Low blijft een razend interessante band, die haar naam eer aandoet. Al jarenlang weet de sereen ingetogen samenzang van het echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker te betoveren. De onrust die op hun vorige album de kop opstak, zowel in de liedjes als in de sterk door producer Dave Fridmann beïnvloede aankleding, is er op Drums and Guns opnieuw, maar nu heel anders.
The Great Destroyer was naar Low maatstaven luid en poppy. Dat kun je van Drums and Guns niet zeggen. De zangmelodieen zijn als vanouds bloedstollend; de verrassing zit hem deze keer in de instrumentatie en de geluidsmix. Op een groot deel van de dertien compacte tracks blijven de gebruikelijke instrumenten, gitaar, drums en bas, in de koffer. In plaats daarvan: ritmeboxen, geloopte samples, toetsinstrumenten en elektronica. Fridmann heeft alles in een behoorlijk vervreemdend geluidsbeeld geplaatst, door veel partijen sterk overstuurd op te nemen, als afgespeeld door een kapotte luidspreker, en totale kanaalscheiding toe te passen. De stemmen komen bijvoorbeeld vrijwel uitsluitend uit de rechterluidspreker, wat beluistering via een koptelefoon tot een minder aangename ervaring maakt.
Openingsnummer Pretty People is nog bekend terrein. Een memento mori om iedereen bij de les te krijgen: we gaan allemaal dood, ook knappe mensen. Een zacht grommende muur van gitaarfeedback, eens in de paar seconden een klapje op een trom. Zo kennen we Low. Maar dan. Het statige, verstilde Belarus is volledig elektronisch, met sprookjesachtige geluidjes. Een bloedmooi miniatuurtje. De sterke single Breaker draait rond elektronische handclaps en een Doors orgeltje. Het prachtnummer Dragonfly wordt omlijst door vervreemdende, gruizig abstract klinkende samples.
In het vervolg valt vooral het meest poppy, door een aanstekelijke baslijn bepaalde Hatchet op en You Poison, waarin binnen een tijdsduur van 1:14 een prachtige climax opgebouwd wordt. Hoogtepunt is het voorlaatste nummer, Murderer. Een bijzonder gebed, met de volgende tekst: One more thing before I go / One more thing I`ll ask you, lord / You may need a murderer / Someone to do your dirty work / Don`t act so innocent / I`ve seen you pound your fists into the earth / And I`ve read your books / Seems that you could use another fool / Well, I`m cruel / And I look right through / You must have more important things to do / So if you need a murderer / Someone to do your dirty work. Dit op ongekend bloedstollende wijze getoonzet. Violent Past lijkt daarna wat opluchting te geven, met de verzuchting: All you can do is hide / God bless the darkness of the night.
Low heeft een lastige tijd achter de rug, waarin een tournee afgebroken moest worden wegens psychische problemen van Sparhawk en bassist Zak Sally na jarenlange trouwe dienst opstapte. Met Matt Livingston als vervanger werd de draad weer opgepakt en is er een interessante nieuwe wending toegevoegd aan een ondertussen immens oeuvre. Ellende is een goede voedingsbodem voor kunst. Intens plaatje.
Aanvullende informatie:
13 tracks, speelduur 41:22
Label: Subpop www.subpop.com
Distributie: de Konkurrent www.konkurrent.nl
Website Low: www.chairkickers.com
