Zuivere logica, rechtlijnigheid, analytisch, in rechte lijnen van A naar B denken (de kortste weg dus)...het heeft ons een heleboel technologische doorbraken gebracht. Microprocessors en andere digitale technieken hebben de laatste decennia ons dagelijkse leven meer en sneller beïnvloed dan in alle jaren hiervoor.
Probeert u maar eens een leven voor te stellen zonder mobiele telefoon, Internet, PC’s en GPS. Deze technieken zijn zo verweven met ons dagelijks zijn en handelen dat ze bijna zo onmisbaar zijn geworden als de zwaartekracht zelf.
Bijna, want niets is zo onlogisch als de gebruikers van deze technieken zelf. Niet de “techno-heads” onder ons, ook weer niet de technofoben, maar gewone gebruikers
zoals u en ik.
Wij ‘gewone’ mensen zijn blijkbaar vol tegenstellingen. Militaire geschiedenis leert ons dat een immobiel object nooit te verdedigen valt en blijkbaar geldt dit ook voor onze eigen gedachten. Een balans is geen vast punt maar het op eigen tempo bewegen tussen twee grenswaarden. Blijkbaar streven we bepaalde doelen na om daarna er achter te komen dat het misschien wel niet echt hoeft. Maar wel eerst proberen, daarna pas (be-)oordelen en er misschien wel op terug komen.
Kijk maar naar de quartz revolutie in horlogeland in de jaren ’70 versus de ‘traditionele’ mechanische uurwerken, de Renaissance als antwoord op de Middeleeuwen, of minder hoogdravend, waarom gaan kamperen als alle gemakken goedkoper thuis beschikbaar zijn.
Met bovenstaande voorbeelden wil ik een lans breken voor ‘over-rationalisering’ van beslissingen. Niet iedere keuze moet persé eerst getoetst worden aan efficiëntie, effectiviteit en prijs. Gevoel mag best, gevoel is ook een goede raadgever, of in ieder geval een leuke.
Na deze wat filosofische aanloop gaan we naar de kern van deze introductie: vinyl, wat is er nu zo leuk aan vinyl, draaitafels etc. terwijl er we in het CD tijdperk (of volgens sommigen het einde ervan) zijn. Want laten we eerlijk zijn: platen zijn fysiek kwetsbaarder, het aanbod is beperkter, het medium is minder mobiel te gebruiken (probeer eens een vinyl-walkman voor te stellen), het vinden van een optimale instelling en samenstelling van hardware is complexer, de bepalende factoren voor het uiteindelijke resultaat zijn ingewikkelder etc. Etc. Oh ja, en goedkoop is het ook al niet. Laten we eerlijk zijn, velen zagen de introductie van de CD als een welkome revolutie...ik ook.
Ik kan me nog goed herinneren dat de vader van mijn vriendinnetje in die tijd een Philips CD-100 speler op proef had. Een bovenlader met een fors aantal groene LED’jes aan de voorkant. Een paar CD’s waren nog maar beschikbaar en de dealer had wat CD’s van Barbra Streisand met Barry Gibb en iets van Laurens van Rooijen meegegeven. Muzikaal niet echt mijn smaak in die tijd (en eigenlijk nog steeds niet) maar het idee dat er muziek uit een zilveren bierviltje kwam fascineerde me enorm.
Niet meer met een borsteltje schoonmaken, geen gestommel, geen tikken, weinig ruis, een wow&flutter die ‘onmeetbaar’ was...wauw, de overtuiging dat we onszelf in het jaar 2000 in wielloze zweefdingen gingen verplaatsen leek niet meer iets dat alleen bij de Thunderbirds mogelijk was.
Vanaf het moment dat ik jaren later een CD speler kon veroorloven tot nu is mijn CD collectie aangegroeid tot een stuk of 800. En dat buiten alle DVD’s, SACD’s en losse MP3 bestanden. En nu, meer dan 25 jaar later, heb ik weer opnieuw een draaitafel aangeschaft. Ben ik zorgvuldig op zoek gegaan naar een passend element en bijpassende phono voorversterker en mijn platencollectie weer eens afgestoft.
Herontdekken vind ik wat overdreven gesteld want ik ken mijn platencollectie uit het hoofd. Tenslotte is ieder hoofd een verzamelplaats van zinvolle en vooral zinloze informatie. Wat ik wel herontdekt heb ik dat gevoel van even onthaasten en tijd nemen om bewust ergens van te genieten. Misschien omdat je meer moeite moet doen om tot een goed resultaat te komen, misschien omdat niet iedereen het doet of misschien omdat het me weer even terug in de tijd brengt.
Ik stel me ook absoluut niet dogmatisch op m.b.t. vinyl, ik behoor niet tot de ‘hard-core inner circle’ van vinyl adepten. Er is veel meer dan vinyl en ieder medium heeft zijn sterktes en zwaktes. Mijn CD collectie vindt nog regelmatig zijn weg naar mijn Meridian CD speler en op sommige avonden draait mijn PC overuren met iTunes. Allemaal prima. Maar op het gebied van emotie is er maar één winnaar en dat is mijn vinyl collectie. Niets leuker dan zo af en toe een mooie zwarte schijf uit de dubbele hoes halen, zorgvuldig afborstelen als een raspaard en dan die naald in de groef laten zakken.
Soms wordt wel een beweerd dat alles maakbaar is, ook geluk en op dit gebied klopt dat ook.
