REVIEW

Carlos Santana

Dr. Longbeard & Marja | 29 oktober 2002

Shaman
Carlos Santana: gastheer of gast?

Eerst was er ‘Supernatural’ en nu is er ‘Shaman’. Carlos Santana slaat weer eens toe. En hoe. De van het album getrokken single ‘The game of Love’ staat gelijk hoog in de verkooplijsten. En het moet wel gek lopen als dit ook niet het geval zal zijn met de hele CD.

Is Santana dan zo commercieel? Jazeker. Hij doet niet alleen in muziek, maar ook in kleding, schoenen, hoeden, percussie instrumenten, zonnebrillen en wie weet wat nog meer. Carlos by Carlos Sanata is een imperium aan het worden. Gelukkig gaat een groot deel van de opbrengsten naar goede doelen. Zo heeft Carlos samen met zijn vrouw Deborah de Milagro stichting opgezet om kinderen met een achterstand op weg te helpen. Van elke verkochte Shaman CD gaat ook weer een deel naar de stichting.

Maar terug naar de CD. Santana werkt net als bij het vorige album weer met een grote groep gast-artiesten. Dido, P.O.D. Chad Kroeger, Michelle Branchi en zelfs Placido Domingo. En deze samenwerking is niet eens zo gek. Muzikanten uit allerlei stijlgebieden, achtergronden en leeftijden maken samen muziek. Zo staat het album vol van stijlen die aan  elkaar ‘geknoopt’ worden door de onmiskenbare gitaar van Santana. Het lijkt eigenlijk een beetje dat Santana de gastartiest is op zijn eigen album. De enorme sustain die zo kenmerkend is voor Santana en wordt voortgebracht door zijn Paul Reed en Mesa Boogie wervelt door alle songs.

En laten we songs op een rijtje zetten. Het openings stuk is van de hand van Angelique Kidjo, ‘Adouma’ en Tony Lindsay tekent voor de zang. ‘Nothing at All’ doet heel erg denken aan ‘The Capeman’ van Paul Simon maar hier is het Musiq die de lead vocal doet en Carlos zzijn acoustische gitaar oppakt. Dan volgt de ‘hit’ ‘The Game of Love’ met de piepjonge Michelle Branch, dat helaas wat plat op de CD staat. Compressie rules, maar het draait wel lekker op de radio. De warme stem van Seal  in combinatie met de van Frank Zappa bekend geworden Chester Thompson op Fender Rhodes en B3 zijn misschien wel het hoogtepunt van de CD. Macy Gray zingt in het mede door haar geschreven ‘Amore (sexo)’; een lekker swingend stuk muziek met een pakkend thema dat in je hoofd blijft zitten.

‘Foo Foo’ is een salsa feest zonder al te veel pretenties; everybody swing (?). Santana mag het in ‘Victory is Won’ weer ouderwets doen met een sterk trio. Chester Thompson op toetsen, Dennis Chambers op de drums en onze Nederlandse inbreng Benny Rietveld – wie kent niet het fantastische werk van Benny bij Miles Davis? – op bas.

Van het relatief rustige werk tot nu toe is de overgang naar de inbreng van P.O.D. een grote. In ‘America’ gaat Carlos er lekker op uit met Sonny, Marco, Traa en Muv. Please don’t run away, America. Hierna is een overstap naar de blues een kleine. Clearence Greenwood op gitaar, keyboards en zang, terwijl Me’shell Ndegeocello de bas hanteert in ‘Sideways’.

Het toneel is voor Chad Kroeger in ‘Why don’t You and I’. Veel hoorns en een B3 en de onmiskenbare stem van Kroeger in een pakkend stuk stevige muziek. En om de Tutti Frutti die het album aan het worden is van weer een andere smaak te voorzien doet Dido haar bijdrage in ‘Feels like Fire’. Mevrouw Armstrong laat zich niet van de wijs brengen en dringt Santana vrij ver naar de achtergrond. Arnthor Birgisson’s bijdrage met ‘Let me Love You Tonight’ is een beetje erg soft. Deze mag doorgespoeld.

Gelukkig maakt Andy Vargas het in ‘Aye Aye Aye’ het weer goed. Lekkere Latin met toeters en sterke percussie en bas. Dit stuk vormt een leuke opmaat naar ‘Hoy Es Adios’ met de zang van Alejandro Lerner met een Mexicaanse trompet en acoustische gitaar. In ‘One of These Days’ komt de hele wereld bij elkaar. Met tabla, kenya drums, talking drum, gescratch en diverse drum loops is dit echte fusion. De finale is weggelegd voor de inbreng van Placido Domingo. Hoe vreemd het ook klinkt deze tenor hier op dit album, zo goed werkt het. Juist de contrasten zorgen ervoor dat alles toch samenvalt. Het ene uiterste is het begin van een ander en samen maken ze een cirkel.

En het is juist de cirkel die van Santana de Shaman maakt. Hij maakt het mogelijk dat alle uitersten samenkomen en samen een mooi stuk maken. Het bijbehorende boekje noemt allen op die hebben meegewerkt aan dit project. Het is niet ‘zomaar’ een CD, het is een project met een thema. En het is tevens een uitdrukking van Carlos Santana om aan te geven hoe blij hij is met het leven. Hiervan getuigd ook het motto van de CD, ‘There’s goodness in everyone’.

Over de CD
Arista 74321-95938-2 via BMG
http://www.bmg.nl


EDITORS' CHOICE