Iedereen heeft het wel eens over de hemel op aarde. Al weet niemand te vertellen hoe het er in de hemel uit zal zien. Wat daar gebeurt, wie we tegen zullen komen. Toch denken we allemaal te weten hoe de hemel op aarde er voor onszelf uit moet zien, want dromen doen we allemaal.
Ik kom erop omdat ik in het afgelopen weekend mijn eigen stukje hemel op aarde tegenkwam. Zomaar in Brussel tijdens een hifi show. Na het eerste hotel te hebben bezocht reden we naar deel twee van de beurs. Ons rijden had wat voeten in de aarde. Belgische routes zijn anders dan in Nederland en meer dan eens liepen we of vast op een spoorlijn of vast op een snelweg. Waarbij onhemelse taal binnensmonds gemompeld werd.
In het tweede hotel was het meer van hetzelfde. Ik begin showmoe te worden en gelukkig hoefde ik ditmaal geen verslag te maken. Oh, het was zeker leuk en vaak mateloos interessant, maar ik zag te vaak exact hetzelfde als in Brussel, Parijs en Veldhoven. Totdat ik binnenstapte bij Jesper Hansted. Zijn ruimte was beperkt tot een middelmatig grote hotelkamer, waarin een Jadis set met Mobile Fidelity luidsprekers speelde. De eeuwige Diana Krall in de speler. Na ongeveer 1 minuut begon het te kriebelen. Diana omarmde niet haar echtgenoot Elvis Costello maar mij. Ze kroop tegen mij aan, haalde me aan, fluisterde met haar warme stem in mijn nek. Kriebelde in mijn haar, kortom verleidde mij met elke truc die een vrouw kan bedenken. Een zwoele, sexy en warme Diana vocht om de luisteraars mee te nemen in haar wereld. En dat lukte meer dan goed.
Na Krall legde Jesper Hansted, aangevoerd door mijn opmerkingen en kreunen, Ella Fitzgerald in de CD lade. Om fijntjes te melden dat de opname die de onmogelijke titel “Ella Fitzgerald sings songs from let no man write my epitaph” niet meer leverbaar is. Catalogus nummer VSCD-4043 op gold CD, heruitgave van een opname uit 1960 of daaromtrent. Ik bezweek eveneens voor Ella’s charmes. Ongelofelijk wat de stemmen van de twee vrouwen teweeg brachten. High End? Geen idee, het kan me ook helemaal niet schelen. De emotie overdracht was zo intens, zo volmaakt, dat het helemaal niet interessant is of dit high end is of niet. Het was puur muziek. Compleet, af en verschrikkelijk mooi. Wat mij deed uitroepen dat dit een hemel op aarde vormde. Er speelde een set van Jadis, het JD3 Evolution loopwerk van 6650 euro, een JS2 Mk II d/a converter van 3750 euro, een DA88S versterker van 9800 euro en de luidsprekers waren Mobile Fidelity OML-1 (1795 per paar). Een Lovan rek en wat kabels maakten het geheel af. Totale kosten zonder rek en kabels 22.000 euro. En dat is exact het bedrag wat volgens mij een stukje hemel op aarde kost. Ik weet zeker dat als ik het bedrag in de achterzak zou hebben gehad ik acuut de set zou kopen, zou stoppen met werken voor Hifi.nl en alleen nog maar zou gaan genieten van muziek. Tot ik de hemel op aarde moet verruilen voor het hiernamaals. De set maakte binnen een half uur al die gevoelens bij mij wakker. En wie dat niet gelooft kan het navragen bij collega René Smit of Marc Brekelmans. Zij zagen mijn opwinding en metamorfose van dichtbij.
Natuurlijk hebben we het over een moment opname. Slecht één enkele soort muziek is er gespeeld, in een mij onbekende ruimte. Bovendien waren er meer highlights op de show zoals Dynaudio op Mimetism, Audio Physic op Viola, Ayon op Ayon, PrirmaLuna op Sonus Faber, maar geen set speelde op dat moment boven Jadis en MF uit als het om emotie gaat. Hoe jammer dat ik zelf de CD van Ella niet eens kan krijgen. Heeft u hem liggen en wilt u hem kwijt, stuur een mailtje. U zou mij er een groot plezier mee doen. Het zou mijn hemel op aarde iets dichterbij brengen. De luidsprekers komen voor een recensie mijn kant op. Jadis blijft nog even bij Jesper. Maar eens, eens……………..
Met vriendelijke groet,
René van Es
Hoofdredacteur hifi.be
