2 Meter Sessies opent haar schatkamer en gaat in samenwerking met platenmaatschappij Coast To Coast de komende vijf jaar de beste sessies uit het eigen archief op vinyl uitbrengen. HIFI.NL is de samenwerking aangegaan en zal de komende vijf jaar(!) iedere laatste vrijdag van de maand aandacht besteden aan een nieuwe vinylrelease uit het rijke 2 Meter Sessies-archief.
Je leest er hier meer over.
Adrian Borland
Adrian Borland leek voor even de new kid on the block begin jaren tachtig. Met zijn band The Sound hadden ze dan ook de potentie om net zo groot te worden als Echo & the Bunnymen, Simple Minds of zelfs U2. Maar een doorbraak naar het grote publiek kwam er nooit. Borland bleef musiceren op de kleinere podia. En misschien vond hij dat ook wel best. Wat onder meer resteert zijn de sessies die hij meermaals bij de 2 Meter Sessies van Jan Douwe Kroeske deed, eind jaren 80 en begin jaren 90. Die opnames zijn nu op vinyl verschenen, als onderdeel van de 2 Meter Sessions On Vinyl. Luister en huiver.
Om eerst maar met het slechte – reeds bekende – nieuws te beginnen: Adrian Borland maakte in 1999 een einde aan zijn leven, hij kon niet langer met zijn mentale aandoeningen leven. Ofwel: zijn geestesziekte had definitief de macht over hem genomen. Zesentwintig jaar later is de man en zijn muziek gelukkig nog lang niet vergeten.
Zijn band The Sound en zijn muziek zijn nooit écht groot geworden, daar zijn verschillende redenen voor aan te voeren. Dat kun je teruglezen in het achtergrondverhaal dat we volgende week publiceren om deze eerste review van de nieuwe reeks 2 Meter Sessions On Vinyl te begeleiden. Nu terug naar het muzikale werk dat Borland achterliet, en dan vooral de vijf sessies die hij met verschillende bandleden en gastmuzikanten bij 2MS opnam.
Live On 2 Meter Sessions
Allereerst biedt het album een prachtig overzicht van de carrière van Adrian Borland en The Sound. Maar liefst vijf sessies nam de artiest op in diverse studio’s, van december 1987 tot aan juni 1995. Het is daarmee ook een unieke reis door die tijd: van zeg maar het eind van het echte new wave tijdperk tot aan het begin van de grunge.
Tijdens de eerste sessie zijn Borland en zijn band The Sound nog verenigd. Later als de band al gesplit is, neemt Borland diverse gastmuzikanten mee. Hij is dan al verhuisd naar Nederland en in contact gekomen met de scene hier. Jan Douwe Kroeske en zijn team hebben besloten om de opnames niet in chronologische volgorde op de plaat te zetten. De volgorde van de nummers is puur op gevoel gedaan: wat past het best bij elkaar?
Zo opent het album op kant 1 met 'Shadow Of Your Grace'. Tja, dat zorgt ervoor dat je gelijk helemaal in het dna van het geluid van Borland en co zit. In dit geval met Wouter Planteijdt (Sjako) begeleidend op gitaar. Gelijk bekruipt mij de gedachte dat het wellicht Borland beter gelegen had om als singer-songwriter door het leven gegaan te zijn. Maar ja, de jaren tachtig waren niet echt de jaren van de typische singer-songwriters. Maar oh, wat een intense voordracht voert Borland op, zeker ook versterkt door de geweldige gitaargeluiden van Planteijdt.
Het volgende ‘Beneath The Big Wheel’, onder The Sound-liefhebbers een evergreen, is van een sessie van een jaar eerder, maar toch klinkt Borland hier een stuk zelfverzekerder. Wederom met begeleiding van Planteijdt (ook tweede stem). De zang is ook hier intens en beklemmend. Halverwege neemt de galmende gitaar van Planteijdt het over van Borland, wat resulteert in een gigantische mooie climax. Het derde nummer ‘Iron Years’ is afkomstig van de eerste sessie die Borland deed. Alleen The Sound-bandlid Michael Dudley doet mee. Borland klinkt hier op zijn kwetsbaarst. Zijn stem is fragiel. Misschien is het wel één van de eerste keren dat hij unplugged speelt en hij het zonder het razende live-geluid van de band om hem heen moet doen. Maar eigenlijk is dat net een beetje tegen het vals aan zingende stemgeluid juist die unique selling point van Borland.
