie en speelstijlen. De duisternis van de diepe zee op vrijwel perfecte wijze op muziek gezet. En zeker niet voor tere zieltjes. De tempowisselingen zijn prima getimed en de bijna filmische soundscapes die de muziek in- en uitleiden en ondersteunen zullen ook zeker drone- en sludge fans aanspreken.

En zo biedt Subaqueous de liefhebber van muzikale ontdekkingsreizen twee plaatkanten lang een bezwerende, intensieve reis langs de diepe krochten van de oceanen. Muzikaal omlijst door wonderschone riffen en wisselingen der getijden, biedt Drown de luisteraar een enerverende manier om mee te stromen in een onderwaterwereld. Natuurlijk zal niet iedereen het muzikale genre kunnen waarderen, zoals dat wel vaker het geval is bij uitzonderlijke muziek. Wat mag, gelukkig. De productie, uit handen van Greg Chandler (Esoteric), past bij de muziek en is eerder wat dikker aangezet dan dynamisch. Voor het persen van deze zwarte vinylversie was het Duitse Optimal Media verantwoordelijk, dat werkelijk een prima product heeft geleverd. Stil, vlak en goed verpakt in een klaphoes uitvoering. Aanbevolen voor avontuurlijke luisteraars.

Subaqueous is vanaf vrijdag 28 februari verkrijgbaar.

Muziek: 8,4
Klank: 8
Kwaliteit persing: 9
Label: Lupus Lounge/ Prophecy
Speelduur: 41:56 minuten
Website: markovsoroka.bandcamp.com