REVIEW

Kila

Dr. Longbeard & Marja | 25 oktober 2000

Tóg È Go Bog È

Slàinte

Gelukkig overkomt het Marja en mij nogal eens. Je zit ergens te eten en (1) of er speelt een interessante band in het etablissement (2) of ze draaien een CD/bandje van iets dat je intrigeert. Zo ook enige tijd geleden in Dublin. Dit is trouwens toch al een van de meest plezierige steden in Europa. We zaten te lunchen bij Tosca in een zijstraat van Grafton Street om de hoek van het standbeeld van Molly Malone (the tart with a cart).

De zakelijke kant van het bezoek was afgehandeld en we genoten van het eten en plotseling legden we beiden ons bestek naar (ja we eten met mes en vork) want er klonk iets heel bijzonders door de zaak. Snel iemand van het personeel gevraagd wat er werd gedraaid. Het antwoord was "Kila, en als je wilt kunnen jullie vanavond mee naar een concert van haar in de sporthal; 2000 dronken Ieren die uit hun dak gaan op Kila!". Wat een gastvrijheid he? De volgende dag de CD direct aangeschaft en hier dus een bespreking.

De band Kila stamt uit 1987 en is opgericht door de broers Ó Snodaigh, zanger Rónan, multi instrumentalist Rossa en fluitist Colm. Zo begonnen ze met het populaire `busking` in de straten van Dublin. Dit busking is precies een van de dingen die Dublin zo ontzettend leuk maken. De meest fantastische muzikanten spelen zomaar op straat. Zelfs `s avonds kun je iemand tegen komen die plots hele stukken Ulysses voordraagt en dat na de nodige Guiness!

Tóg È Go Bog È, ofwel Take It Easy, is de tweede CD van de band die naast de hierboven genoemde broers nog is aangevuld met een bassist, gitarist en drummer. De sfeer van de plaat is een mengeling van Celtische, Afrikaanse en Europese invloeden. De tekst is overwegend Gealic en dus niet echt te verstaan. Het bijgesloten boekje is ook al geheel in het Gealic dus dat schiet niet echt op.

Maar muziek is internationaal en de Celtische melodien op Afrikaanse ritmes verraden wel waar het over gaat. Juist die combinatie maakt Kila tot een heel aparte band. Niet traditioneel Iers gelukkig, zeker niet `nep` als dat Riverdance gedoe, en ook niet Catho-Iers als die andere band uit Dublin, maar toch heel `echt Iers`.

De unieke rasperige stem van zanger Rónan, die in de verte lijkt op die van Crash Test Dummies zanger Brad Roberts., komt heel fraai naar voren in Ón Taobh Tuathail Amach waar de Gealic keelklanken een prachtig accent geven aan de begeleiding van sax, accordion en diverse drums.

Het instumentale Oh To Kiss Katie is weer een romantisch nummer met veel aandacht voor draailier en fluit met een begeleiding door de Afrikaanse djembe. Titelsong Tóg È Go Bog È is zo`n nummer dat lang in je hoofd blijft hangen, helemaal niet vervelend.

Crann Na bPingini is een instrumentale balad die je naar het groene achterland van Dublin doet verlangen met een goede fles echte Ierse in de achterzak. Tip Toe is het enige nummer met een Engelse tekst en geeft het subtiele van de Gealic teksten in een voor ons begrijpbare vorm weer. Zoals:
"There will always be wolves among the sheep
But what`s left on the earth will be ploughed by the meek"

Bi Ann ( Be there) is een a capella solo van Rónan. Hij wordt begeleid in het laatste nummer door de stemmen van de rest van Kila. Beide zijn een voorbeeld van de natuurlijke muzikale kunde van Kila. Deze hebben ze op CD kunnen zetten door alles in eigen beheer te doen, zonder inmenging van grote commerciele belangen die maar al te vaak de muzikaliteit de nek omdraaien.

Kila is een aanrader voor iedereen die eens wat anders wil horen.


EDITORS' CHOICE