Dan gaan we op het vierde nummer weer twee jaar vooruit in de tijd: weer naar sessie twee, naar ‘The Other Side Of The World’. Is dit het mooiste nummer van het album? Ingetogenheid, intimiteit en tekst en muiziek lijken perfect bij elkaar te passen, Borland laat diep in zijn ziel kijken. Het nummer is dan al van zijn volgende project Adrian Borland & the Citizens (met alleen Nederlandse muzikanten). Planteijdt zorgt ook hier weer voor een geweldig begeleidend gitaargeluid. Op ‘Rocket’ gaan we naar sessie nummer vier, in februari 1994. Bassist Bart van Poppel geeft het nummer een geweldig drive mee. En de andere ‘verrassing’ is achtergrondzangeres Juliet van Dijk. Afsluiter van kant 1 is ‘Silent Air’ (sessie drie) klinkt als een nummer dat opgenomen is in de buitenlucht met sneeuw op de grond. Het is adembenemend in al zijn eenvoud.
Kant 2 van de plaat opent met dezelfde sessie, met ‘Rogue Beauty’. Het is vintage The Sound geluid, maar afkomstig van het eerste album met The Citizens (Alexandria). Het nummer begint gemoedelijk maar eindigt in een zevende versnelling. ‘Hand Of Love’ brengt je weer terug in 1987, Borland geeft eerst nog wat aanwijzingen, het is gewoon op de opname blijven staan.
Borland vraagt zich ernstig af waar nou die ‘Hand of Love’ te vinden is. Op 'Lonely Late Nighter’ van zeven jaar later lijkt die liefde nog steeds niet gevonden, maar wel die ‘bottle of wine’. ‘Cinematic’ neemt je mee naar de laatste sessie in juni 1995 en is een meer bluesy nummer met de komst van meer keyboard geluid. ‘Simple Little Love’ uit de sessie van 1994 is weer een heerlijk uptempo nummer met weer de fraaie tweede stem van Van Dijk. Het klinkt als een afsluiter, maar wacht, het allermooiste moet dan nog steeds komen.
Winning
Afsluiter van kant twee is namelijk het nummer dat natuurlijk niet mag ontbreken, want is het een onmiskende new wave klassieker: ‘Winning’. Het hele verhaal volgt in het komende artikel ‘Borland, The Sound en de Sessies’ met daarin ook een interview met Jan Douwe Kroeske. Ik had de eer om eerder een preview (prelistening) van het nummer te hebben via het team van 2 Meter Sessies en viel bijna van mijn stoel. Het nummer bevat alles wat de muziek van Borland en ‘zijn’ band zo bijzonder maakt: het vangen van de tijdgeest. Midjaren tachtig, crisis, hoge werkeloosheid, kortom de no-future generatie, dat was wat wij gingen worden.
Die angst zit overduidelijk in het nummer, maar ook in ’s mans eigen angst om kopje onder te gaan, het van zijn depressie te verliezen. ‘I was gonna drown. Then I started swimming. I was going down. Then I started winning.’ Borland zingt het nummer als een oerkreet, alsof hij zijn demonen van zich af wil schreeuwen.
Het gitaarspel en de bas tillen deze unieke opname naar de allerhoogste divisie van de (new wave) popmuziek. Ja, we hebben de klassiekers van The Cure en van Joy Division: ‘A Forest’ en ‘Love Will Tear Us Apart’. Maar in die eregalerij hoort ook het nummer ‘Winning’. Zeker in deze versie!
Muziek: 9,0
Klank lp: 9,0
Label: Coast to Coast
Lees hier meer over de nieuwe serie vinylreleases van 2 Meter Sessies
