REVIEW

Review: Gare Du Nord - Rendezvous 8:02

Eric de Boer | 10 augustus 2016

Dit is een herplaatsing in verband met de Hifi.nl Zomerweek: Muziek >>

Het is al meer dan tien jaar geleden dat een Nederlander en een Belg de artistieke handen ineensloegen en de wereld verrasten met hun excellente debuutalbum vol met ontspannen met blues doordrenkte loungemuziek. Nu –zo’n elf jaren verder- is Gare Du Nord nog steeds springlevend en brengt het zijn zevende studioalbum uit.

Rendezvous 8:02 mocht niet alleen op cd verschijnen, maar Blue Note en Music On Vinyl hebben samengewerkt om het album meteen ook exclusief op vinyl uit te brengen. Het succes van het debuut (In Search Of) Excellounge uit 2001 heeft Ferdy Lancee (of Ferdy Dousenbach, zoals hij in het echt heet) en de Belgische saxofonist Barend Fransen niet bepaald windeieren gelegd. De heren die hun artistieke namen Doc en Inca het meest gebruiken hebben daarna ook nog succes gehad met lekker in het gehoor liggende albums als Kind Of Cool en Sex ‘n’ Jazz. Nu zijn we elf jaar, zes albums en een Greatest Hits-cd verder en aan de inspiratie van de heren lijkt geen einde te komen.

Het nieuwe album is voornamelijk geïnspireerd op Parijs, waar alle tracks ook werden gemaakt. De melancholie van die stad werd door het duo vertaald in treurvrolijke loungemuziek, zoals ze het zelf omschrijven. Toegankelijke, rijke muziek met een ontspannen en tegelijkertijd wat droevig karakter. Vanaf de opener Tom’s Song wordt de luisteraar een bekend pallet aan muzikale kleuren voorgeschoteld, hoewel de sinds 2007 vaste zangeres Dorona Alberti schittert door afwezigheid. Dat laatste is wel een gemis, de muziek wordt zo wat voorspelbaar. Er wordt teruggeblikt op het meest succesvolle en eerste album van Gare Du Nord in de –zeer herkenbare- vorm van Pablo’s Blues 2012 (gezongen door Robert Johnson), dat de toevoeging Tarantino Mix heeft meegekregen. Diezelfde grote naam uit Hollywood komt een track later nog eens om de hoek kijken in de vorm van Tarantino’s Tango en niet voor niets. De muziek van Doc en Inca wordt namelijk gebruikt in Quentin Tarantino’s nieuwe film Django Unchained.

Voor de rest biedt het album weinig nieuws, behalve de nog steeds prettig in het gehoor liggende loungeklanken waarmee het duo al zo lang succes heeft. Voeg aan dat gegeven een hele waslijst aan meewerkende artiesten toe, met onder andere Erik Truffaz, Jan van Duikeren en Henk Koekoek en je weet precies wat je van dit grotendeels album mag verwachten. De zomer is daar wat mij betreft toch wel de beste tijd voor. En liefhebbers van vinyl zullen met de erg goede en dynamische geluidskwaliteit van dit album zeker uit de voeten kunnen!

Label: Blue Note/ Music On Vinyl
Speelduur: 43 minuten
Website


EDITORS' CHOICE