Het wordt tijd dat de Nigeriaanse desert blues band Mdou Moctar meer bekendheid gaat krijgen in de westerse wereld. Het album Funeral for Justice kan daar zeker voor zorgen.
De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.
Mdou Moctar
De naam Mdou Moctar had ik toch al eens eerder gehoord? Na enig speurwerk bleek dat te kloppen. Sterker nog, ik bleek de band in levende lijve gezien en gehoord te hebben: in 2019 stonden ze geprogrammeerd op het onvolprezen festival Explore the North van/ in Leeuwarden.
Dat jaarlijkse festival staat inmiddels bekend om haar gedurfde en gevarieerde programmering, waarbij nou eens niet voor de groten namen gekozen wordt. De programmeurs van het festival blijken een fijne neus te hebben voor nieuwe bands met niet al te voor de hand liggende muziek. In 2019 werd daar dan wel een kleine uitzondering voor gemaakt door het Russische Pussy Riot op de afsluitende zondag te laten optreden, maar dat was dan ook meer een politiek statement. Om maar te zeggen: muziek hoeft niet alleen vrijblijvend te zijn. Pussy Riot bracht één grote aanklacht tegen Rusland, en probeerde ons ‘westerlingen’ wakker te schudden. Te laat helaas.
In ieder geval stond op de openingsdag op dezelfde plek in het legendarische Zalen Schaaf (laat deze zaal nooit verdwijnen alstublieft) een voor mij totaal onbekend gezelschap uit Niger met de bandnaam Mdou Moctar. Ik geloof dat in het programmaboekje de band aangeprezen werd vanwege de aanwezigheid van de Afrikaanse Jimi Hendrix: bandleider Mahamadou Souleymane, alias Mdou Moctar, tevens naamgever aan deze band.
Op het podium stonden vier mensen in witte gewaden een verpletterend opzwepend concert te geven. Je kon er met goed fatsoen niet bij stil blijven staan.
Funeral for Justice
Dat is nu wel een beetje het probleem bij het beluisteren van het al weer negende album van de band. Normaal beluister ik nieuwe albums alleen zittend op de bank of in een comfortabele stoel, maar de muziek op Funeral for Justice leent zich slecht voor stilzitten. Deze muziek wil je het liefst staand in goed gezelschap ondergaan. Al vanaf het begin klinken er opzwepende ritmes in combinatie met scheurend gitaargeluid.
Een opvallende mix levert dat op, en de band het predicaat ‘Beste Afrikaanse rockband’. De meeste nummers lijken in de hoogste versnelling te worden afgespeeld, waardoor je al snel in een bepaalde flow komt. Soms wordt het gaspedaal losgelaten. Bij ‘Takoba’ bijvoorbeeld, een prachtig hypnotiserend nummer.
Oh France
Hoewel de muziek je door de stuwende ritmes en de instrumentale invulling daar omheen je bijna automatisch vrolijk doet stemmen, zijn de songs inhoudelijk stuk voor stuk politieke statements. Daar kom je pas achter als je de Engelse vertalingen in het bijgevoegde boekje erbij pakt. Zelf zingt Mdou Moctar in het Tamasheg, een Berber-taal die veel wordt gesproken door nomadische stammen in Noord-Afrika – in Algerije, Mali, Niger en Burkina Faso. ‘Oh France’ is het duidelijkste voorbeeld van het politieke engagement van Mdou Moctar.
Op niet mis te verstane wijze zingt Moctar over de rol van Frankrijk in Niger, tijdens de koloniale bezetting en na terugtrekking uit datzelfde Niger. Al bij het openings- en titelnummer ‘Funeral for Justice’ spreekt Moctar de diverse Afrikaanse leiders aan op hun (nederige) houding jegens de Fransen en de Amerikanen. ‘De Prince van de woestijn’ is een andere bekende bijnaam voor Mdou Moctar. Deze prins heeft zijn politieke boodschap vertaald in erg verleidelijke en opzwepende muziek.
Muziek: 8,0
Klank: 7,5
Label: Matador
Speelduur: 39 min.4 sec.
Te bestellen bij Kroese Online
