Katie Melua is terug van –even- weggeweest. De zoetgevooisde zangeres heeft een zware periode achter de rug waarin een burn-out de boventoon voerde. Teruggekeerd naar de essentie van haar kunnen schreef Katie samen met Mike Batt mee aan een ode aan de zang.

Vergezeld van een eigen orkest, The Secret Symphony Orchestra genoemd, heeft de inmiddels zevenentwintigjarige Georgisch-geboren Engelse schone haar eigen basis hervonden. Dit vijfde studioalbum werd net als zijn voorganger opgenomen in de Londense Air Studios en natuurlijk was Mike Batt wederom grotendeels verantwoordelijk voor de composities. Die voorganger, The House, kreeg goede recensies en Melua werd geroemd om haar durf om haar stemgeluiden te mixen met de technische kunsten van producer william Orbit. Het publiek bestrafte deze evolutie echter door het album –onterecht- links te laten liggen. Wellicht dat die druk heeft meegeholpen aan de inzinking die Katie heeft doorgemaakt?

En dan is er de basis na zo’n mentale en commerciële klap. Katie heeft op Secret Symphony precies gedaan wat het leven voorschrijft na een emotionele klap; blijf dat doen wat je leuk vindt en waarin je uitblinkt. Dus geen elektronische snufjes op Secret Symphony. Elf tracks zoete liedjes die min of meer zelfs teruggaan naar het eerste album dat ze via Dramatico mocht uitbrengen; Call Off The Search.

Enkel de toevoeging van een orkest en een veel meer uitgewogen stemgeluid verraden dat we inmiddels negen jaren verder zijn. Het album telt enkele covers in de vorm van tracks als Gold In Them Hills van Ron Sexsmith of het vrolijke Moonshine van Fran Healy. Verder schreef Katie met Batt mee aan de tracks Heartstrings en het erg mooie The Cry Of The Lone Wolf. Toepasselijk op haar recente leven is het autobiografische Forgetting All My Troubles, waarin ook haar gelovige opvoeding weer naar boven komt. Het hele album brengt precies dat waar de Katie Melua fans zo dol op lijken te zijn; muzikale liedjes die goed en vooral lieflijk zijn ingezongen. Professioneel, dat wel. Melua doet wat ze leuk vindt en is daar goed in. Ondanks de toevoeging van een orkestrale ondersteuning biedt Secret Symphony niet veel nieuws, maar wel meer van het beste dat de jonge zangeres te bieden heeft. En voor de ‘guilty pleasure’ die Katie Melua heet hoeft echt niemand zich te schamen…

Aanvullende informatie: 
Label: Dramatico 
Speelduur: 37:40 minuten
Website