Het nieuwe album van Tocotronic valt op het eerste gehoor zeker niet mee! We lazen dan ook al de nodige recensies waar nogal wat teleurstelling uit sprak. De Duitse groep wordt daardoor geslachtofferd voor het gebrek aan onthaasting in popjournalistiek Nederland, want er ontstaat zo een beeld dat de jongste Tocotronic-schijf niet zou deugen. Wie echter de tijd neemt voor Pure Vernunft Darf Niemals Siegen ontdekt dat dat reuze meevalt.

Het Duitse kwartet heeft het tempo verder teruggeschroefd en drijft op deze langspeler op repetitieve patronen die aanvankelijk nogal saai overkomen. Ook de zang en de zangmelodieen willen in eerste instantie nogal eens zeikerig aandoen. Nu willen we ook weer niet overdrijven en elk zwak moment verbloemen, maar zeker is dat een flink aantal van de liedjes absoluut gebaat zijn bij de "aanhouder wint" methode. Toegegeven, er komt bij de ruim 57 minuten zeker een nummer of vier niet door de keuring, zeker tegen het eind zakt het niveau teveel weg, maar de overige, pakweg, 40 minuten is de herhaaldelijke beluistering zeker en vast waard.

Juist de repetitieve patronen leggen op den duur een beklemmende bodem waarop de, in eerste beleving niet al te boeiende, vocalen meer en meer aan kracht winnen. Ook gaat bij het toenemen van de draaibeurten steeds meer opvallen dat de - zeg maar - tweede laag, die van de gitaarpartijen die het gevecht met de basispatronen aangaan, hier en daar bijzonder vernuftig in elkaar zit. De constante herhaling van de lijntjes waaruit een nummer is opgebouwd, geeft vaak iets drammerigs en dreigends en de hoogtepunten van dit album weten die eigenschap optimaal uit te buiten waarbij tekst en zang daarbij nog eens een extra duit in het zakje van de zeggingskracht doen. Op die momenten klinkt de band uiterst meeslepend en waarschijnlijk urgenter dan ooit tevoren.

Pure Vernunft Darf Niemals Siegen is wellicht een overgangsalbum en misschien heeft Tocotronic nog wat tijd nodig om de nieuwe vorm definitief gestalte te geven, maar de gevallen waarbij het het viertal lukt om je naar de keel te grijpen zijn te indrukwekkend om de groep al af te schrijven en maken zelfs erg nieuwsgierig naar de volgende stap. Wie weet staat de volgende zomaar weer wekenlang hoog in de Moordlijst.


Aanvullende informatie:
L`Age d`Or/Konkurrent
13 tracks, 57:34 minuten
http://www.tocotronic.de