Op het moment dat ik deze column schrijf kijk ik tegen een druilerige achtergrond aan. Het decor door het raam is grauw en nat. Bomen staan triest met hun wortels in de natte grond en lijken door de wind af en toe te rillen van ellende.
Het groen dat in de zomer zo mooi kan staan vertoont sporen van wateroverlast en heeft teveel bruine plekken. Binnen is het gelukkig beter en knusser. Links achter mij staan een paar honderd, door mijn zoon aangebrachte, kerstboomlampjes te schijnen op mijn luidsprekers. In de vensterbank lampjes in een paar planten die een lichtspel veroorzaken op het chroom van mijn versterker. Onder de boom een veelheid aan cadeaus, klaar om op eerste kerstdag uitgepakt te worden in een samenzijn met een deel van onze familie. Daarna genieten we van de weelde van een goede maaltijd, een mooi glas en elkaars gezelschap. Dit jaar voor het eerst met onze kleindochter die dan bijna zeven maanden is.
Om de sfeer te verhogen zoek ik vast in mijn CD rek naar kerstmuziek. Een scala komt door de handen, variërend van Bing Crosby tot Abba, van Mariah Carey, via Holly Cole tot Diana Krall. Met enig zoeken tover ik kerst LP’s tevoorschijn, die eerst dringend een schoonmaakbeurt behoeven voordat ze op de draaitafel gaan. Als ik het zat ben om CD’s te wisselen of de plaat te poetsen brengen diverse radio zenders uitkomst. Sky Radio doet niet anders meer dan kerstmuziek uitzenden en op Radio 2 hoorde ik kort geleden “Flappie” van Youp van ‘t Hek voorbijkomen. Waar ik op hoop, zoals elk jaar, is dat ik op kerstavond sneeuw ga zien vallen, waarna op eerste kerstdag de wereld omgetoverd is tot een wit landschap. Bomen die sneeuw dragen als een warme deken ter vervanging van hun bladeren, straten die nog niet belopen of bereden zijn. Kinderen die genieten van de sneeuwpret en samen met ouders een sneeuwman maken. Compleet met wortel, hoed, bezem en sjaal. Het zal een probleem geven om ogen en mond te maken, want wie heeft er nog een steenkolen haard? Een zonnetje overdag op de sneeuw en nieuwe vlokken in de avond als we aan tafel schuiven. Het is tijd dat Piet Paulisma, Helga van Leur en al die andere weermannen en vrouwen de koppen bij elkaar steken en samen sneeuw gaan halen. Maakt mij niet uit of het uit een depressie of een hoge drukgebied komt, als het er maar is op kerstavond.
Terwijl ik de bovenstaande gedachten aan het papier toevertrouw hoor ik op de radio een item over de Nederlandse voedselbanken. Welk een contrast hebben we toch in dit land. Terwijl ik mij druk maak of de nieuwe versterker wel op mijn audiorek past, maken anderen zich bezorgt over onze (naaste of verder weg gelegen) buren die het allemaal een stuk minder hebben. Door welke oorzaak is niet van belang, het zoeken naar een oplossing is veel belangrijker. Geen pakjes onder de boom, geen met Chablis gevuld fles, sommigen zijn al blij met een glas schoon water. Eten is geen luxe maar de enige manier tot overleven. Het geeft je te denken of de verdeling niet wat anders kan. Al weet ik de oplossing niet, waarschijnlijk niemand, ik heb er zo mijn gedachten over hoe het beter zou kunnen.
Om in ieder geval iets bij te dragen aan verzachting van leed steunen wij als hifi.be de stichting Sibusiso die in Tanzania is een uniek programma voor verstandelijk gehandicapte kinderen en hun families heeft opgezet. Sibusiso vormt een centrum waar kinderen tijdelijk worden opgenomen en waar tal van activiteiten plaatsvinden. Daarnaast is het programma ‘community based’, wat wil zeggen dat het ook in dorpen, waar de kinderen vandaan komen, actief is en blijft. Een druppel op een gloeiende Afrikaanse plaat. Toch, als we allemaal een steentje bijdragen, helpen ook druppels en vormen druppels samen een stroom. Dichter bij huis draag ik het Leger des Heils met de kerst een warm hart toe. De organisatie die zonder aanzien des persoon mensen verwelkomt in de donkere dagen. Ik hoop dat u allen een doel vindt om te helpen. Het doel mag ook de buren zijn die hun toevlucht moeten zoeken tot de voedselbanken.
Enkele van de "Sibusiso kinderen en moeders"
Zoals elk jaar wens ik u en uw naasten een heel mooi kerstfeest toe. Met sneeuw, met een sneeuwman, met liefde en warmte. In welke omstandigheid u ook bent. Het kerstfeest is een feest van licht, van een nieuw begin, van samenzijn en samenwerken, om mensen dichter bij elkaar te brengen. Met elkaar bereiken we dat. Als we ons Hollandse nuchtere verstand na de sneeuwpret weer terughebben gaan we daartoe allemaal opnieuw aan de slag. Ok?
Met vriendelijke groet en de beste wensen namens het gehele team,
René van Es
Hoofdredacteur hifi.be
