Nicolai Dunger - Tranquil Isolation

Vorig jaar was er een mooie documentaire op het filmfestival in Rotterdam over een blinde Amerikaanse blueszanger die zich de kunst van de Tuvaanse keelzang perfect eigen gemaakt had: Genghis Blues. Zelf hebben we Ilse de Lange, wereldberoemd in Nashville, maar ook de uit het noorden van Zweden afkomstige singer-songwriter Nicolai Dunger kan er wat van, musiceren in een stijl die bepaald niet je eigen roots betreft. Hier lijkt een echte Amerikaan aan het werk. Bij ons totaal onbekend, maar dit blijkt al het tiende van Dunger sinds 1996. Hij wist internationaal de aandacht te trekken van onder meer Jonathan Donahue van Mercury Rev en Will Oldham, in wie hij een ware geestverwant ontmoette. Oldham, beter bekend als Palace Brothers en Bonnie `Prince` Billie, nodigde Dunger bij hem thuis uit, in Louisville, Kentucky, om samen deze nieuwe plaat op te nemen. Misschien herkenden ze elkaar in de lege landschappen van beider grondgebied, de rust, de boeren achtergrond. De titel Tranquil Isolation is dan ook treffend. In ieder geval wordt er zeer relaxed en losjes gemusiceerd. Totale onthaasting, veelal akoestisch, soms zeer verstild.

De bezetting is Nicolai Dunger en Will Oldham, zang, gitaar en piano, Paul Oldham bas, Jessica Billey viool en Peter Townshead drums. Ze zetten de sfeer met het heerlijk speelse deuntje Last night I dreamt of Mississippi, dat pas aan het eind niet helemaal een instrumental blijkt te zijn. Dunger toont zich een gedreven zanger met een trefzekere, soepele stem, die aan wijlen Jeff Buckley doet denken. De hoogtepunten van de plaat zitten in het midden. Als Will Oldman meezingt, zoals in Ol` Lovers en Truth about the Blues, gebeurt er namelijk iets bijzonders. Zijn onzekere timbre, omfloerst en onvast in zowel ritmiek als intonatie (oftewel: vals als een kraai), botst prachtig met de wat scherpe en veel beweeglijker stem van Dunger. De ongelijke samenzang komt ongekend spontaan over, en geeft de plaat een aangename lichtheid. Genoemd moet zeker worden de fraaie pianoballad Tribute to Tim Hardin. Een stukje tekst: "Beautifully, I read it on a record sleeve. Beautifully, I heard it from Tim Hardin. In between the songs that he sang that night he blessed his drummer with this word. Beautifully, by Don McDonald." Een andere bron die bezongen wordt is Jonathan Richman, in Me, Ray and JR. Naar het eind toe wordt Tranquil Isolation steeds verstilder, om uiteindelijk op te lossen in pianogepingel en omgevingsgeluiden.
 
Nicolai Dunger moet het niet in eerste instantie hebben van zijn songteksten, want die stellen vaak niet zo veel voor. Wel toont hij zich een zeer begenadigd zanger, die veel emotie in zijn stem weet te leggen. Emotie die woorden soms overbodig maakt. Maar bovenal is deze plaat zeer genietbaar door de lome sfeer. En natuurlijk de bijdragen van Will Oldman.

Over de CD:
13 tracks, 51:46
Label: Dolores
Distributie: Virgin
Website: www.nicolaidunger.com
Fansite: www.nicolaidunger.tk