REVIEW

Neil Young - Chrome Dreams II

Jan Luijsterburg | 22 november 2007

Wie dacht dat Neil Young het wat rustiger aan zou gaan doen, nu hij eindelijk begonnen is aan het releasen van de al decennia aangekondigde Archive series met onuitgebracht materiaal, heeft het mis. Wel hebben een paar oudere nummers nu eindelijk een plaatsje gevonden op CD, tussen nieuwe liedjes. Meestal bevatten Young`s albums ofwel akoestische ballads met country invloeden ofwel breed uitgesponnen elektrisch gitaarwerk. Hier worden beide stijlen afgewisseld, wat een erg aantrekkelijk album oplevert.

Neil Young - Chrome Dreams IINeil Young heeft de laatste tijd de neiging albums in zijn enorme discografie met elkaar te verbinden. Zo werd Prairie Wind gepresenteerd als slotdeel van een trilogie die verder uit Harvest (1972), Harvest Moon (1992) bestaat.

Het album Chrome Dreams, waarnaar verwezen wordt door de II achter de titel van dit nieuwe album, is in 1977 opgenomen maar nooit uitgebracht. Wel hebben onderdelen als Sedan Delivery, Powderfinger en Like a Hurricane uiteindelijk hun weg gevonden via andere albums. Deel II sluit vooral aan op klassieke albums als After the Goldrush (1970) en Freedom (1989), waarop hard en zacht ook in samenhang gepresenteerd werden.

Twee van de tien tracks trekken extra de aandacht, al was het maar door hun speelduur. No Hidden Path neemt ruim 14 minuten in beslag, dank zij gitaarsoli in Young`s onvervreemdbare gruizige stijl en een karakteristiek voorthobbelend tempo. Ordinary People, een briljant overblijfsel van de sessies met flinke blazerssectie waaruit het album This Note`s For You (1988) voortkwam, is nog langer. Als je eenmaal een lekkere melodie te pakken hebt is de verleiding groot die eindeloos te herhalen, maar om zoiets dik 18 minuten boeiend te houden is een prestatie van formaat. Een hoogtepunt van het album, maar er zijn ook prachtig ingetogen miniatuurtjes die in het verlengde liggen van Prairie Wind.

Neil Young - Chrome Dreams II

Neil Young neemt zijn recente albums live in de studio op, omdat hij meer hecht aan de spontaniteit van het moment dan aan foutloze perfectie. Dat biedt meteen de gelegenheid wat camera`s mee te laten lopen, waarvan de resultaten net als bij Prairie Wind bekeken kunnen worden op een bij de eerste oplage meegeleverde DVD. De meeste nummers werden opgenomen in de antieke Feelgood`s Garage Studio in Californie, in een werkelijk perfecte geluidskwaliteit. De HDCD heeft een groot dynamisch bereik en geeft je ook zonder de beelden het gevoel aanwezig te zijn in de studio.

Hard of zacht, teer of platvloers stampend (Dirty Old Man), de zestigers Neil Young, Ralph Molina, Ben Keith en Rick Rosas zijn in topvorm. Helemaal aan het eind komt een aanzienlijk jonger gezelschap assisteren: het kinderkoor Young People`s Chorus of New York. Edelkitsch van een onvermoede schoonheid, een geweldige afsluiter van een album dat het niveau van Young`s onovertroffen jaren 70 werk verrassend dicht benadert.


Aanvullende informatie:
10 tracks, speelduur 66:14
Label: Reprise 
Distributie: Warner Music 
Website: www.neilyoung.com






EDITORS' CHOICE