You`re the One

Subtiel

Paul Simon heeft veel kritiek gekregen op zijn vorige project de Broadway musical The Capeman. Zoveel kritiek zelfs dat de productie slechts een kort leven beschoren was. Zelf houd ik niet van musicals - zelfs geen Amerikaanse (sic), maar de CD van The Capeman kan zeker mijn waardering wegdragen. De opname is zelfs een van de referentie Cd`s geworden die genadeloos pijnplekken in een installatie kan blootleggen.

Met You`re The One heeft Simon weer een stap terug gedaan naar zijn singer/songwriter verleden. Geen uitbundige backing groep als bij Rhythm of the Saints of Graceland maar een subtiel gebruik van een mix van oosterse en westerse invloeden.

De 11 nummers op de CD beslaan volgens sommigen `slechts` 44 minuten. Ik heb liever 44 minuten aan muziek dan dat de resterende tijd met allerlei crap wordt opgevuld.

De kracht van dit album ligt voor mij in de eenheid die het uitstraalt. Simon heeft ervoor gekozen de muzikale begeleiding ondergeschikt te maken aan zijn teksten. De teksten zijn nogal melancholiek. Darling Lorraine handelt bijvoorbeeld over Frank en Lorraine`s huwelijk over de jaren en eindigt met `and the moon in the meadow took darling Lorraine`, niet vrolijk maar door de bijna zing-zeg presentatie toch afstandelijk.

Spelen met woorden is voor Paul Simon altijd al een feestje geweest. Denk maar eens terug aan You Can Call Me Al, (als iemand die tekst echt snapt mag `ie het zeggen.) Het nummer Pigs, Sheep and Wolves dat over een varken gaat dat zich tegoed doet aan een schaap maar een wolf ervoor op laat draaien, laat Simon`s idee van politiek duidelijk uitkomen:
"and the governor says forget it
it`s a done deal election,
I don`t care, election
let`s give that wolf a lethal injection"

Op wie zou Paul toch doelen? In ieder geval een prima ingetogen productie en opgenomen zoals we van Paul Simon gewend zijn en uitgevoerd met hulp van aantal uitstekende muzikanten.