Brian Wilson? Beach Boys? Hebben die iets met elkaar te maken? Domme vragen bestaan niet. Maar als je deze vragen stelt na het beluisteren van de eerste 10 seconden van ´Gettin in over my head´ zijn er twee dingen mogelijk: of je maakt een grap of je hebt nog nooit van de Beach Boys gehoord.
Nou lijkt me dat laatste erg onwaarschijnlijk. Je kunt dus eigenlijk niet om de verbintenis Wilson - Beach Boys heen. En dat Brian zijn luisteraars dat duidelijk wil maken is zo klaar als een klontje. Het Beach Boys bloed stroomt nog volop door zijn aderen en de hele cd ademt de sfeer van Pet Sounds en Smile meedogenloos door de speakers uit.
Brian Wilson´s verhaal is legendarisch. Als muzikale motor bracht hij de Beach Boys tot grote prestaties met Pet Sounds. Hij had als doelstelling The Beatles te overtreffen na Sgt. Peppers´s lonely hearts club band. Maar in tegenstelling tot McCartney en Lennon, die elkaar hadden om prestaties te leveren, stond Wilson er alleen voor in zijn band. Het prestigieuze en het alles overtreffend bedoelde project ´Smile´ werd hem dan ook teveel en kwam nooit tot afronding. Zijn psychiater verbood hem zelfs maar aan `Smile´ te denken. Lange tijd acteerde Wilson op een laag pitje, maar in 1988 verscheen weer een solo album en in de jaren ´90 was hij weer te horen op de plaat van muzikaal geestverwant Van Dyke´s Park. Na het verschijnen van het album ´Imagination´ in 1998 besloot Brian weer te touren. Dankzij de zeer succesvolle en gewaardeerde live opvoeringen van Pet Sounds kwam ´Smile´ weer in beeld. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met de inmiddels ingespeelde liveband werd Smile geheel opnieuw opgenomen en wordt het inmiddels overal opgevoerd. De release van het langverwachte meesterwerk staat gepland in het najaar van 2004.
Wie zit er dan nu nog te wachten op een derde solo cd van Brian Wilson met zoveel moois in het verschiet? En waarom heeft hij hem eigenlijk gemaakt? Ik kan twee antwoorden bedenken:
Ten eerste heeft Wilson er zin in! Dat is dan ook te horen op ´Gettin in over my head´. Alhoewel de stem van Wilson stroef, kleurloos en weinig flexibel klinkt is de muziek verre van dat. Het enthousiasme straalt ervan af. Het openingsnummer (gezongen overigens door Elton John) is een inswinger eerste klas. En deze intentie blijft gedurende de hele cd aanwezig. ´With a little help from my friends´, zo moet hij gedacht hebben, want ook Paul Mc Cartney, Eric Clapton en broer Carl Wilson geven acte de presence.
Ten tweede moest Brian oefenen! Hij begeeft zich natuurlijk op erg glad ijs met een volledige remake van een notoir album als ´Smile´ waar de bootleg markt zich als decennia lang op heeft gestort. Het moest natuurlijk net zo klinken als dat de originele Beach Boys geklonken zouden hebben. Een betere manier om dat uit proberen is er natuurlijk niet dan het produceren van een ´neutraal´ album met exact dat geluid. En hiervoor ontvangt Wilson een tien met een griffel!! Het klinkt als een re-release van een Beach Boys plaat uit de jaren zestig, inclusief het typische tom-tom geluid en de brommende bariton sax waarmee ´Good Vibrations´ zo beroemd werd. Voor Beach Boys liefhebbers zal het een feest der herkenning zijn.
Met ´Gettin in over my head´ levert Wilson een, op een aantal liedjes na, mooie en frisse plaat af. Maar of het grote publiek massaal in de rij zal staan om de plaat aan te schaffen is de vraag. Eerlijk gezegd geloof ik ook niet dat dat de bedoeling is geweest. Het is de generale repetitie en laatste vingeroefening van Wilson om het typische geluid te creeren dat nodig is voor het produceren van zijn ultieme meesterwerk `Smile´. Wat mij betreft is dat meer dan goed gelukt en ik kijk nu al uit naar dat langverwachte moment dat ´Smile´ in zijn officiele en afgemaakte vorm uit mijn speakers klinkt.
