In de meer dan vijftig jaar van zijn carrière heeft Oscar Peterson een enorm oeuvre opgebouwd. Er zijn echter een aantal albums van deze virtuoze, in zijn spel herinneringen aan Art Tatum oproepende, maar uiteindelijk toch meer door Nat “King” Cole beïnvloede, technisch enorm begaafde Canadese pianist die er uit springen.

Very Tall hoort in dat rijtje, waar ook en vooral Night Train en We Get Requests toebehoren, zeker thuis. Wonderlijk genoeg blijkt op deze LP dat de man, die op elk van zijn albums zo overduidelijk als leider aanwezig is, wel degelijk een stap terug kan doen om daarmee ruimte te creeren voor de technisch even begaafde, en eveneens altijd zijn eigen lijn volgende, vibrafoon speler van het Modern Jazz Quartet Milt Jackson.
Het is prachtig om te horen hoe Peterson meteen in het eerste nummer Green Dolphin Street al een manier van spelen tentoonspreid die me doet denken aan een versterker met een overbemeten voeding.

Op ontspannen wijze onderbouwt hij met terughoudende accenten het door eenvoud gekenmerkte, relaxte spel van Bags, zonder dat ook maar een moment getwijfeld hoeft te worden aan de onderliggende kracht en autoriteit. Het resultaat is dat de indruk gewekt wordt dat er meer lucht in zijn spel zit dan normaliter het geval is. Hij klinkt heerlijk vloeiend, net zoals in het daarop volgende Heartstring.

Mijn favoriete nummer is het laatste nummer van kant één; Nat Adderley’s Work Song. Het legt prachtig de bijdragen en niet geringe kwaliteiten van alle vier de uitvoerenden bloot waarbij het lijkt of de beide leiders al jaren samen spelen met de ritme sectie die hier in handen is van Ray Brown op bas en Ed Thigpen op drums.

Ook in de drie nummers van kant twee, John Brown’s Body, A Wonderful Guy en Reunion Blues, weet het kwartet het hoogstaande niveau op een lichtvoetige, relaxte, vloeiende wijze te handhaven waaruit onomstotelijk blijkt met hoeveel plezier dat gebeurt is. Een aanrader, temeer omdat Speakers Corner klankmatig alles uit de originele opname gehaald heeft wat er in zat.