Tango in the Night mag toch wel als een van de muzikale hoogtepunten van de popmuziek uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw beschouwd worden. Het iconische album van Fleetwood Mac begon eigenlijk als soloproject, maar mondde gelukkig uit in een resultaat waarin alle toenmalige bandleden een aandeel hadden. Mobile Fidelity Sound Lab bracht het album onlangs opnieuw uit op audiofiel dubbel-vinyl.

Het was op 13 april 1987 dat de Brits-Amerikaanse poprockband Fleetwood Mac het album Tango in the Night uitbracht. Het was de veertiende langspeler van het gezelschap, dat al sinds 1967 in diverse bezettingen bestond en optrad. Dat de band nog bestond na al die tijd, mag in het geval van Fleetwood Mac een waar wonder heten. Dit album luidde dan ook het einde in van de meest succesvolle bezetting van Fleetwood Mac, bestaand uit Lindsey Buckingham, Mick Fleetwood, Christine McVie, John McVie en Stevie Nicks.

Tango in the Night begon initieel eigenlijk als solo-album van Buckingham, maar mondde uiteindelijk toch uit in een collectief gedragen geheel waaraan alle toenmalige bandleden hun steentje bij hadden gedragen. Opmerkelijk, gezien de vele strubbelingen, middelenmisbruik en relationele spanningen onderling, samen met de enorme mate van perfectionisme en eigenaardigheden van de diverse bandleden. Het zorgde er uiteindelijk voor dat Buckingham na de release van Tango in the Night zo tegen de obligate tournee opzag en besloot de band te verlaten.

Het maakte niet uit, want Tango in the Night werd een groot succes. Na Rumours, het muzikaal nogal afwijkende Tusk en het fraaie, maar zeker niet zo succesvolle Mirage was het vanaf albumopener en eerste single Big Love een succes voor de band. Van de singles waren uiteindelijk ook Little Lies en Everywhere het meest succesvol, met Family Man in het kielzog. De nummers zijn grotendeels tot stand gekomen via arbeidsintensieve technieken, zoals het opnemen op halve snelheid om specifieke klanken en subtiele toonnuances vast te leggen, en het zorgvuldig samenvoegen van coupletten en refreinen voor een perfecte synchronisatie.

Daarnaast gebruikte Buckingham op nogal visionaire wijze het Fairlight CMI synthesizer/workstation, waarmee hij elektronische en akoestische elementen tot een sprankelend geheel wist te combineren. Het maakte dat hoge tonen, koren en effecten werden versterkt en dat het geheel erg luchtig en open van klank was. Niet ongebruikelijk om in de jaren tachtig als productioneel doel te hebben, zullen we maar zeggen. Tango in the Night bevat bovendien lichte dansritmes, wat ertoe leidde dat meerdere tracks werden omgevormd tot extra lange dancemixen. Maar zelfs de overige tracks op Tango in the Night verdienen een schijnwerper. Muzikale parels als Welcome To The Room, Sara staat als een huis dankzij het etherische stemgeluid van Stevie Nicks, terwijl de titeltrack en Mystified de vocale krachten van respectievelijk Buckingham en McVie naar voren brengen.

Er is nog veel te schrijven over de tracks die Tango in the Night zo goed en tijdloos maken. Maar een audiofiele persing verdient ook andere aandacht. Mobile Fidelity Sound Lab kiest sinds enige tijd voor volledige transparantie waar het gaat om hun hele manier van masteren en persen en heeft het zelfs tot ‘unique selling point’ verheven. Dus prijkt nu de totstandkoming van de MoFi persing op de hoes, wat zich als volgt vertaalt: de originele opname op een halve-inch analoge tape (afgespeeld op 30 inch per seconde) wordt eerst omgezet naar DSD 256 (een digitaal formaat van zeer hoge kwaliteit), daarna afgespeeld via een analoge mengtafel en uiteindelijk overgezet naar vinyl met een professionele snijmachine. Men leert gaandeweg, zullen we maar zeggen. Tegenwoordig perst MoFi zelf bij de Fidelity Record Pressing. Het schijnt dat deze release leed aan een foute batch met een nogal dof klinkende A1-plaatkant, maar daar hebben ze in de V.S. snel naar gehandeld.

Want Tango in the Night op 45 toeren genummerd MoFi vinyl klinkt heerlijk luchtig, ruimtelijk en dynamisch. De samenwerking tussen coproducenten Buckingham en Richard Dashut was er een vol perfectionisme, maar dat klinkt op een dergelijke persing wel extra door. Zeker wanneer ik het album vergelijk met mijn DMM Warner Bros persing uit 1987. MoFi’s Krieg Wunderlich wist elk aspect van de originele opnames uit te kristalliseren en maakte van het album een rijkdom aan detail, bereik en diepgang. Ja, dat maakt ook dat de toch al aanwezige hoge tonen af en toe op het frisse af zijn, maar met een goed afgestelde platenspeler en dito element is het een verrijking van het origineel. Het album trekt, nee schreeuwt zo om je aandacht, wat je nieuwe lagen in de muziek doet herkennen.

Een verrijking voor verwende oren, dus. Is dit album je lief of wil je gewoon eens terugkeren naar die goede oude tachtiger jaren, dan heb je hier een erg goede koop aan. Gewoon een fijne en klankmatig rijke herontdekking.

Muziek: 9
Klank: 8.9
Kwaliteit persing: 9.8
Label: Mobile Fidelity Sound lab
Speelduur: 43:37 minuten
fleetwoodmacofficial.com