Het is veertig jaar geleden dat Michael Jackson met zijn zesde solo-album de wereld van de popmuziek en meer voorgoed wist te veranderen. Thriller brak record na record en kenmerkt nog steeds de briljante muzikale geest van onder andere Michael Jackson zelf. Mobile Fidelity Sound Lab vond het reden om het album opnieuw gemasterd uit te brengen op hun allerbeste analoge product.

Thriller was echt een enorme mijlpaal in de popgeschiedenis. Niet voor niets staat het album op de derde plaats van de Definitive 200-lijst van de Rock and Roll Hall of Fame, een samenstelling van albums waarover algemene consensus heerst dat het de beste albums aller tijden zijn. Thriller volgde het zeer sterke Off The Wall op, het eerste album dat Jackson via het platenlabel Epic uitbracht. Met een flink budget en wederom producent Quincy Jones ter ondersteuning kwam Thriller tot stand. Jackson zelf schreef vier tracks, maar het waren vooral enkele leden van de band Toto die het album muzikale invulling gaven.

De flinke lijst met credits waaraan Thriller schatplichtig is, wordt dan ook getooid met namen als David Paich, Steve Lukather en Jeff Porcaro. Daarnaast staan James Ingram en Jacksons zussen La Toya en Janet genoemd voor de achtergrondzang, is Paulinho da Costa verantwoordelijk geweest voor de percussie en tooien meer namen die in de tachtiger jaren wat betekenden de lijst met meewerkenden. En natuurlijk de fijne signature sound die voortkwam uit de samenwerking tussen Jackson en Jones, die de combinatie van pop, funk, R&B en zelfs rock op Thriller mede beroemd heeft gemaakt.

Met de onofficiële titel van meest verkochte album aller tijden behoeven de negen tracks die Thriller rijk is waarschijnlijk geen uitgebreide introductie of omschrijving meer. Een korte opsomming van hoogtepunten, zoals de fenomenale titeltrack met zijn uitgebreide clip en de onvergetelijke bulderlach van Vincent Price aan het eind van de track. Of Beat It, Jacksons eerste knieval voor rock, met de legendarische gitaarsolo van Eddie van Halen. Of het zoete The Girl Is Mine, het duet met Paul McCartney dat net als alle andere singles op Thriller (totaal maar liefst zeven) bijdroeg aan het verminderen van racisme in de V.S. Want ook Jackson had daar in 1982 last van, totdat CBS Records-baas MTV voor het blok zette om Billie Jean en Beat It uitgezonden te krijgen. Dat heeft uiteindelijk geleid tot meer artistieke vrijheden van niet-blanke artiesten in Amerika en later wereldwijd, terwijl Michael Jackson met deze tracks en Thriller zelf een nieuwe, hoge standaard zette waar het gaat om videoclips.

Mobile Fidelity Sound Lab heeft 2022 ongetwijfeld niet als erg prettig ervaren, aangezien een aantal journalisten erachter kwam dat er een digitale component tussen de originele mastertapes en de definitieve lp’s zat.

In retrospect eigenlijk niet zo heel spannend, want als je weet dat Donald Fagens The Nightfly (dat in 2017 door MoFi als een van de eerste Ultradisc One Step boxsets werd uitgebracht) geheel digitaal is opgenomen, hadden analoge mastertapes voor dit album nooit kunnen bestaan. Overigens is dat een van de best klinkende persingen in mijn bezit, maar dat terzijde… Gelukkig worden nieuwe releases op dit label tegenwoordig voorzien van een vermelding van het DSD256 (Quad DSD) onderdeel van het proces voor onder andere deze UD1S release op semi-doorzichtig supervinyl. En wanneer je weet dat zowel de tand des tijds als het herhaaldelijk afspelen van analoge tape de kwaliteit van de opname aantast, mogen we maar blij zijn met de digitalisering van die originele audio-documenten. Maar dat is mijn mening als muziekliefhebber.

De audiofiel in mij (ik reken mezelf normaliter overigens tot de groep music-first-audiophiles) wordt blij van deze MoFi persing, die overigens voor het eerst in de geschiedenis van MFSL UD1S releases uit een 33 1/3 toeren persing bestaat. Dat maakt de verpakking van de lp een stuk handzamer, hoewel die nog steeds fraai is uitgevoerd. Belangrijker is dat MoFi’s Krieg Wunderlich en zijn assistent Shawn Britton van de hen beschikbaar gestelde originele mastertapes een fraai, holografisch en extreem audiofiel resultaat hebben weten neer te zetten. Een groot en vooral diep geluidsbeeld, een heldere frisheid en een daaruit voortvloeiende grote mate van bovenal fijne dynamiek maken dat Thriller op UD1S vinyl openbarend klinkt.

Is dat dan beter dan de originele persing? Mijn in Nederland geperste versie (NL 01-85930-3B-1 PBL 38112-HOL C) is meermaals ter vergelijking op het draaiplateau van mijn platenspeler beland in de afgelopen weken. Wat vooral opvalt, is dat de 40 jaar oude en dunne persing vooral vetter en zelfs wat gecomprimeerd klinkt. In verhouding. Dat maakt het welllicht meer geschikt om op de radio beluisterd te worden en ik kan me ook voorstellen dat de gemiddelde R&B liefhebber meer opheeft met de grotere hoeveelheid grove basklanken en de daarbij passende warmte in het lagere middengebied. Ja, het klinkt toegankelijker. Maar als je de verfijningen van de MoFi persing afzet tegen de commerciële genietbaarheid van het origineel, dan wint de luxe herpersing het met twee spreekwoordelijke vingers in de neus van zijn voorganger. Alles, werkelijk alles, wordt op de UD1S-persing feilloos naar voren gehaald, tot in de fijnste timbres en uitstervende stemmen aan het eind van tracks.

Gelukkig is er dan altijd nog het component smaak. Niemand zou je voor moeten schrijven wat jij prettig vindt. Dus ook niet voor muziek, wat mij betreft. Ja, Thriller op MoFi UD1S vinyl klinkt fenomenaal, maar dat mag je vergelijken met het nuttigen van een rokerige, turfachtige whisky die jarenlang is gerijpt op een speciaal vat. Daarvoor ga je zitten en neem je de tijd. En ook de waardering van zoiets zal niet zomaar uit de lucht komen vallen, maar moet gecultiveerd worden.

Dan is er de nuchtere Hollandse conclusie. Want voor het bedrag dat Thriller op MoFi UltraDisc One Step vinyl moet opbrengen, koop je volgens Discogs zes keer de originele persing uit 1982 waaraan ik refereerde. En dus naast Thriller nog wat albums voor hetzelfde totaalbedrag. Het zijn keuzes die je zelf moet maken. De journalist in mij vond het noodzakelijk om het album aan te schaffen en te vergelijken, de audiofiel in mij kan er enorm van genieten en de muziekliefhebber maakt het stiekem minder uit. Ieder het zijne, zal ik maar zeggen.

Muziek: 9,4
Klank: 8,9
Kwaliteit persing: 9,9
Label: Mobile Fidelity Sound Lab
Speelduur: 42:19 minuten
Website: https://www.michaeljackson.com/