Een historische opname op dubbel-cd van Franco Alfano’s opera “Cyrano de Bergerac” plaatst ons daarmee niet slechts voor muzikale verrassingen maar vooral voor een opmerkelijke vondst van de “ontwerper” van de cover bij deze dubbel-cd.

Want je moet er maar op komen: op het doosje prijkt het wereldberoemde portret van Desiderius Erasmus, de grootste Rotterdammer aller tijden, zoals hij in de 16e eeuw werd geschilderd door de Duitse meesterportrettist Hans Holbein. In elk kunsthistorisch standaardwerk kun je dat prachtige portret met Erasmus aan zijn schrijftafel wel vinden.
 
Wat echter heeft Erasmus te maken met de franse held Cyrano de Bergerac, in de gelijknamige komedie van Edmond de Rostand? Niets, natuurlijk. Maar de hoes-ontwerper van deze operaproductie dacht daar anders over. Hij kopieerde het Erasmus-portret
van Holbein  gespiegeld, dus niet vanuit Erasmus’ linker profiel,  maar  naar rechts kijkend afgebeeld. En aangezien Cyrano zijn faam goeddeels dankte aan de lengte van zijn neus, werd Erasmus’ neuslengte “aangepast” aan die van Cyrano en zie daar: een”leuke” cover voor de opera van Alfano: Erasmus als Cyrano. Het zou lachwekkend zijn als het niet zo smakeloos was…
Natuurlijk is Cyrano de Bergerac honderden keren geschilderd, getekend of gefotografeerd tijdens toneel-uitvoeringen van de beroemde komedie. En dan krijg je dit…

Vermoedelijk zouden componist noch uitvoerenden in 1975 in een der Turijnse voorstellingen van deze opera in dat premièrejaar, erg ingenomen zijn met deze goedkope en smakeloze blunder van een platenfirma. Daar komt bij dat slechts de inhoud van de opera en de nummers per track in het booklet zijn vermeld, maar geen woord over Franco Alfano, die destijds Puccini’s onvoltooide opera “Turandot” heeft voltooid en zelf opera-componist van  niveau is geweest, vertegenwoordiger van de realistische stijl die “verismo” is genoemd. Ook zijn “Cyrano de Bergerac” is getoonzet in deze larmoyante, dramatische en expressieve stijl, waarbij, evenals de grote veristen als Puccini, Mascagni , Leoncavallo, Leoni  en Zandonai  ook het bel canto een rol van betekenis heeft vervuld. Wat vooral opvalt in deze zaalopname uit 1975 is dat er over het algemeen weinig nuances in de dramatische verwikkelingen worden toegelaten: elke zanger, met name titelrol-tenor William Johns, zingt nogal “luidkeels”, met forse uithalen. De melodische finesses en de kleurrijk geïnstrumenteerde muziek van Alfano wordt op die manier ook goeddeels door maestro Maurizio Arena – nomen est omen – om, zeep gebracht. Zodat we hier met een opname zitten die wel curieus is als historisch document (omdat het een van de première-uitvoeringen was) maar des te meer doet uitkijken naar een “kakelverse” nieuwe uitgave van dit vrijwel vergeten werk. En dan ook maar meteen met een goede, vindingrijke en artistieke cover… 

Aanvullende informatie:
"Cyrano de Bergérac", opera in 4 bedrijven van Franco Alfano
(1875-1954)  naar de gelijknamige comedie van
Edmond Rostand.  Met o.a. William Johns, Olivia Stapp, Ezio di Cesare,
Antonio Blancas e.a.  RAI-orkest
en-koor, Turijn. Dirigent: Maurizio Arena. opn. 6 sept . 1975. 
dubbel-cd OPD-1411, Allegro Corporation.