REVIEW

Stevie Ray Vaughan

Dr. Longbeard & Marja | 13 januari 2002

Live at Montreux 1982 and 1985

Het heeft jaren geduurd voordat de opname archieven van het Zwitserse Montreux Jazzfestival weer een van zijn schatten prijsgeeft. En in dit geval zelfs twee opnames van de veel te vroeg overleden gitarist Stevie Ray Vaughan (SRV). De eerste opname uit 1982 maakt ons deelgenoot van de periode waarin SRV met zijn band Double Trouble echt doorbreekt. Het jaar begint met een prive optreden op een feest van de Rolling Stones, naar aanleiding van een bandje dat in handen kwam van Mick Jagger. Op dat bandje stond een optreden van SRV en Double Trouble in de thuisstad Austin, Texas.

Verder in het jaar volgt een uitnodiging voor een optreden op het Montreux Jazzfestival waar de eerste CD van de dubbellaar een verslag van is. Een unieke opname, niet alleen omdat ze het eerste Europese optreden vastlegt, maar ook omdat het een opname is met volop boe-geroep uit het publiek. En wie geeft er nu een plaat uit waarop het publiek duidelijk laat horen dat ze het niet waarderen wat er op het podium gebeurt?

De oorzaak van het ge-boe is dat het publiek meer gewend was aan acoustische blues en dan nog het liefst door zwarte muzikanten vertolkt. En dan komt plots een witte SRV op het toneel met harde, electrische blues. Toch laat de band zich niet uit het veld slaan en speelt een set met veel covers. SRV laat van zich horen met veel uitgebreide gitaarsolos in zijn eigen stijl. Na afloop van het concert wordt SRV opgevrolijkt door David Bowie die hem vraagt aan het Let’s Dance album mee te werken omdat ze beide door dezelfde blues musici beinvloed zijn en zo dus al een band hebben. Als klap op de vuurpijl biedt de ook al aanwezige Jackson Brown SRV het gebruik van zijn Californische studio aan; gratis. Het werk in deze studio zal leiden tot het Texas Flood album.

De tweede Montreux opname op de andere CD bevat het concert tijdens het festival in 1985. Het valt gelijk op dat de band losser speelt en het publiek nu speciaal voor Double Trouble is gekomen; geen geboe meer. Op beide opnames staat ‘Pride and Joy’ en het is leuk beide uitvoeringen te vergelijken. Het gastoptreden van Johnny Copeland in ‘Tin Pan Alley’ is puur vuurwerk. In vergelijk met de eerste CD met het 1982 concert mist de 1985 versie toch een soort gedrevenheid. Mogelijk heeft dat iets te maken met het feit dat SRV zich wilde bewijzen tijdens het eerste optreden en dat hij al min of meer arivee was tijdens het latere.

Beide opnames geven een goed beeld van de sfeer zowel in de zaal als op het podium. De kwaliteit is opmerkelijk goed en een compliment aan Sony voor het oplappen van de originele opnames. De CDset bevat 11 niet eerder uitgebrachte songs en vormt mede daardoor een must voor de SRV fans. Voor degenen die nog geen fan zijn van SRV’s krachtige Texaanse blues is de CDset een prima startpunt.


EDITORS' CHOICE