REVIEW

Rossini – Petite Messe Solennelle

Jan Luijsterburg | 27 juli 2006

Quink Vocal Ensemble, Leo van Doeslaar, Wyneke Jordans, Dirk Luijmes

Het beeld van Rossini (1792 - 1868) is over het algemeen dat hij na in twintig jaar bijna veertig operas gescheven te hebben, op zijn 37ste met pensioen ging, om zich de laatste 39 jaar van zijn leven over te geven aan de legendarische luiheid die aan hem toegeschreven wordt.

De lichtheid en de humor van zijn werk paste niet meer in de 19e eeuwse romantische tijdgeest. De recente aandacht voor zijn weldegelijk bestaande late werk toont dat hij stiekem zijn tijd ver vooruit was.

Zijn mis, met een duur van ruim anderhalf uur helemaal niet klein, beschouwde hij als zijn laatste ‘zonde van de oude dag’. Onder die titel, Péchés de vieillesse, componeerde hij in stilte maar liefst dertien boeken vol met briljante, aangename en vaak erg humoristische muziek, merendeels voor piano. Met de fraaie uitvoeringen van muzikanten als Paolo Giacometti  is deze muziek recentelijk aan de vergetelheid onttrokken.

De Petite Messe Solennelle heeft wel een zekere populariteit gehouden, maar vooral onder koren van een grotere omvang dan bedoeld. Rossini maakte wel een bewerking voor koor en orkest, maar vooral om te voorkomen dat anderen dat na zijn dood verkeerd zouden doen. Het pas na zijn dood gepubliceerde stuk moet eigenlijk vooral klein gehouden worden; het is, net als alle werken uit zijn laatste periode, primair bedoeld als kamermuziek. Dat blijkt ook uit de instrumentale bezetting: twee piano’s en een harmonium, instrumenten die in veel salons in het culturele Parijs voorhanden waren.

Het Nederlandse, maar vooral in het buitenland befaamde vocaal ensemble Quink werd voor de gelegenheid uitgebreid van vijf naar acht stemmen, die zowel de koor als de veeleisende solopartijen voor hun rekening nemen. Zij slagen er perfect in de balans te vinden tussen virtuositeit en lichtheid, essentieel bij deze muziek. Pianoduo Leo van Doeslaar en Wyneke Jordans speelt op twee authentieke Pleyelvleugels. Daar komt vaak prachtig het door Dirk Luijmes bespeelde Victor Mustel kunstharmonium doorheen, met dramatisch effect. Een mooi oud, waterig geluid, dat heel authentiek overkomt.

Het is religieuze muziek met een kwinkslag. Wat dat betreft zegt de ironische opdracht die de componist aan het eind van de partituur genoteerde alles: “Lieve Heer, voilà, nu is deze arme kleine mis klaar. Is het werkelijk sacrale muziek (musique sacrée) of  vervloekte muziek (sacrée musique)? Ik ben voor de opera buffa geboren, dat weet u best! Een beetje techniek, een beetje ziel, dat is alles. Welnu, wees geprezen en verleen mij toegang tot het paradijs.”


Aanvullende informatie:
Speelduur: 40:36 + 51:41
Label: Challenge Classics CC72157 www.challenge.nl
Website Quink www.quink.nl


EDITORS' CHOICE