Na ‘Lady Sings The Blues’, ‘Recital’, ‘Music for Torching’ en ‘Body and Soul’ is dit het vijfde album van ‘The Lady with the Gardenia’ dat het Duitse kwaliteitslabel Speaker Corner Records opnieuw uitbrengt op 180 gram vinyl. ‘Lady Day’, zoals tenor saxofonist Dexter Gordon haar noemde, werd in 1915 geboren en maakte haar eerste album in 1933. En hoewel zij al in 1959 stierf heeft zij in die tussenliggende jaren de nodige albums uitgebracht.

Voldoende LP’s om opnieuw uit te brengen op datzelfde format; de zwarte vinyl schijf. Zodat ook een jeugdig publiek – dat momenteel massaal schijnt te vallen voor de charmes van vinyl – kan genieten van de karakteristieke stem van deze Amerikaanse jazz zangeres die zoveel levenservaring en leed in haar stem tot uitdrukking weet te brengen. Daar hoeft ze overigens geen moeite voor te doen. Haar vader, een jazz gitarist die nooit de moeite nam om met haar moeder te trouwen, vertrok met de noorderzon toen zij nog een kind was. Ook haar moeder was niet bepaald van het liefhebbende type. Een en ander resulteerde in een minderwaardigheidscomplex waar Billie haar hele verdere leven last van bleef houden.

Billie verliet het moederlijk huis en maakte in haar privé leven de ene fout na de andere. Verkeerde vrienden, mishandeling, alcohol en drugs misbruik; Billie heeft het allemaal meegemaakt. Het heeft niet alleen haar, maar ook haar stem gevormd en misvormd. Eind veertiger jaren van de vorige eeuw was een periode waarin zij daarnaast ook nog eens een gevangenisstraf voor het bezit van verdovende middelen uit moest zitten. Eigenlijk is het een wonder dat zij daarna zichzelf nog zo heeft weten te herpakken dat zij aan een nieuwe zangcarrière begon.

Het is in die periode, de vijftiger jaren, dat Norman Granz, de grote jazz promotor, in beeld komt. Met zijn Jazz At The Philharmonic tour trekt hij niet alleen door de Verenigde Staten maar ook door Europa. Bij hem staan alle groten uit de jazz wereld onder contract. Stersolisten die hij op 26 maart 1952 samenbrengt in Radio Recorders, Los Angeles, California om Billie te begeleiden bij de opname van twaalf composities. Acht daarvan verschijnen op het album ‘Billie Holiday Sings’ dat nog datzelfde jaar uitgebracht wordt door Clef Records. In 1956 worden dan vervolgens alle twaalf de songs uitgebracht op ‘Solitude’.

Voor de gemiddelde jazz liefhebber zullen alle titels bekend in de oren klinken. Kant A opent met East of the Sun (West of the Moon) en in mijn oren klinkt het sterker doorleefd dan de hedendaagse uitvoering van Diana Krall. Dan volgt het bekende Rodgers & Hart nummer Blue Moon en ook dit klinkt zeer verdienstelijk. Net als het daaropvolgende Gillespie nummer You go to my Head. You turned the tables on Me raakt me dan weer minder, terwijl Porter’s Easy To Love een echte Holiday ‘signature song’ is.

Toch staat voor mijn gevoel het sterkste nummer van deze kant helemaal aan het eind; These foolish Things (Remind me of you). Kant B opent met I only have eyes for you. Hoewel er geen slechte interpretaties op deze LP te vinden zijn, is dit voor mijn gevoel één van de minst opvallende songs. In deze periode van haar leven is de jeugdige glans en spirit uit de stem van Billie verdwenen en in Solitude komt de eenzaamheid bijna pijnlijk naar boven. Everything I have is Yours klinkt overtuigend maar haalt het niet bij de daaropvolgende tweede ‘signature song’ op dit album. Het eveneens door Porter geschreven en tijdens haar optredens vrijwel altijd door Billie uitgevoerde Love for Sale. De laatste twee composities zijn opnieuw twee zwaargewichten waar Billie haar hele ziel en zaligheid in legt. Moonglow, het beste nummer van deze LP en afsluiter Tenderley.

Kan een mens ooit genoeg albums van Billie Holiday in de kast hebben staan? Voor mij is het antwoord op deze vraag een luid en duidelijk NEE! Zeker niet wanneer de opnieuw uitgebrachte LP met zoveel zorg en aandacht wordt omkleed als bij Speakers Corner Records het geval is. En al helemaal niet wanneer Billie begeleid wordt door grootheden als de virtuoze Oscar Peterson op piano, Alvin Stoller op drums, Barney Kessel op gitaar, de onaantastbare Ray Brown op bas, Flip Phillips op tenor saxofoon en ‘last but not least’ Charlie Shavers op trompet. Een absolute aanrader dus.

Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl LP
Label: CLEF MG C-690 / Speakers Corner Records
Genre: Jazz
Website