Trek een blik interessante artiesten open, laat ze het klankspoor volspelen van het zoveelste onnozele verhaaltje over vampiers (én weerwolven dit keer) en je hebt een kaskraker. Ook bij Hollywoods laatste product, "Underworld" hoort weer een “Original Soundtrack.”
Op de soundtrack van Underworld is er wel een heel groot blik opengetrokken: Danny Lohner (Nine Inch Nails), James Maynard Keenan (Tool/Perfect Circle), Page Hamilton (ooit Helmet), Wes Borland (ex-Limp Bizzkit), Richard Patrick van Filter. hebben allemaal in meer of mindere mate hun bijdrage geleverd aan deze soundtrack. Zullen we "onze" Sarah Bettens van K’s Choice nog even noemen? Of Concrete Blonde`s Johnette Napolitano? Stop. Er kan namelijk nog een hele rits aan namen genoemd worden, maar voorgaand lijstje lijkt al op namedropping, irritantste der slechte eigenschappen van recensenten.
Lohner heeft onder zijn productionele leiding een redelijk consistent album weten neer te zetten. Een zeldzaamheid onder soundtracks, die meestal uitblinken in rommeligheid of saai zijn zonder beelden. Van saaiheid is bij Lohner echter geen sprake, hij weet de spanning er aardig in te houden.
Onder naam van Renholder zet hij in een aantal rake korte industriele stukken de sfeer van de film neer.
Maar zijn echte kunde toont hij door zijn songschrijverschap en een groot aantal knappe remixen. Aan Perfect Circle`s “Judith” (van Mer de Noms) weet hij zowaar nog een dimensie toe te voegen.
Boeiendst aan deze plaat zijn de samenwerkingen tussen muzikanten van divers pluimage. Vooral Keenans naam zie je vaak tussen anderen in de credits verschijnen. Absoluut hoogtepunt en tevens dieptepunt van zo`n samenwerking is "Disco King" van Bowie. Hoogtepunt door een knap instrumentarium en productie. Wat wil je ook als je Keenan, John Frusciante (de Peppers!) en zwarte engel Lisa Germano bij elkaar zet en het moddervette resultaat ook nog eens laat remixen door wederom Danny Lohner? Jammer dat dit alles teniet gedaan wordt door de lijzige en tegenwoordig zelfs ronduit irritante stem van Bowie.
Door al die samenwerking staat het begin van deze soundtrack als een huis. De eerste tien nummers lijken voor elkaar geschreven. Vooral sterke opener “Awakening” van Lohner/Borland/Patrick (als The Damning Well), "REV 22:20" van Puscifer (oftewel Tool`s Keenan, Lisa Germano, Danny Lohner en actrice Milla Jovovich) is ronduit indrukwekkend. Zelfs de ietwat vreemde eenden in de bijt van Skinny Puppy met hun kaal 80`s industrialgeluid passen perfect tussen voorgaand en opvolgend nummer.
Het tweede stuk ontbeert de verbonden van de eerste helft en is qua opbouw minder sterk. Maar wat inhoud betreft is er niks aan de hand, op een niemendalletje van Trust Company na. Als je Dillinger Escape Plan op een commerciele verzamelaar durft te zetten heb je lef. En smaak. Want deze smerige, extreem complexe kankerherrie uit de stal van Mike Patton doet naar meer verlangen. Veel meer. Lisa Germano geeft je met "From a Shell" kippenvel, zoals je dat al lang niet meer had. The Icarus Line met hun woedende Gun Club-achtige metalpunk geeft je weer rillingen op een heel andere wijze. En Sarah Bettens maakt jaloers. Daar kan onze Ilse de Lange nog een puntje aan zuigen.
Maar uiteindelijk doet deze soundtrack vooral dorsten naar meer werk van combinaties als Keenan, Lohner en Germano. Als ze David Bowie maar thuislaten.
Over de CD:
Label: Lakeshore/Roadrunner Records
19 tracks 67:43
