Anoniem een album uitbrengen kan diverse redenen hebben, die soms pas veel later aan het licht komen. Het enige studioalbum van het Amerikaanse acid-rock gezelschap The Animated Egg werd in 1968 onder dezelfde titel uitgebracht en was zo’n anonieme plaat, waarvan de waarschijnlijke waarheid pas jaren later bekend is geworden. Music on Vinyl bracht onlangs het album opnieuw uit.

Een matig gefotografeerde groep muzikanten in een gemarmerde lijst geven samen met het in geel gedrukte lettertype meteen aan dat we hier te maken hebben met een psychedelisch album uit het tweede deel van de jaren zestig van de vorige eeuw. Achterop de hoes zijn buiten de trackinformatie en een grappig bedoeld ‘kip-of-het-ei’-verhaaltje ter inleiding van de introductie van een 'groep bewezen ‘New Sound’-muzikanten’ verder geen nuttige bronnen van informatie te vinden wie deze nieuwe studio-groep nu bestierde.

Pas veel later bleek dat The Animated Egg, zoals het album en de band hier heten, draaide rondom sessiegitarist Jerry Cole. Ooit begonnen binnen de band The Champs, maar hij vond uiteindelijk zijn succes als bandleider en sessiemuzikant, met zijn hoogtepunt in de jaren zestig. Het was in dat decennium dat Cole werkte met grootheden als The Byrds, Nancy Sinatra en The Beach Boys en hoorbaar was op hun grootste successen uit die tijd. Cole was echter ook onderdeel van een psychedelische scène en maakte met andere sessiemuzikanten een album onder de bandnaam The Id. Het verhaal ging, dat de tracks op The Animated Egg afkomstig zijn vanaf de studiotapes die toenmalig manager/producent Paul Arnold verduisterd en doorverkocht zou hebben en dat er daarom geen muzikanten vernoemd zijn op het album, dat niet gebruikte tracks zou bevatten die bedoeld waren voor het oeuvre van The Id.

Het is echter Jerry Cole zelf geweest die voor zijn dood in 2008 openbaar maakte dat de Animated Egg tracks waarschijnlijk afkomstig waren van andere opnamesessies en zijn ingespeeld met andere sessiemuzikanten dan die verantwoordelijk voor de muziek van The Id. Helemaal duidelijk of verifieerbaar zal het waarschijnlijk nooit worden, maar een interessant verhaal is het zeker. De muziek bestaat echter nog wel en is door Music On Vinyl voor het eerst sinds het einde van de zestiger jaren opnieuw aan vers oranje vinyl toevertrouwd, in een tot 750 stuks gelimiteerde en genummerde oplage.

En laat dat nou best een leuke (en verrassend frisse) luisterervaring bieden! De tien nummers die The Animated Egg sieren zijn stuk voor stuk gecomponeerd en uitgevoerd in een periode dat geestverruimende middelen klaarblijkelijk ruimschoots voorhanden waren, want psychedelisch is het geheel zeker. Ronduit ‘groovy’ en ‘fuzzy’ klinken de gitaargeluiden, aangevuld met een vrij tammetjes in de mix verwerkte drumkit, een adequate maar stilistisch licht gedateerde basgitaar en her en der aangevuld met piano en zelfs sitar. De gitaar speelt de boventoon, vaak meerstemmig en afwisselend helder en uitgevoerd met die warme, gruizige distortion.

En hoewel er op muzikaal vlak voor de gemiddelde luisteraar genoeg basiselementen van toen populaire muzikale spelstijlen (zoals surf rock, rock ’n roll en zelfs Latin rock) te vinden zijn, is de muziek die The Animated Egg op dit instrumentele album ten gehore brengt amper geschikt voor de brave huisvaders/-moeders en hun kroost uit die periode. De ziel van de muziek wordt al blootgelegd in de titels van de tracks, want met namen als I Said, She Said, Ah Cid of Sippin’And Trippin’ laat men waar het om de sfeer gaat weinig aan de verbeelding over. Er staan echter wel obscure pareltjes op deze plaat, die ook vandaag de dag nog genietbaar zijn. Het tweede nummer dat ik hierboven noemde, kent grote gelijkenissen met muziek van The Byrds, en het nogal intense Sock It My Way had niet misstaan op een album van The Doors.

Toegegeven, soms klinkt de muziek wat voorspelbaar of braaf, maar de arrangementen en uitvoeringen van de tracks kloppen wel. Hoewel er om het enige studioalbum dat onder de bandnaam The Animated Egg uitkwam een flinke sfeer van ‘psychsploitation’ hangt, biedt het album fijne momenten en een heerlijke sfeer. Zelfs zonder geestverruimende middelen. Daarnaast klinkt deze fraaie gelimiteerde persing open, fris en prettig dynamisch, wat die sfeer van toen enkel uitvergroot. Een leuke toevoeging aan de analoge collectie voor liefhebbers met een brede smaak en een voorliefde voor cult-albums.

Muziek: 7.8
Klank: 8
Kwaliteit persing: 9
Label: Music on Vinyl
Speelduur: 25:30 minuten